خشم عراقی‌ها، شش هزار میلیارد سوخت!
به گزارش ورزش سه، پس از اینکه رویای «شیرهای بین‌النهرین» برای صعود مستقیم به جام جهانی ۲۰۲۶ از بین رفت و مسیر دشوارتری از طریق پلی‌آف جهانی پیش روی آنها قرار گرفت، جامعه ورزشی عراق با سرخوردگی و ناامیدی بزرگی روبه‌رو شد.
عراقی‌ها امیدوار بودند سه‌شنبه شب به شبی تاریخی برای آنها تبدیل شود، اما این امید به ناامیدی جمعی بدل شد که از سکوهای ورزشگاه جده تا رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی ادامه یافت و فضایی مملو از خشم و مطالبه برای پاسخگویی مسئولان فدراسیون فوتبال به خاطر ناکامی شکل گرفت.
در نشست خبری پس از بازی، یکی از خبرنگاران به‌طور علنی خواستار استعفای کامل اعضای فدراسیون فوتبال عراق شد و گفت: «فدراسیون رؤیای ۴۰ میلیون عراقی را به دلیل سوء‌مدیریت، ضعف در آماده‌سازی و بی‌نظمی در برنامه‌ریزی از بین برد.» خبرنگار دیگری نیز با مقایسه هزینه‌های تیم عراق با برخی تیم‌های کوچک‌تر افزود: «کیپ‌ورد تنها ۵۰۰ هزار دلار خرج کرد و به جام جهانی رفت، اما فدراسیون عراق ۶۷ میلیارد دینار خرج کرد و باز هم صعود نکردیم.»
در همین شرایط، هزاران هوادار عراقی در صفحه رسمی فدراسیون فوتبال این کشور خشم خود را ابراز کردند و رئیس فدراسیون و اعضای هیئت‌مدیره را مسئول از دست رفتن رؤیای صعود دانستند. بسیاری از هواداران تأکید داشتند که «تیم ملی بیش از اشتباهات فنی، بهای اشتباهات مدیریتی را پرداخت کرد» و گروهی دیگر خواهان انحلال فدراسیون و تشکیل مجدد آن برای بازگرداندن اعتماد عمومی شدند.
امیر رسول، خبرنگار مشهور عراقی، نیز در این باره نوشت: «آنچه در مسیر رویای جام جهانی رخ داد، دردناک بود. از نظر فنی، تیم عراق بازی در سطح انتظار را ارائه نداد؛ فشار روانی از انگیزه پیشی گرفت و تمرکز روی نتیجه باعث شد بازیکنان با اعتماد به نفس لازم بازی نکنند.»
وی ادامه داد: «تیم ملی عربستان با آرامش و اطمینان بازی کرد، در حالی که بازیکنان عراق در تصمیم‌گیری‌ها مردد و بین اجرای تاکتیک‌ها و حرکات فردی سرگردان بودند. با وجود نام‌های بزرگ در خط حمله، اثربخشی لازم وجود نداشت و در میانه میدان نیز هماهنگی دیده نمی‌شد؛ در نتیجه، تسلط تیم بیشتر ظاهری بود تا واقعی.»
رسول در پایان گفت: «مسئولیت عدم صعود بر عهده همه است؛ از فدراسیون و کادر فنی گرفته تا بازیکنان، رسانه‌ها و حتی هواداران. فوتبال بر پایه تداوم و برنامه‌ریزی جمعی ساخته می‌شود، نه تصمیم‌های فردی. اکنون به‌جای مقصر دانستن یکدیگر، باید مسیری را که طی کرده‌ایم صادقانه بازبینی کنیم.»
همچنین عدنان درجال، رئیس فدراسیون فوتبال عراق، ساعاتی پس از پایان دیدار در جده جلسه‌ای اضطراری با بازیکنان برگزار کرد تا فضا را آرام و روحیه تیم را حفظ کند. رسانه‌های عراقی متن سخنان او را منتشر کردند که گفته بود: «باید از هواداران وفاداری که در ورزشگاه و پای تلویزیون ما را حمایت کردند، عذرخواهی کنیم. هنوز فرصت داریم و باید برای آن بجنگیم. زمان کافی برای آماده‌سازی داریم و دیدار برگشت را در خانه برگزار می‌کنیم.»
او همچنین خطاب به بازیکنان گفت: «در روزهای آینده به‌خوبی تمرین کنید و مراقب مصدومیت باشید. می‌خواهیم در آبان‌ماه از نظر فنی و ذهنی در بهترین وضعیت باشید.»
در همین حال، برخی از مفسران ورزشی عراقی تدارکات تیم برای پلی‌آف را «دیرهنگام» توصیف کردند و نبود بازی‌های تدارکاتی کافی را یکی از دلایل اصلی ناکامی دانستند. گزارش‌هایی نیز از ضعف هماهنگی میان فدراسیون و بازیکنان شاغل در اروپا خبر دادند و تأکید کردند تیم ملی از بازیکنانی چون زیدان اقبال و امیر العماری که از نظر بدنی در شرایط خوبی بودند، بهره کافی نبرد.
در فضای عمومی نیز حال‌و‌هوای مشابهی حاکم است؛ شبکه‌های اجتماعی مملو از ویدیوهای هواداران خشمگینی است که نارضایتی خود را ابراز می‌کنند و بنرهایی با مضمون درخواست استعفای مسئولان در دست دارند. یکی از کاربران در «ایکس» نوشت: «۶۷ میلیارد دینار (حدود ۵۱ میلیون دلار) بر باد رفت، نه نتیجه‌ای، نه برنامه‌ای، فقط وعده و شکست.»
با وجود خشم گسترده مردم و رسانه‌ها، برخی تحلیل‌ها این بحران را فرصتی برای بازنگری دانسته‌اند؛ فرصتی که شاید مسیر فوتبال عراق را تغییر دهد. با این حال پس از حدود چهار دهه از آخرین حضور در جام جهانی ۱۹۸۶، رویای عراق همچنان زنده است، اما بازگشت اعتماد مردم دیگر با وعده‌ها ممکن نیست.
