من یک مربی خوشبخت هستم
دیه‌گو سیمئونه: فوتبال مثل زندگی است!
به گزارش "ورزش سه"، اتلتیکومادرید با دیه‌گو سیمئونه فصل را ضعیف آغاز کرد اما نمایش‌های آنها رفته رفته بهتر شد تا اینکه در دیدار این هفته لالیگا رئال مادرید را ۵-۲ شکست دادند و هشدار بزرگی به رقبا ارسال کردند. حالا آنها در هفته دوم لیگ قهرمانان اروپا باید به مصاف آینتراخت فرانکفورت بروند و شکست هفته اول در مقابل لیورپول را جبران کنند. سیمئونه پیش از این بازی با خبرنگاران صحبت کرد.
اعتمادبه‌نفس تیم تقویت شده است؟
هر بازی متفاوت است. ما تلاش می‌کنیم یک مسیر صعودی را ادامه بدهیم، مسیری که تیم دارد طی می‌کند. همه چیز بستگی به فروتنی، ایمان، کار و تلاش و ادامه دادن همان راهی دارد که می‌دانیم برای تیم مثبت است. بهترین چیز این است که آن را در زمین نشان بدهیم و امیدواریم بتوانیم انجامش بدهیم.
وضعیت بدنی تیم چطور است؟ آیا تغییراتی خواهید داشت؟
ما یکشنبه صبح همدیگر را دیدیم، امروز هم دوباره جلسه داشتیم، اما هنوز مشخص نکرده‌ایم با چه ترکیبی شروع کنیم. یک ایده کلی از نوع بازی دارم. فردا صبح تصمیم می‌گیریم با کدام یازده نفر بازی را آغاز کنیم.
از بازی ۱-۱ مقابل مایورکا تیم تغییر کرده است. آیا کاری متفاوت نسبت به قبل انجام دادید؟
خیلی سخت است که فقط درباره دو بازی صحبت کنیم. یک مسیر طولانی برای طی کردن وجود دارد و در آن مسیر دشواری‌ها هم هست، مثل زندگی. همه ما آنها را تجربه می‌کنیم. در بازی‌های قبل از این سختی‌ها عبور کردیم؛ در بازی‌های اخیر اوضاع بهتر بود. اما هنوز یک راه بزرگ در پیش داریم و موقعیت‌های مختلفی پیش خواهد آمد. فوتبال مثل زندگی است. ما با قهرمانی همانطور مواجه می‌شویم که با زندگی مواجه می‌شویم. همه چیز یکسان نیست. در طول هفته فراز و فرودهایی هست و در فوتبال هم همین‌طور.
من خودم را خوش‌شانس می‌دانم. هر روز برای جایگاهی که دارم شکرگزارم، از فرصتی که به من داده شده خوشحالم. مدیرانی مثل انریکه (سرزو) و میگل آنخل (خیل) داشتم که همیشه کنارم بودند و در لحظات سخت حمایتم کردند. داشتن آدم‌هایی در کادر فنی، چه آن‌هایی که دیگر نیستند و چه آن‌هایی که آمده‌اند تا مسیر ترسیم‌شده را بهتر کنند، هم کلیدی بوده است. و بالاتر از همه، بازیکنان. همه‌شان، هرکدام به شیوه خودشان، فوق‌العاده بودند، هرچه توانستند ارائه دادند و کاری را انجام دادند که من دوست دارم، چیزی که نسبت به آن احساس دارم. وقتی همه این عوامل کنار هم جمع می‌شوند، می‌بینیم که من یک آدم خوشبختم.
روحیه تیم بعد از دربی چگونه است؟
می‌دانستیم که باید آن بازی را ببریم و خوشبختانه به بهترین شکل این کار را کردیم. بدون شک، به این دو روز نیاز داشتیم و به همین دلیل کمی به تیم استراحت دادیم. حالا وقتش است که برای آنچه در پیش است قوی باشیم، چون وقتی بازی بعدی شروع می‌شود کسی گذشته را به یاد نمی‌آورد. در زندگی، آنچه ارزش دارد «اکنون» است. آینده را نمی‌دانیم. برنامه را ما تعیین نمی‌کنیم. باید تلاش کنیم و ایمان داشته باشیم.
از بازی شنبه و همین‌طور چهارشنبه چیزی گرفتم: در هر دو بازی ۱-۲ عقب افتادیم، آن هم بدون اینکه واقعاً شایسته باخت باشیم. اما تیم توانایی برخاستن داشت، توانست به دویدن ادامه دهد، مسیر درست را جست‌وجو کند تا به بازی برگردد. گل دوم در هر دو مسابقه از نظر احساسی تعیین‌کننده بود. از آن لحظه گل خیره‌کننده خولین مقابل رایو به ثمر رسید و مقابل رئال مادرید هم صحنه پنالتی و یک گل فوق‌العاده دیگر از خولین که شرایط را به نفع ما تغییر داد.
