استقلال منتخب جهان است اما تیم نیست

نشود، جمع کردن این تیم به حالت دفاعی روز به روز سخت‌تر می‌شود، چون همه خواص حمله‌ای دارند و حتی روزبه چشمی گل زد. این نشان‌دهنده تفکر سرمربی است، اینکه هافبک وسط دفاعی در آن شلوغی آنجا باشد و گل را بزند. اگر ساختار، کاراکتر و شخصیت دفاعی تیم را بررسی کنند، شرایط تغییر می‌کند. در حال حاضر حفره‌ دارند و بین بازیکنان باز است و دیدیم که حریف به راحتی در حفره‌ها پاس می‌دهد و بازیکنان استقلال هیچ کاری نمی‌کنند، در حالی که حداقل می‌توانستند فشرده شوند و از هجده قدم مراقبت کنند. اگر به این مسائل توجه نشود، ممکن است تیم یکی دو گل بزند اما به همان اندازه هم گل خواهد خورد.

** جو داخلی تیم، از جمله اختلافاتی که فصل گذشته درباره آن صحبت می‌شد، چه تاثیری روی تیم داشته است؟
من نمی‌توانم راجع به جو داخلی تیم صحبت کنم. ما آنجا بهترین حالت را داشتیم و بهترین نتایج را گرفتیم. اگر استقلال توانسته به آسیا برود، از منافع آن کار بوده است. من چنین چیزی ندیدم. ما آنجا کار کردیم و البته‌ چهل روز هم بیشتر آنجا نبودیم، پس نمی‌شود گفت که همه ساختار را شناسایی کردیم.

** جدایی سید حسین تصمیم درستی بود؟
به نظر من از دست دادن سید حسین، یک اشتباه فاحش مدیریتی، فنی و تاکتیکی بود. وقتی سید حسین را از دست دادند، تقریبا پنجاه درصد تیم‌شان را از دست دادند. حتی اگر اسم عملکرد من و آقای جباری و آقای هادی شکوری را موفقیت بگذاریم، می‌توانیم بگوییم حضور آقای حسینی باعث شد فرصت شود ما تیم را جمع کنیم. رفتن سید حسین اتفاق عجیبی بود و هیچکس دیگری هم در حال حاضر در اندازه‌های ایشان برای دروازه‌بانی استقلال وجود ندارد و او یک استثنا است‌. در حال حاضر تیم آسان گل می‌خورد و دروازه‌بان فعلی تیم در بهترین حالت، یک گلر لیگ یک خوب است. او باز هم از این گل‌ها می‌خورد.

** چرا بازیکنان بزرگ استقلال در خط حمله موفق نبودند؟
شما وقتی می‌خواهید تیم را سازماندهی کنید و بازیکن خریداری کنید، اگر فقط به حمله فکر کنید، بزرگترین اشتباه را می‌کنید، چون هرچقدر حمله‌ور زیاد باشد، به تغذیه‌کننده هم نیاز دارید، کسی را می‌خواهید که به اینها خوراک بدهد، توپ را از فشردگی میانه دربیاورد و به حمله برساند، به جلو نگاه کند و پاس‌هایش رو به جلو باشد و نسبت به تغذیه مهاجمان تخصص داشته باشد. شما از ۴-۲-۴ بازی کنید، باید دو نابغه وسط زمین باشند که بتوانند چهار نفر را تغذیه کنند. اینطور نیست که شما مدام بتوانی حمله اضافه کنی، بدون اینکه کسی که وسط زمین طراحی حمله می‌کند، نابغه باشد. شما اگر ژاوی و اینیستا را وسط می‌گذارد تا سوارز و مسی و نیمار را تغذیه کنند، دو نابغه جهانی را برای طراحی گذاشته‌ای.

هر تیمی که می‌تواند به صورت سریع و برق‌آسا حمله کند، یک بازیکن گران‌قیمت طراح در میانه زمین دارد. الان می‌توانیم بگوییم میانه استقلال، کُندترین تصمیم گیرنده حمله است و در نتیجه همه درها بسته و فضاها گرفته می‌شود و تمام یارها من تو من می‌شوند و تازه توپ آماده پاس می‌شود. استقلال در حال حاضر این مشکل را پیدا کرده است. باید در خریدهایشان دنبال طراح میانه میدان می‌رفتند. حالا شما مدام بازیکنان مختلف را در خط حمله بگذار، وقتی طراح نداشته باشی نمی‌شود‌. وقتی طراح در میانه میدان ندارد، مثل کمانی می‌شود که نوک آن مرمی نداشته باشد. این تیم برای اینکه به حمله فکر ‌کند، باید طراح داشته باشد. در حال حاضر طراح ندارند و همه می‌خواهند خودشان بروند. رامین و اسلامی خودشان می‌خواهند پیش بروند و اندونگ هر توپی به دست می‌آورد، شوت می‌دهد. چه کسی می‌خواهد پاس بدهد و از حریف عبور کند؟

** مقصر این وضعیت چه کسی است و آیا مدیریت هم مسئولیتی دارد؟
اگر مدیریت این خریدها را انجام داده که تخصصی نبوده و اصلا به این فکر نکرده که اینها باید تغذیه شوند. اگر بهترین مهاجمان دنیا را هم بخری و شناخت نداشته باشی که این چه چیزی را تبدیل به گل می‌کند، فایده‌ای ندارد. یک کارشناس خبره نیاز بود که ترکیب دو نفره بخرد که یکی پاس بدهد و یکی بزند. برای مثال اگر امباپه هافبک نداشته باشد، ارزشش پایین می‌آید، چون اگر کمی دیر توپ را به او برسانی، آفساید می‌شود. کسی که امباپه را تغذیه می‌کند، باید دو جسم در یک روح باشند و نهایت هماهنگی را داشته باشند. در حال حاضر در استقلال، اندونگ همه را می‌کشد تا یک پاس رو به جلو بدهد، هشتاد درصد توپ‌هایش به عقب و پهلو است؛ با این شرایط هر چقدر هم جلوی زمین بازیکن بگذاری، تغذیه نمی‌شوند. تیم به یک نابغه نیاز دارد که واقعا در خدمت ساختار حمله باشد. با این شرایط بازیکنان بدون اینکه تغذیه شوند، در جلو جمع می‌شوند و برای دفاع‌های حریف هم خیلی آسان است که توپ‌های نپخته را رد کنند. اگر یک طراح باشد که دقت خوبی داشته باشد و با فریب و در زمان مناسب پاس بدهد، این اتفاق نمیفتد.