ترجیح می‌دهم د یگر روی پای خودم بایستم
فوتی: من مشهورترین دستیار جهان هستم!
به گزارش "ورزش سه"، پس از نتایج تیم ملی در تورنمنت کافا، بحث حضور یک دستیار مطرح خارجی در کادرفنی تیم ملی مطرح شد. مذاکرات با سالواتوره فُوتی، دستیار سابق ژوزه مورینیو آغاز شد و او اکنون در دبی حضور دارد تا پس از توافق نهایی، به جمع دستیاران امیر قلعه‌نویی اضافه شود.
فوتی که سالیان زیادی را در کنار مورینیو سپری کرده، در آخرین تجربه خود، در فنرباغچه با آقای خاص همکاری داشت و چند ماه پیش بود که از این تیم جدا شد. اکنون شاید زمان مناسبی باشد تا مصاحبه‌ای که او تیرماه امسال با روزنامه کوریره دلو اسپورت ایتالیا داشته است را مرور کنیم، زمانی‌که او از فنرباغچه جدا شد و اعلام کرد شاید زمان آن رسیده که به عنوان سرمربی به فعالیت بپردازد.
در بخش ابتدایی این مصاحبه آمده است:
اغلب گفته می‌شود در دنیایی پر از قهرمانان، هیچ‌کس نمی‌خواهد رابین باشد. بااین‌حال، وقتی با یک بتمن واقعی روبه‌رو می‌شوی (همان‌طور که برای سالواتوره فُوتی اتفاق افتاد) باز کردن دفتر یادداشت و گوش سپردن از پشت صحنه، به فرصتی گرانبها تبدیل می‌شود.
«مورینیو روز کریسمس ۲۰۲۱ با من تماس گرفت. برای من مثل سانتا کلائوس بود. از من پرسید: “می‌خواهی دنبالم بیایی؟” قبول کردم، اما گفتم: “نمی‌توانم مدام فکر کنم تو چه کسی هستی، وگرنه نمی‌توانم کارم را درست انجام دهم.” او از این حرف خوشش آمد. در واقع، من همیشه وقتی با او مخالف بودم، صادقانه می‌گفتم.»
پس از گذراندن ده سال در مقام دستیار، ابتدا به‌عنوان دستیار جامپائولو (در سمپدوریا، میلان و تورینو) و سپس به‌عنوان «Special Two» در کنار «Special One» — فُوتی اکنون به فکر استقلال و شروع مسیر خودش است و می‌گوید: «این بار واقعاً احساس می‌کنم آماده‌ام.»
در این گفتگو آمده است:
* می‌گویند شما برای مورینیو مثل طلسم خوش‌شانسی هستید. وقتی او محروم می‌شود، تیم تقریباً هیچ‌وقت نمی‌بازد. بعضی در رم نوشتند که شما به‌اندازه خودش معروف شده‌اید.
«ژوزه چهره‌ای جهانی است، و معاون او بودن احتمالاً تو را به مشهورترین دستیار دنیا تبدیل می‌کند، درست است. اما کافی است با او در ویلا بورگزه یا میدان اسپانیا قدم بزنی تا واقعاً بفهمی معنی کلمه “شهرت” چیست.»
* اما شما توانستید اعتماد او را جلب کنید. چطور؟
«اسطوره‌ای را که پیش‌تر فقط از تلویزیون تحسینش می‌کردم، به یک انسان واقعی تبدیل کردم.»
* ده سال دستیاری کم نیست. می‌خواهید مثل “تاسوتی” متخصصِ همیشگی نیمکت بمانید؟
«در واقع، ترجیح می‌دهم حالا روی پای خودم راه بیفتم. درباره‌اش با مورینیو هم صحبت کرده‌ام. در این ده سال، حدود ۴۰۰ بازی را در کنار دو مربی شگفت‌انگیز کار کرده‌ام؛ پس دیگر دوره کارآموزی به‌قدر کافی طولانی بوده است.»
* پارما به‌تازگی مربی ۲۹ ساله‌ای را استخدام کرده.
«خیلی برای کوئِستا خوشحال شدم. همینطور برای اوله ورنر که هم‌سن من، یعنی ۳۷ ساله است و از وردربرمن به لایپزیش می‌رود.»
* پیشنهاد جدیدی دریافت کرده‌اید؟
«در گذشته بله، ولی حالا فقط شایعاتی شنیده‌ام. نامم با چند باشگاه مطرح شد، اما در نهایت آنها مسیر “تجربه” را ترجیح دادند، بگذاریم همینطور بماند.
