به گزارش ورزش سه، در شبی که همهچیز برای بارسلونا به بدترین شکل ممکن پیش رفت، یک تصویر از دل فاجعه بیرون آمد که حالا به سوژه اصلی شبکههای اجتماعی تبدیل شده است: خندهی وویچک شِزنی پس از گل سوم سویا. صحنهای که بسیاری از هواداران را گیج، خشمگین و حتی نگران کرده است.
دقیقه ۹۰ بازی بود و بارسا در حالی تلاش میکرد شاید کورسوی امیدی برای بازگشت بیابد که سویا با ضدحملهای برقآسا ضربه آخر را زد. توپ از سمت راست به کارمونا رسید و او با ضربهای زمینی و محکم توپ را از میان پاهای بالده عبور داد و به گوشه دروازه فرستاد. شزنی با تمام توان شیرجه رفت، بدنش را کشید، اما توپ از دستهایش گذشت و آرام درون دروازه نشست. در همان لحظه شیرجه شزنی، دوربین روی چهره او زوم کرد — لبخندی نه چندان کوتاه، خندهای آرام، شاید تلخ، اما در چنین موقعیتی غیرقابلدرک.
در دنیای فوتبال، خنده پس از دریافت گل اغلب نشانهای از فرسودگی ذهنی، ناامیدی یا تسلیم روانی است، و البته بعضی آنها را نشانه بیاحترامی به هواداران هم میدانند. شزنی، دروازهبانی که سالها در بالاترین سطح بازی کرده و طعم قهرمانی و شکست را بارها چشیده، احتمالاً در آن لحظه فقط در برابر بیمنطقیِ اتفاقات بازی خندید. تیمش در طول ۹۰ دقیقه سه بار از هم پاشید، دفاعش جا ماند، پنالتی از دست رفت، و امیدی به بازگشت نمانده بود. وقتی کارمونا گل سوم را زد، شزنی دیگر چیزی برای از دست دادن نداشت — شاید فقط توانِ خندیدن به سرنوشت.
اما برای هواداران خشمگین، چنین لبخندی معنایی دیگر داشت. آنها در فضای مجازی نوشتند: "وقتی دروازهبانت میخندد، یعنی تیم از درون تهی شده است." بعضیها هم از زاویهای انسانیتر نگاه کردند و گفتند: "گاهی فقط میخندی، چون نمیدانی دیگر چه واکنشی باید نشان بدهی."
در فوتبال، شکست بخشی از مسیر است، اما وقتی این شکست به شکل سقوط دراماتیکی مثل باخت ۴–۱ برابر سویا رقم میخورد، هر حرکت، هر نگاه و هر لبخند بازیکنان زیر ذرهبین میرود. خندهی شزنی شاید بیاهمیت به نظر برسد، اما در حقیقت تصویری نمادین از وضعیت امروز بارسلونا است — تیمی که در آتش اشتباهات خودش میسوزد، و در لحظهی فروپاشی، فقط میتواند تلخ بخندد.