دور از نیمکت، بدون چند ستاره
پراضطراب‌ترین روز مربیگری فلیک در بارسلونا
به گزارش "ورزش سه"، هانسی فلیک امروز آخرین تمرین بارسا قبل از مصاف با رئال را هدایت کرد و دستیارش را به نشست خبری فرستاد. او فردا روی نیمکت برنابئو نخواهد بود و از جایگاه ویژه باید نظاره‌گر تلاش تیمی باشد که چندین ستاره کلیدی خود را در اختیار ندارد و یک لیدر بزرگ را نیز تابستان از دست داد.
بارسای ناشناخته
بارسلونایی که فصل گذشته تحت هدایت هانسی فلیک درخشید، حالا گیج‌کننده ظاهر شده است. برخی معیارهای فوتبالی نشان‌دهنده یک پسرفت غیرمنتظره در فشار بالای تیم، جای‌گیری در زمین و هماهنگی خط دفاعی هستند. نوعی انحراف نامحسوس، که در جدول رده‌بندی چندان به چشم نمی‌آید، اما به سپر رقابتی تیم آسیب زده و آن را در موقعیت‌هایی که قبلاً با تسلط مدیریت می‌کرد، شکننده کرده است.
این وضعیت در بازی‌های اخیر مقابل پاری‌سن‌ژرمن، سویا و خیرونا تشدید شده و با بی‌دقتی‌ها و اشتباهات آشکار همراه بوده است. نگاه‌ها به خط دفاعی معطوف است، جایی که فلیک نتوانسته خلأ اینیگو مارتینز را پر کند، اما در حقیقت، مشکلات به کل تیم مربوط می‌شود، از بالا تا پایین.
بارسلونا بدتر دفاع می‌کند، زیرا فشارش بی‌نظم و با شور کمتری اعمال می‌شود. آمارها این برداشت را تأیید می‌کنند. برای مثال، در شکست قاطع اخیر مقابل سویا (4-1)، بارسلونا کمترین تعداد اقدامات فشار را در یک بازی ثبت کرد. همچنین، میانگین‌های تیم افت کرده‌اند: پنج توپ‌گیری کمتر در هر بازی، حدود دو سرقت کمتر در مناطق جلویی زمین، و افزایش دو درصدی دقت پاس‌های تیم حریف در زمین خودشان.
این اتفاق به این دلیل است که فاصله بین بازیکنان بیشتر شده است. دیگر خبری از آن بلوک منسجم فصل گذشته نیست که به‌صورت یکپارچه به جلو و عقب حرکت می‌کرد. حالا به دلیل نبود هماهنگی، بازیکنان در زمان‌های نامناسب به جلو می‌روند و فشار کمتری به صاحب توپ وارد می‌کنند. این موضوع فضاهای بیرونی و داخلی را باز می‌کند و مقابل حریفانی با تکنیک بالا، بارسلونا را خلع سلاح می‌کند.
هرچند فلیک هنوز راه‌حلی برای این مشکل پیدا نکرده، به نظر می‌رسد آن را تشخیص داده است. او پیش از بازی مقابل المپیاکوس گفت: «همیشه درباره جای‌گیری صحبت می‌کنم، اینکه باید درست موقعیت بگیریم. اگر خیلی دور باشید، شکست می‌خورید چون باید بیش از حد بدوید. این در دفاع شما را نابود می‌کند. باید بهتر فشار بیاوریم و جای‌گیری‌مان را بهبود دهیم.»
غیبت جبران‌نشدنی رافینیا
چالش‌های کنونی بارسلونا همچنین به برخی تحلیل‌های فردی اشاره دارند. فلیک جای خالی رافینیا را احساس کرده، بازیکنی که در خط حمله منظم‌ترین و فعال‌ترین در زمان از دست دادن توپ بود. ارزش‌های رشفورد زیر سؤال نیست، اما در این زمینه، مشارکت او کمتر است، دو توپ‌گیری کمتر در هر بازی نسبت به بازیکن برزیلی.
این بازیکن انگلیسی در پرس کردن شدت کمی دارد و از نظر تاکتیکی بهترین جای‌گیری را انجام نمی‌دهد. او اغلب در کناره‌ها فضا را آزاد می‌گذارد و در مرکز نیز فشار را به‌درستی هدایت نمی‌کند. با این حال، او تنها بازیکن ناهماهنگ در این جنبه از بازی نیست. لامین یامال نیز آرام‌تر شده است، که این ادعا با کاهش میانگین یک سرقت در مناطق هجومی در هر بازی تأیید می‌شود.
فشار نامتعادل بارسلونا همچنین به دلیل عدم کنترل بازی‌ها مانند گذشته است. درصد مالکیت توپ تیم تقریباً ثابت مانده و حتی در لالیگا به 70.5 درصد افزایش یافته، اما حقیقت این است که تیم فلیک برای جمع شدن در زمین حریف کمی به زحمت می‌افتد و مرتکب اشتباهات قابل پیشگیری می‌شود که به حریفان فرصت انتقال سریع میدهد.
تیم زمان کافی برای تثبیت تسلط خود صرف نمی‌کند و در محور میانی از هم گسیخته می‌شود، که در صورت از دست دادن توپ، بی‌حفاظ می‌ماند. همچنین، در بازی‌های دوم (دفع توپ‌های بعدی) کنترلی ندارد، از جمله به دلیل شکاف‌هایی که در حرکات میانی و بلند حریفان ایجاد می‌شود. اگر هافبک‌ها از مهاجمان یا مدافعان از هافبک‌ها دور باشند، آسیب وارد شده است.
تیمی که خوب پرس نمی‌کند
این شکنندگی ساختاری مستقیماً خط دفاعی را تحت تأثیر قرار میدهد. هیچ واقعیتی بزرگ‌تر از این نیست که بارسلونا جای خالی اینیگو مارتینز را حس می‌کند، نه فقط به دلیل توانایی‌های خودش، بلکه به خاطر رهبری و اصلاحات تاکتیکی که به هم‌تیمی‌هایش ارائه می‌داد. بدون این مدافع باسکی، تیم باید خود را بازسازی کند. تاکنون، هیچ نشانه‌ای از استحکام نشان نداده، زیرا نظارت‌ها نادیده گرفته می‌شوند و به‌ویژه هماهنگی بین چهار مدافع عقب وجود ندارد. این مسئله به بازیکنان خاص ربطی ندارد. فرقی نمی‌کند اریک، کوبارسی، آرائوخو، بالده یا جرارد مارتین بازی کنند؛ این یک بحران جمعی است.
همزمان، حریفان نیز به خط پیشرفته فلیک عادت کرده‌اند. بازی مقابل رایو وایکانو در این زمینه بسیار روشنگر بود. اینیگو پرز دستور داد تا از عقب به پشت مدافعان کناری حمله شود و ایسی را در داخل قرار داد تا همیشه در موقعیت آفساید شروع کند و سپس گزینه‌ای برای ضربه زدن داشته باشد. پاری‌سن‌ژرمن نیز با همین روش بارسلونا را درهم شکست، و سویا و خیرونا نیز از روش‌های مشابهی استفاده کردند.
با خط دفاعی که تقریباً در میانه زمین قرار دارد و فشاری ناقص به دلیل فاصله بین خطوط، بارسلونا مسیر دروازه‌اش را برای حریفانی که از ضعف‌هایش بهره می‌برند، هموار می‌کند. راه‌حل در عملکرد اخیر تیم نهفته است.
فلیک برای ال‌کلاسیکوی فردا و برنامه خاص ژابی با مهاجمان سریعش چه خواهد کرد؟
