خشم مردم آنگولا از ولخرجی برای بازی با آرژانتین!

به گزارش ورزش سه، در آستانه پنجاهمین سالگرد استقلال آنگولا، برگزاری دیدار دوستانه تیم ملی این کشور با آرژانتین به بحرانی سیاسی و اجتماعی تبدیل شده است. طبق گزارش‌ها، دولت آنگولا برای برگزاری این مسابقه که ۱۴ نوامبر در لوآندا برگزار می‌شود، میلیون‌ها یورو هزینه کرده است؛ اقدامی که با واکنش تند سازمان‌های مدنی روبه‌رو شده است.

پیش از این ورزش سه گزارش داد که فدراسیون آرژانتین نگران است که آنگولا نتواند مبلغ 6 میلیون یورو بابت این بازی دوستانه را به حساب آرژانتین واگذار کند. به همین دلیل بود که یک ایجنت از طرف آرژانتینی‌ها بازی دوستانه با تیم ملی ایران را پیشنهاد داده بود. اما به نظر می‌رسد آنگولا در نهایت مبلغ را واریز کرده و آرژانتین دیگر پیگر جایگزین کردن آنها با گزینه‌های دیگر نیست.

پنج نهاد از جمله انجمن لوتِرانی توسعه آنگولا (ALDA)، انجمن اومونگا، نهاد ناظر بر انسجام اجتماعی و عدالت، انجمن UYELE و گروه Friends of Angola، در بیانیه‌ای مشترک «خشم عمیق و نگرانی جدی» خود را اعلام کردند. در این نامه آمده است: «بر اساس اطلاعات منتشرشده، دولت آنگولا بین ۸.۶ تا ۱۰.۴ میلیون یورو برای حضور تیم ملی آرژانتین در لوآندا هزینه کرده و حدود ۱۱.۷۵ میلیون یورو دیگر نیز صرف فاز دوم بازسازی ورزشگاه ملی ۱۱ نوامبر شده است.»

این بیانیه تأکید می‌کند که چنین مبالغی «با واقعیت سخت اقتصادی کشور در تضاد آشکار است». در حالی‌که حداقل دستمزد رسمی در آنگولا حدود ۹۴ یورو است و بخش بزرگی از مردم حتی کمتر از آن درآمد دارند، خدمات عمومی در شرایطی «به‌شدت فرسوده» توصیف شده‌اند. در چنین وضعی، هزینه ده‌ها میلیون یورو برای رویدادی «صرفاً نمادین»، به‌گفته‌ی نویسندگان، «نشانه‌ای از وارونگی خطرناک در اولویت‌های ملی» است.

این سازمان‌ها افزودند: «چنین اقدامی توهینی به اصول عدالت اجتماعی، مسئولیت عمومی و حکمرانی شفاف است و نشان‌دهنده شکاف عمیق میان تصمیمات سیاسی و نیازهای واقعی مردم آنگولاست.»

آن‌ها یادآور شدند که طبق قانون مصوب اکتبر ۲۰۲۵، هرگونه تخصیص بودجه عمومی باید با مجوز رئیس‌جمهور و همراه با گزارش فنی و اقتصادی انجام شود. همچنین، هزینه‌های این مسابقه را مغایر با «استانداردهای شفافیت و تعهد به تخصیص منابع برای حقوق اساسی مردم» دانستند.

در پایان، این نهادها خواستار «شفافیت کامل درباره همه هزینه‌ها و قراردادهای مربوط به بازی و پروژه بازسازی ورزشگاه» شدند و از دولت خواستند در بودجه‌ریزی خود تجدیدنظر کند، سازوکارهای نظارتی مستقل ایجاد کند و ورزش را بار دیگر به‌عنوان «ابزاری برای انسجام و عدالت اجتماعی» تعریف کند.