جرات نمی‌کنم تلفن جواب بدهم، شاید عزیزی مرده باشد
سرمربی فلسطین: زادگاهم نابود شده است
به گزارش "ورزش سه"، او از ۳ دسامبر ۲۰۲۴ هدایت تیمی را بر عهده دارد که به گفته خودش «سخت‌ترین شغل دنیای فوتبال» است.
ابو جزر در حالی که از ایست‌بازرسی مرزی برای بازی مقابل مالزی و لیبی خارج می‌شد، با صدایی آکنده از تجربه دریافت پیام‌های مرگ دوستان و خویشاوندان، گفت: «حتی چک کردن اعلان‌های تلفن برایمان اضطراب‌آور است، چون ممکن است خبر مرگ عزیزی باشد.»
فلسطین از ۱۵ اکتبر ۲۰۱۹ (آخرین بازی خانگی مقابل عربستان در الرم) بازی خانگی نداشته و حالا در دوحه «میزبانی» می‌کند. او درباره حس تبعید گفت: «حس پوچی و انزوا داری. من در رفح متولد شدم، شهری که حالا تقریباً نابود شده است.»
خروج از کشور با ایست‌بازرسی‌های رژیم اشغالگر که گاهی ساعت‌ها طول می‌کشد، چالش بزرگی است. او افزود: «این اولین نشانه سختی حضور در تیم ملی فلسطین است.»
هدایت تیمی که نمی‌تواند در خاک خود تمرین کند، فراتر از ورزش است. ابو جزر می‌گوید: «نمی‌توانیم جلوی هواداران بازی کنیم یا بازیکنان را در وطن جمع کنیم. این نقش، روایت رنج‌هایمان و تبدیل درد به قدرت است. هدایت فلسطین نوعی مقاومت است.»
او با تأکید بر تسلیم نشدن، تیمش را صدای ملت فلسطین می‌داند که از طریق فوتبال امید می‌آورد و برای آزادی مبارزه می‌کند.
ورزش در فلسطین فلج شده است. بیش از ۲۸۰ زیرساخت ورزشی تخریب شده، برخی به‌عنوان بازداشتگاه استفاده می‌شوند. لیگ داخلی سه سال است تعطیل شده و ۷۷۴ نفر از اهالی ورزش کشته شده‌اند. ابو جزر برای انتخاب بازیکنان به بازیکنان خارج از کشور یا آزاد متکی است.
او در ژوئن شاهد نزدیک شدن تیمش به صعود تاریخی به دور نهایی مقدماتی جام جهانی بود، اما گل عمان در دقیقه ۹۷ این رویا را بر باد داد. با این حال، پیروزی مقابل عراق در مارس، شادی لحظه‌ای به مردم غزه بخشید که با خرید بنزین برای ژنراتورها بازی را تماشا کردند.
ابو جزر از فشارهای سیاسی و از دست دادن بیش از ۲۵۰ نفر از نزدیکان و همکارانش گفت. مرگ هانی المصدر، معاونش، که هنگام رساندن کمک‌های بشردوستانه کشته شد، و سلیمان العبید، «پله فلسطین»، که در صف غذا جان باخت، او را عمیقاً متأثر کرده است. او این تضاد را نشانه تراژدی فلسطین می‌داند.
برای بازی ایتالیا مقابل رژیم اشغالگر در مقدماتی جام جهانی، او خواستار یک دقیقه سکوت برای کودکان غزه، برافراشتن پرچم فلسطین و شعارهای همبستگی شد و یادآوری کرد که ایتالیا در ۱۹۸۲ جام جهانی را به فلسطین تقدیم کرده بود.
مربی فلسطین گفت بازی نباید لغو شود، اما باید یادآور کشتار روزانه یک ملت باشد. برای انگیزه دادن به بازیکنانی که عزیزانشان را از دست داده‌اند، او می‌گوید: «تسلیم نشوید تا رنج‌ها بیهوده نباشد. فلسطین با فوتبال نشان می‌دهد که ملتی زنده و مقاوم است. پیش از بازی، در رختکن می‌گوییم، «تا وقتی نفس داریم، مقاومت کنید.»
