هیچکس فکر نمی‌کرد به فینال برسیم؛
حرفهای جالب نقش اول بزرگ‌ترین شگفتی والیبال دنیا
به گزارش "ورزش سه"، پس از تابستانی رؤیایی که با کسب مدال نقره در مسابقات قهرمانی جهان به اوج خود رسید، جیانلورنزو بلنجینی، سرمربی تیم ملی بلغارستان، از ساختن تیمی شگفت‌انگیز، کاوش در احساسات، چشم‌اندازها و آغاز سفری تازه سخن گفت. او افق‌های جدید تیمی را ترسیم می‌کند که شور و اشتیاق زیادی برانگیخته و عملکرد درخشان برادران نیکولوف و سایر بازیکنان جوانش را برجسته کرده است.
بلنجینی در گفت‌وگویی با رسانه‌های ایتالیایی توضیح داد:
«هیچکس انتظار نداشت بلغارستان تا این حد خوب عمل کند و تنها در فینال مسابقات مانیل به ایتالیا ببازد. واژه “باورنکردنی” شاید بهترین توصیف باشد، هرچند این نتیجه از بسیاری جهات خاص است. من فقط از عملکرد در زمین صحبت نمی‌کنم، بلکه از آنچه پس از بازگشت رخ داد. استقبال مردم بلغارستان از ما واقعاً تأثیرگذار و فراموش‌نشدنی بود. این استقبال فراتر از یک شادی ورزشی بود؛ به یک احساس ملی و آغوش جمعی تبدیل شد که نه‌تنها جامعه والیبال، بلکه مردم عادی، سالمندان و کودکان را هم دربر گرفت. خوشحال کردن همه‌ی این افراد، پاداشی هم‌ارزش با مدال و خود فینال بود.»
او ادامه داد:
«رضایت زیادی از کاری که ما را به این نقطه رسانده، وجود دارد، اما حالا سخت‌ترین بخش آغاز شده است؛ مدیریت آنچه پیش رو داریم. باید تعادل و هویت خود را حفظ کنیم، نه پس از پیروزی و نه پس از نتیجه‌ای کمتر مثبت به گذشته نگاه نکنیم. نگرش ما، ثبات‌مان و وفاداری به پروژه‌ی اولیه باید دست‌نخورده بماند. بازیکنان من جوان هستند و باید با آرامش و واقع‌بینی هدایت شوند تا انتظارات بیش از حد، مسیر رشدشان را تحت‌الشعاع قرار ندهد.»
بلنجینی با تأکید بر ارزش‌های انسانی و فنی نسل جدید تیمش گفت:
«این بازیکنان را من انتخاب کردم؛ نه فقط به خاطر توانایی‌های فنی و فیزیکی‌شان، بلکه به دلیل ویژگی‌هایی که فراتر از آن است. هرکدام از آنها درک کرده‌اند که بدون تیم، هیچ جاه‌طلبی شخصی تحقق نمی‌یابد. حتی شناخته‌شده‌ترین و رسانه‌ای‌ترین بازیکنان هم خود را جزئی از تیم می‌دانند، بدون آن‌که دنبال امتیاز یا تمایز باشند. همه نگرش کاری یکسانی دارند و این بزرگ‌ترین فضیلت تیم ماست: هویت جمعی به‌عنوان یک اولویت، حتی برای آنهایی که ذاتاً به درخشش فردی گرایش دارند.»
سرمربی ایتالیایی درباره پروژه‌ی بلندمدت خود افزود:
«وقتی هدایت بلغارستان را پذیرفتم، هدف روشن بود: نزدیک شدن تدریجی به بهترین تیم‌ها و در میان‌مدت، تلاش برای کسب سهمیه المپیک؛ هدفی که با قوانین جدید، دشوارتر از همیشه است. زمانی که آمدم، بلغارستان در رتبه‌ای بالاتر از بیستم جهان قرار داشت، اما حالا نهم هستیم. باید این جایگاه را حفظ کنیم و در صورت امکان ارتقا دهیم، چون آماده بودن برای کسب سهمیه حیاتی است. این پروژه برای رساندن بلغارستان به جایگاهی پایدار در بین ده تیم برتر جهان طراحی شده است. ساخت تیمی بزرگسال که تقریباً از پایه و گروه جوانان شکل گرفته، فرآیندی بسیار پیچیده بود؛ متفاوت از کاری که در ایتالیا انجام دادم، جایی که هر بار یک بازیکن جوان را به تیم باتجربه اضافه می‌کردم. اینجا اما مجبور شدم یک گروه کامل را بسازم. زمان برد، اما با تلاش بسیار و اندکی شانس، پیشرفت قابل‌توجهی داشتیم.»
بلنجینی درباره مدیریت موفقیت اخیر گفت:
«باید این نتیجه را درست مدیریت کنیم و از آن به‌عنوان انگیزه استفاده کنیم، نه توهم. همه، از بازیکنان گرفته تا کادر فنی، باید همین رویکرد را حفظ کنند. نباید فکر کنیم از این به بعد همیشه باید در بین بهترین‌ها باشیم. چنین تفکری اشتباه است. ثبات، کلید موفقیت واقعی است.»
او در بخش دیگری از صحبت‌هایش به رابطه احساسی‌اش با ایتالیا، حریف بلغارستان در فینال، اشاره کرد:
«خیلی‌ها از من پرسیدند که چه احساسی داشتم. واقعیت این است که ایتالیا برای من هیچ‌وقت یک تیم عادی نخواهد بود. بسیاری از بازیکنان این تیم نخستین بازی ملی‌شان را با من انجام داده‌اند و ما علاقه‌ای متقابل داریم که هر بار هنگام دیدار نشان داده می‌شود. اما وقتی مسابقه شروع می‌شود، تمام تمرکز من روی تیم خودم است. اگر قرار بود ببازیم، باید اعتراف کنم که باخت مقابل ایتالیا کمتر از باخت برابر تیمی دیگر برایم دردناک بود.»
بلنجینی در پایان تأکید کرد:
«بزرگ‌ترین رضایت من این است که می‌بینم بازیکنانم به الگوهایی برای مردم بلغارستان تبدیل شده‌اند. آنها حتی بیرون از زمین هم خاص هستند: میل شدید به کار، گشودگی نسبت به تغییر و مقاومت استثنایی در برابر خستگی دارند.
پشت این ویژگی‌ها، خانواده‌هایی قرار دارند که چنین ارزش‌هایی را در آنها نهادینه کرده‌اند و این بزرگ‌ترین دارایی ماست.
ما با نتایج زندگی می‌کنیم، اما نباید از معنای واقعی ورزش غافل شویم. روند پیشرفت طولانی است و نیاز به صبر دارد، اما کسانی که در ورزش حرفهای هستند، همیشه برای پیروزی بازی می‌کنند؛ حتی وقتی مسیر آسان نیست. به همین دلیل است که این نتیجه برای من واقعاً شگفت‌انگیز است. اما آنچه بیش از همه مرا هیجان‌زده می‌کند، بُعد انسانی ماجراست: سفری که در آن بازیکنانم هر روز در کنار هم رشد می‌کنند.»
