قرمزها، تیمی برای آینده
قهرمان در برزخ: یک معضل ۳۹۰ میلیون پوندی
به گزارش "ورزش سه"، حقیقتی که اغلب درباره لیورپول گفته نمی‌شود این است که آنها چقدر مجبور شدند به عقب برگردند تا دوباره بتوانند رو به جلو حرکت کنند. لیورپول فصل گذشته قهرمان لیگ برتر شد و تقریباً بلافاصله سه‌چهارم خط حمله‌اش را از دست داد.
فروش لوئیز دیاز و داروین نونیز مدت‌ها بود که در راه بود. اما درگذشت دیوگو ژوتا قابل پیش‌بینی نبود. مجموعه این سه خروجی، لیورپول را با پرسشی مواجه کرد که برای بیشتر تیم‌هایی که قهرمان می‌شوند، آشنا نیست. معمولاً بحث بر سر تقویت ترکیب موجود است، اما برای لیورپول چنین نبود.
موضوع ساختن چیزی کاملاً جدید بود. و حالا، پس از گذشت ۱۱ بازی از فصل جاری، آرنه اشلوت شبیه کسی به نظر می‌رسد که اشتباهی به یک کارگاه ساختمانی دیگر رفته است.
دلایل زیادی برای این شکست بی‌روح مقابل سیتی، رقیبی بزرگ و مدرن وجود داشت. لیورپول پس از سرمایه‌گذاری احساسی و فیزیکی در پیروزی‌های اخیر مقابل استون ویلا و رئال مادرید، خسته و بی‌رمق به نظر می‌رسید. این موضوع غافلگیرکننده بود. در مقابل، محمد صلاح همچنان تعادل تیم را در یک سمت بر هم می‌زند و این دیگر تعجب‌آور نیست.
تیم اشلوت همچنین در چند لحظه کلیدی بازی، طرف بازنده بود: گل مردود فن‌دایک در نتیجه ۱-۰ و فرصت از دست‌رفته بزرگ کودی خاکپو در تیر دوم در نتیجه ۲-۰.
در عین حال، نمی‌توان نادیده گرفت که لیورپول در تابستان پنج بازیکن با مجموع هزینه‌ای حدود ۳۹۰ میلیون پوند جذب کرد و در حال حاضر، از هیچ‌کدام از آنها بهره‌ای نمی‌برد.
در اتحاد، اشلوت تنها دو نفر از این پنج‌نفره را به میدان فرستاد: مهاجم مرکزی، هوگو اکیتیکه و هافبک خلاق، فلوریان ویرتز. هر دو تقریباً نامرئی بودند. در سایر پست‌ها، میلوش کرکز فصل را به‌عنوان دفاع چپ آغاز کرد اما حالا جای خود را به اندرو رابرتسون داده، در حالی که جرمی فریمپونگ و الکساندر ایساک هر دو مصدوم هستند.
و این، علت اصلی مشکل است: لیورپول بازیکنان خوبی را از دست داده و هنوز نتوانسته جایگزینی درخور برای آنها پیدا کند. با این نگاه، چرا کسی باید از افت تیم اشلوت در چنین لیگ رقابتی‌ای تعجب کند؟
البته، این ناکامی احتمالاً دائمی نیست. لیورپول خریدهای خوبی داشته و میانگین سنی ترکیب اشلوت مناسب است. در بلندمدت، می‌توان انتظار پیشرفت چشمگیری داشت. اما در دنیایی که نگاه کوتاه‌مدت بر آن حاکم است، ناتوانی لیورپول در هماهنگ‌سازی بازیکنان جدید نه‌تنها آنها را عقب نگه داشته، بلکه در حال نابود کردن‌شان است. تا زمانی که این وضعیت تغییر نکند، این مبارزه ادامه خواهد داشت.
اکیتیکه تا اینجا تا حد زیادی از انتقادها در امان بوده. او فصل را خوب شروع کرد، اما نتوانسته آن روند را حفظ کند. و با افت محسوس صلاح نسبت به گذشته، ناتوانی لیورپول در نگه‌داشتن توپ در نیمه حریف و در نتیجه، ناتوانی در رهایی از فشار همیشگی سیتی، بهای سنگینی برای‌شان داشت، در شبی که از ابتدا هم قرار نبود آسان باشد.
پپ گواردیولا پس از بازی گفت که صلاح در دهه گذشته بارها برایش «کابوس» بوده است. اما حالا، پادشاه مصری لیورپول به رؤیایی برای رقبا تبدیل شده. او نمی‌تواند توپ را کنترل کند، نسبت به سال گذشته کندتر به نظر می‌رسد و بی‌میلی‌اش به بازگشت برای کمک به کانر بردلی باعث می‌شود بازیکنان مرکزی لیورپول به آن سمت کشیده شوند و فضا در میانه زمین باز بماند.
اگر مقابل تیمی مثل سیتی چنین اشتباهاتی مرتکب شوید، آنها لحظه‌شان را پیدا می‌کنند تا ضربه بزنند و همین اتفاق اینجا افتاد. در کوتاه‌مدت، هدف لیورپول باید این باشد که اجازه ندهد فصل ناامیدکننده‌اش بین وقفه ملی و کریسمس بدتر شود.
به‌جز بازی با تاتنهام در ۲۰ دسامبر، برنامه بازی‌های لیورپول تا دیدار با آرسنال در ۸ ژانویه نسبتاً قابل‌تحمل است. هدف آنها باید تثبیت جایگاه در جمع چهار تیم برتر تا آن زمان باشد و اگر موفق شوند، نیازی به نگرانی نیست.
تیم‌هایی مثل سیتی و پانزده سال پیش، منچستریونایتد، نگاه نسل جدید هواداران فوتبال را تغییر داده‌اند. آنها انتظار سلطه و درخشش دائمی دارند. اما واقعیت این است که دفاع از عنوان قهرمانی در انگلیس بسیار دشوار است. اینجا آلمان نیست.
لیورپول ترکیب فوق‌العاده‌ای دارد. اکیتیکه ۲۳ ساله است، ایساک ۲۶ ساله و ویرتز ۲۲ ساله، هم‌سن کرکز و بردلی. این بازیکنان لزوماً برای همین امروز خریداری نشده‌اند، اما چیزی بهتر از آنچه تاکنون ارائه داده‌اند، می‌توانست کمک بزرگی باشد.
آیا شانس مدافع عنوان قهرمانی به قهرمانی تمام شده؟ نه لزوماً، اما احتمالاً بله. آنها چهار امتیاز از سیتیِ دوم جدولی عقب هستند. تلاش‌شان تاکنون عمدتاً ناامیدکننده بوده و تنها چیزی که می‌توان گفت این است که حداقل دلایل آن کاملاً روشن است.
