به گزارش "ورزش سه"، مسابقات قهرمانی والیبال مردان جهان به پایان رسید و اکنون زمان جمعبندی نخستین دور از ارزیابیها فرا رسیده است. این دوره با شگفتیهای فراوان، چه در سطح تیمی و چه فردی، همراه بود و فرمت جدید رقابتها نیز موفقیتآمیز ارزیابی شد. در همین راستا، یک رسانه لهستانی فهرستی از ستارههای این تورنمنت منتشر کرد که نام دو ایرانی هم در میان آنها دیده میشود.
*ایتالیاییها فقط با میکلتو زندگی نمیکنند
روز یکشنبه، تیم ملی ایتالیا از عنوان قهرمانی جهان خود دفاع کرد؛ موفقیتی که ریشه در نتایج سالهای گذشته دارد، زمانی که شاگردان فردیناندو دجورجی پس از سالها توانستند جام را بالای سر ببرند. سالهای ۲۰۲۲ و ۲۰۲۵ برای آتزوری به معنای واقعی کلمه جادویی بودند؛ چرا که هم مردان و هم زنان این کشور بر سکوی قهرمانی جهان ایستادند. ایتالیا سالهاست تیمی پر از ستارههای استثنایی در اختیار دارد. سیمونه جیانلی و الساندرو میکلتو دو نمونه شاخص هستند که هر دو موفق به کسب جوایز فردی شدند و تصور تیم بدون آنها دشوار است.
یوری رومانو نیز جایگاه خود را تثبیت کرده و در این رقابتها عملکرد درخشانی داشت. در کنار او، ماتیا بوتولو توانست با دریافتهای بینقص، جای خالی دانیله لاویا را پر کند. رومانو به طور میانگین بیش از ۱۲ امتیاز در هر مسابقه به دست آورد و با مجموع ۸۸ امتیاز، کارنامهای درخشان از خود بر جای گذاشت. او با درصد موفقیت ۶۸ در حمله و ۵۰ در دریافت، عملکردی قابل توجه داشت و در کنار ۱۵ سرویس و ۵ دفاع مؤثر، یکی از چهرههای شاخص تورنمنت شد. بوتولو نیز با ۱۲۵ دریافت، از جمله ۴۰ دریافت موفق، نمایش درخشانی ارائه کرد؛ هرچند ۸ خطا باعث شد آمار نهایی او به ۳۲ درصد موفقیت محدود شود.
*ستونهای سالهای آینده
در سوی دیگر، تیم ملی بلغارستان با تکیه بر نسل طلایی جدید خود توانست تا آستانه قهرمانی پیش برود. برادران نیکولوف، الکساندر و سیمون، به ستارههای بیچونوچرای تیم تبدیل شدند. این دو بازیکن با استعداد، فرزندان ستاره پیشین تیم ملی بلغارستان، نویدبخش آیندهای روشن برای کشورشان هستند.
الکساندر نیکولوف، دریافتکننده ۲۱ ساله، به طور میانگین ۲۲ امتیاز در هر مسابقه کسب کرد و به تهاجمیترین و امتیازآورترین بازیکن تورنمنت بدل شد. او همچنین جایزه بهترین دریافتکننده را دریافت کرد. برادر کوچکترش، سیمون، که تنها ۱۸ سال سن دارد، به عنوان پاسور اصلی بلغارستان ۵۶۲ پاس توزیع کرد و تنها ۴ خطا داشت؛ آماری تحسینبرانگیز که نشان از آرامش ذهنی و کیفیت بالای او دارد. افزون بر آن، الکس گروزدانوف، کاپیتان بلغارستان، نیز عنوان بهترین مدافع مسابقات را با ۱۸ امتیاز دفاعی به دست آورد.
*شگفتیهای جدول
مرحله حذفی نشان داد که کدام بخش از جدول آسانتر بوده است. لهستانیها در یکهشتم نهایی با بدشانسی به ایتالیا خوردند و شانس حضور در مراحل بالاتر را از دست دادند. در نیمهنهایی دیگر، بلغارستان و جمهوری چک روبروی هم قرار گرفتند؛ حضور جمهوری چک در این مرحله، با توجه به حذف زودهنگام تیمهایی چون ژاپن، فرانسه و برزیل، غافلگیرکننده بود. تیمی که با زوج پلاسلیگایی، پاتریک ایندرا و لوکاس واشینا، رهبری میشد، نمایشی فراتر از انتظار داشت و به نتیجهای تاریخی دست یافت.
*ستارههای دیگر
علاوه بر اینها، بازیکنان دیگری نیز توانستند نام خود را بر سر زبانها بیندازند. از جمله فره رگرز، ستاره ۲۲ ساله بلژیک، که با ۱۰۶ امتیاز به عنوان دومین امتیازآور برتر تورنمنت معرفی شد؛ هرچند تیمش در بین چهار تیم نهایی جایی پیدا نکرد.
تیم تازه از نو ساخته شده ایران اگرچه خیلی نسبت به قبل پیشرفت نکرد، اما دو بازیکن شایان ذکر هستند و خود را خوب نشان دادند: عرشیا بهنژاد و علی حاجیپور مقدم فاروجی . ترکیه، با حضور آدیس و میرزا لاگومژیا که همچنان ستون فقرات تیم بودند، فراز و نشیبهای خود را داشت. افه ماندیراجی نیز تماشاگران را مجذوب خود کرد. گابریل گارسیا با درخشش خود، اسب سیاه آمریکاییها شد و جای اندرسون را گرفت. نیک مویانوویچ که به دلیل کمبود بازیکن در اردوی اسلوونی، از پست پشت خطزن به پست دریافتکننده منتقل شده بود و وظایف دریافت را به خوبی انجام میداد، باید تغییر پست را در نظر بگیرد. این بازیکن 20 ساله پتانسیل زیادی دارد و سالهای آینده میتواند سالهای او باشد.