گریه ستاره ایتالیا در پخش زنده: باورم نمی‌شود

به گزارش "ورزش سه"، سیمونه آنزانی از شادی پیروزی در جام جهانی والیبال مقابل بلغارستان اشک ریخت. او در پخش زنده تلویزیونی گفت: «این بازی برای من خاص بود، چیزی باورنکردنی، چون از دو سال سخت آمدم که نزدیک بود والیبال را کنار بگذارم.» او نتوانست خودش را کنترل کند و شروع به گریه کرد. 

این بازیکن 33 ساله تیم ملی ایاالیا و مودنا، دو سال پیش وقتی مشکل قلبی برایش تشخیص داده شده بود، در آستانه بازنشستگی قرار داشت. او در آن روز با 9 امتیاز (7 در حمله و 2 در دفاع) از جمله امتیاز نهایی بازی، انفجاری از شادی را رقم زد.

آنزانی در یورو 2021 و جام جهانی 2022 حضور داشت، هر دو با پیروزی برای آبی‌پوشان. اما در تابستان 2023، ترس و بهت از نتایج معاینات و ناامیدی از سخنان پزشکان که او را نگران کرده و به معنای از دست دادن بازی‌های المپیک پاریس 2024 بود، او را فرا گرفت. 

او با صدای لرزان گفت: «من به دنبال المپیکی بودم که آخرین هدفم بود و به لطف همسرم، دخترانم، والدینم، خواهرم و دوستانم آنجا بودم.»

یک سال پیش، عمل برای رفع مشکل قلبی  

در سال 2024، پس از توقف در سال قبل، آنزانی مجبور شد عمل ابلیشن قلبی انجام دهد. دستگاه کاشته‌شده زیر پوست، ناهنجاری را تشخیص داد و او چاره‌ای جز توقف برای معاینات جدید و سپس جراحی برای بهبودی کامل نداشت. به همین دلیل، داستان شخصی اخیر او به خوبی حال و هوایش را نشان داد و توضیح داد که پشت آن چهره پر از اشک، چیزهای بیشتری وجود داشت. او از ناامیدی و ترس به شادی رسیدن به موفقیتی رسید که تا همین اواخر حتی تصور آن را هم نمی‌کرد.

آنزانی لحظه‌ای مکث کرد. دستش را روی صورتش برد و سعی کرد اشک‌هایش را پاک کند. می‌خواست مقاومت کند، اما نتوانست. آن قلبی که به خاطرش نزدیک بود حرفه‌اش را تمام کند، تند می‌تپید و یادآوری کرد که ناامیدی وقتی زندگی ناگهان تغییر مسیر می‌دهد، چقدر می‌توانست سخت باشد. هیچ‌کس واقعاً آماده نبود. اما سیمونه هرگز تسلیم نشد. او جراحی را پشت سر گذاشت، به تیم ملی بازگشت و با قهرمانی جهان پاداش گرفت.

آخرین کلماتش برای هم‌تیمی‌اش، دانیله لاویا (که از جانلی هم تقدیر شده بود) بود: «این برای توست»، او مستقیم به دوربین نگاه کرد و مدال طلایی را که احساس می‌کرد با «دنی» تقسیم کرده، نشان داد؛ کسی که اواخر آگوست گذشته به شدت از ناحیه انگشتان دست مصدوم شده بود.

تسلی دادن به حریفی گریان، ژستی زیبا: سرش را بالا نگه داشت  

با وجود احساسات قوی آن لحظات، او همدلی عمیقی با حریفی که در سوی دیگر تور بود نشان داد و در پایان بازی برای دست دادن با او روبه‌رو شد. وقتی دید او ناامید و گریان از شکست بود، اولین کاری که از قلبش برآمد را انجام داد.

این بازیکن تیم ملی ایتالیا که هنوز چشمانش خیس بود، جلوی او ایستاد، تشویقش کرد، از او برای تلاشش تشکر کرد، به او تبریک گفت و گفت که سرش را بالا نگه دارد، حتی اگر در آن لحظه اشک‌ها و ناامیدی سرش را سنگین کرده بود. آنزانی صورت او را بین دستانش گرفت و بالا نگه داشت. او نباید سرش را پایین می‌انداخت، هیچ چیزی برای شرمندگی نداشت.