چگونه جرمی دوکو لیورپول را نابود کرد

به گزارش "ورزش سه"، در یکی از ویدیوهای کانال یوتیوب جرمی دوکو، وینگر منچسترسیتی، او به صراحت از میلش در زمین فوتبال صحبت کرده بود:«می‌خواهم مدافع روبه‌رویم را نابود کنم. می‌خواهم کابوسش شوم.»

با این حساب، کسی دوشنبه صبح حال کانر بردلی را پرسیده؟

فقط پنج روز بعد از آن‌که مدافع راست لیورپول در آنفیلد توانست وینیسیوس جونیور، یکی از بهترین بازیکنان جهان، را مهار کند، این بار دوکو بود که باعث شد بردلی یکشنبه‌شب بی‌خوابی را تجربه کند.

در پیروزی قاطع منچسترسیتی در روز یکشنبه، دوکو نشان داد نه‌تنها چقدر پیشرفت کرده، بازیکنی که همیشه به خاطر «کم‌اثر بودن در نتیجه‌گیری» مورد انتقاد قرار می‌گرفت، بلکه حالا چقدر به یکی از سلاح‌های کلیدی پپ گواردیولا در نسخه جدید تیمش تبدیل شده است. گل تماشایی و زیبای او که توپ را به گوشه بالایی دروازه فرستاد و نتیجه را ۳-۰ کرد، گواهی بر همین موضوع بود.

پادشاه دریبل

تعداد کمی از بازیکنان هستند که به اندازه دوکو توپ را جلو می‌برند یا این کار را به این خوبی انجام می‌دهند.

برد لیورپول سیزدهمین باری بود که دوکو در یک مسابقه لیگ برتر ۱۰ بار یا بیشتر تلاش کرده بود تا از مدافع روبه‌رویش عبور کند. از زمان حضور دوکو در لیگ برتر، هیچ بازیکنی بیشتر از او چنین عملکردی نداشته است.

در واقع، ۱۰ تلاش دریبل او مقابل لیورپول در ورزشگاه اتحاد حتی برای خودش هم عدد چشمگیری محسوب نمی‌شد، چون در همین دیدارِ مشابه فصل گذشته، او ۲۱ بار سعی کرده بود از مدافع خود عبور کند؛ آماری که بیشترین تعداد دریبل ثبت‌شده در یک بازی لیگ برتر از سال ۲۰۱۹ تاکنون است.

اما فقط تعداد دریبل‌هایش نیست که اهمیت دارد، بلکه درصد موفقیت فوق‌العاده بالای او هم چشمگیر است. دوکو به‌ندرت وارد مسیرهای بی‌نتیجه می‌شود یا توپ را از دست می‌دهد. در میان بازیکنانی که از فصل اول حضور دوکو در لیگ برتر حداقل ۱۶۰ بار سعی کرده‌اند از مدافع خود عبور کنند، هیچ‌کس درصد موفقیت بالاتری از او ندارد.

او در سمت چپ سیتی معمولاً توسط دو بازیکن لیورپول، کانر بردلی و رایان گراونبرخ، مهار می‌شد، اما باز هم راهی برای عبور از آن‌ها پیدا می‌کرد. در یکی از صحنه‌ها، دوکو از موقعیتی بسیار بسته موفق شد هر دو بازیکن لیورپول را دریبل کند و ضربه‌اش را بزند. دوکو مجبور بود با دو مدافع لیورپول یعنی بردلی و گراونبرخ مقابله کند، اما این دو هم نتوانستند جلوی او را بگیرند.

کاری که دوکو انجام می‌دهد در ظاهر ساده است، اما در عمل حیاتی است: او توپ را به‌طور مؤثر به دروازه حریف نزدیک‌تر می‌کند و هیچکس در لیگ برتر در این زمینه بهتر از او نیست.

از آغاز اولین فصل دوکو در لیگ برتر تاکنون، در بین ۲۰ مورد از «حملات پیش‌رونده» برتر در یک مسابقه توسط بازیکنان هجومی، یعنی حرکاتی که توپ را حداقل پنج متر به جلو می‌برند، دوکو در ۱۳ مورد از آن‌ها حضور دارد، از جمله در ۶ مورد از ۷ رکورد برتر.

ورود ریان آیت‌نوری در تابستان نشانه‌ای بود از اینکه گواردیولا قصد تغییر سبک بازی‌اش را دارد. آیت‌نوری یکی از تهاجمی‌ترین مدافعان کناری لیگ برتر است که همیشه با سرعت به سمت جلو حرکت می‌کند. بنابراین وقتی گواردیولا بازیکنی با چنین خصوصیتی را جذب کرد، مشخص بود که قصد ندارد از او بخواهد در میانه زمین بماند تا یک هافبک اضافه باشد؛ بلکه برعکس، او می‌خواهد از توان هجومی‌اش نهایت استفاده را ببرد.