* به‌عنوان بازیکن، در ۲۷ سالگی به‌خاطر فتق دیسک و پس از سال‌ها انتقال‌های قرضی، از فوتبال خداحافظی کردید. جوانی بودید که بازی نمی‌کرد و در نهایت گم شد. آیا این استعاره‌ای از فوتبال ایتالیاست؟
«کاملاً همینطور است. در ۱۷ سالگی با پیراهن سمپدوریا در سری آ بازی کردم و در اولین دیدارم گل زدم. اما برای رشد به فرصت نیاز داشتم. متأسفانه امروز هم خیلی از جوانان در همین چرخه گرفتار می‌شوند.»
* بیشترین چیزی که از مورینیو یاد گرفتید چیست؟
«اهمیت ساختن ذهنیت جمعیِ برنده. متحد کردن افراد در یک ایده، فقط در زمین نه بلکه فراتر از آن، سخت‌ترین کار دنیاست. ما در رم موفق شدیم و با این حال بعضی آن را کوچک شمردند. فقط یادآوری می‌کنم: دو فینال اروپایی در دو سال: یکی را بردیم، و دیگری را… خوب، همه می‌دانند با ما چه کردند.»
* بعد از بوداپست چه اتفاقی افتاد؟
«بیست روز تمام در خانه ماندم، مدام صحنه‌های بازی جلوی چشمم می‌آمد، مثل کابوس بیدار می‌شدم. با بار سنگین فیرپلی مالی دوباره شروع کردیم. بعد تیم دوباره جان گرفت و نتیجه گرفت. با این حال، در بحرانی‌ترین لحظه (فقط با ۱۴ بازیکن برای ۶-۷ بازی) ما را کنار گذاشتند. ماه دسامبر در رده چهارم بودیم. هرگز چنین چیزی ندیده‌ام. نمی‌دانم رابطه مربی با مالکان چطور بود، اما قطعاً او تبدیل به صاعقه‌گیر باشگاه شده بود.»
* شما هم گاهی به‌جای او جنجال به‌پا می‌کردید.
«می‌گفتند ما بی‌انضباطیم، اما نگاهی بیندازید دیگران چه می‌کنند! حقیقت این است که مورینیو چهره‌ای است در معرض دید و مورد حسادت. بله، بعضی رفتارها را امروز تکرار نمی‌کردم، ولی باید چیزی را به تیم منتقل کنی، چون بازی را آن‌هایی هم که روی نیمکت‌اند، تجربه می‌کنند.»
* مورینیو و جامپائولو مثل شیطان و آب مقدس‌اند؟
«شاید! مارکو همه‌چیز را به من آموخت، و ژوزه یادم داد برای مربی‌ات به میدان نبرد بروی.»
* به‌عنوان یک مهاجم سابق، از میان بازیکنانی که مربی‌شان بوده‌اید، می‌توانید یک مهاجم ایده‌آل بسازید؟
«بله. پای چپ، خلاقیت و دریبل دیبالا را برمی‌دارم، و پای راست، نوع‌دوستی و دید بازی ژکو را اضافه می‌کنم. بعد قدرت و آمار لوکاکو را می‌گذارم و در آخر، اخلاق کاری تادیچ را.»
* می‌گویند دیبالا برای سبک بازی گاسپرینی مناسب نیست.
«تنها نگرانی هر مربی باید سلامت دیبالا باشد. اگر بخواهیم استعداد یک قهرمان را بر اساس سبک تفکر مربی قضاوت کنیم، اشتباه می‌کنیم.»
* ژکو به فلورانس و فیورنتینا رفت! چه نظری داری؟
«شگفت‌انگیز است. هفته گذشته با او صحبت کردم؛ هنوز اشتیاق یک پسر نوجوان را دارد و مطمئنم در ۳۹ سالگی هم تأثیرگذار خواهد بود. در فصل گذشته با ما در فنرباغچه ۲۱ گل زد.»
* لیگ ترکیه از بیرون مثل جهنم به نظر می‌رسد؛ دعوا، تیم‌هایی که کناره‌گیری می‌کنند و رؤسایی که داوران را کتک می‌زنند!
«هفت، هشت تیم قوی دارد، استادیوم‌ها همیشه پر هستند، سه تیم از یک شهر با جمعیت ۲۰ میلیونی برای قهرمانی می‌جنگند، و اگر تو نبری، رقیبت می‌برد! ما در دربی با گالاتاسرای در حضور ۷۰ هزار تماشاگر و ۱۵ هزار پلیس بازی کردیم. جو واقعاً داغ است، اما همین فضا تو را سخت و مقاوم می‌سازد.»