و همینطور هم شد. هرچند در بازی مقابل لیورپول در ورزشگاه اتحاد، آیت‌نوری در ترکیب نبود و به جای او نیکو اورایلی جوان و درخشان بازی کرد، اما حالا گواردیولا از مدافعان کناری‌اش، مخصوصاً در سمت چپ، می‌خواهد که در حملات به جلو بروند. همان‌طور که در بازی مقابل لیورپول دیدیم، این موضوع باعث می‌شود دوکو حتی خطرناک‌تر شود و بخش زیادی از این قدرت، به آزادی عملی برمی‌گردد که گواردیولا به او داده است.

در بیشتر دوران مربیگری‌اش، گواردیولا مربی‌ای سخت‌گیر و ساختارمحور بوده است:«این موقعیت تو در زمین است، این هم دستورالعمل‌هایت.»
همین مسئله یکی از دلایلی بود که بازیکن خلاق و غیرقابل پیش‌بینی‌ای مثل جک گریلیش اغلب نمی‌توانست در تیم او به شکوفایی کامل برسد. اما تغییر تاکتیکی اخیر گواردیولا این است که به دوکو اجازه داده آزادانه حرکت کند.

دیگر لازم نیست دوکو مثل قبل همیشه در عرض زمین بماند تا زمین را باز کند و به هافبک‌های خلاقی چون کوین دی بروینه فضا بدهد تا جادوی خود را به نمایش بگذارند.
همچنین مجبور نیست فقط در مرکز زمین باقی بماند تا فضا را شلوغ کند.

در بازی با لیورپول، دوکو نشان داد که آزادی انجام هر دو نقش را دارد.
او گاهی در مرکز زمین می‌ماند و اورایلی از کنارش به سمت جلو و بیرون حرکت می‌کرد، درست همان‌طور که در صحنه‌ی گل فوق‌العاده‌اش اتفاق افتاد و گاهی هم خودش در عرض زمین می‌رفت و مدافعان را به سمت خودش می‌کشاند تا مدافع کناری بتواند از داخل نفوذ کند.

این دو بازیکن مدام جای خود را عوض می‌کردند و بردلی که از جلویش محمد صلاح تقریباً هیچ حرکتی در دفاع نمی‌کرد، کاملاً سردرگم بود. در یکی از صحنه‌های نیمه دوم، دوکو با توپ به سمت بردلی حرکت می‌کند و مدافع لیورپول نمی‌داند باید جلو بیاید تا او را مهار کند یا مسیر پاس به اورایلی را که از کنارش فرار کرده، ببندد.

این اتفاق در طول بازی بارها تکرار شد.
در یک نمونه دیگر از اوایل نیمه اول، دوکو توپ را از منطقه مرکزی جلو می‌برد و اورایلی جلوی او قرار دارد. صلاح با بی‌میلی در حال بازگشت است و تنها کمکی که بردلی دریافت می‌کند از طرف گراونبرخ است که مجبور می‌شود به کناره زمین کشیده شود.

در کنار تهدید دائمی‌اش در دریبل‌زنی، دوکو مقابل لیورپول چند پاس تیز و هوشمندانه هم داد، از جمله پاس دقیقش به اورایلی در داخل محوطه جریمه.

دوکو از این فرصت برای نشان دادن خودش نهایت لذت را می‌برد.
او پس از بازی گفت:«اگر به من آزادی بدهند، قطعاً نه نمی‌گویم! معلوم است که ترجیح می‌دهم آزاد باشم، چه وقتی به داخل می‌زنم، چه وقتی به کناره می‌روم، هر جا که توپ هست حرکت می‌کنم. این کار باعث می‌شود برای حریفان غیرقابل پیش‌بینی باشم و همین را دوست دارم.»

گواردیولا می‌داند که می‌تواند از «نیروی کوبنده‌اش» در تمام نقاط زمین استفاده کند.
در بعضی از دقایق بازی با لیورپول، دوکو حتی آزاد بود تا به سمت جناح راست هم حرکت کند.
در پیروزی برابر بورنموث، گواردیولا از او خواسته بود از وسط زمین نفوذ کند تا فضای مرکزی را شلوغ کند، مدافعان را به سمت خود بکشاند و به ارلینگ هالند و سایر بازیکنان این فرصت را بدهد تا از فضاهای پشت خط دفاعی بورنموث استفاده کنند.

در آن دیدار، دوکو با توپ از وسط زمین عبور می‌کرد، مدافعان بورنموث را به خود جذب می‌کرد و هالند از فضای خالی پشت آن‌ها استفاده می‌کرد.
در صحنه‌ای دیگر، دوباره توجه مدافعان حریف را به خود جلب کرد و این بار اورایلی با فراری آزادانه وارد منطقه خطرناک شد.

در دورانی که بازیکنان لیگ برتر کمتر از همیشه دریبل می‌زنند، توانایی منحصربه‌فرد دوکو در حمل توپ و پیش‌برد آن، به گواردیولا کمک می‌کند تا مشکلی را که در چند فصل اخیر رو به افزایش بوده حل کند، یعنی نبود بازیکنی که بتواند با حرکت مستقیم، نظم دفاعی حریفان را در هم بشکند.

در سال‌های ابتدایی حضور گواردیولا در منچسترسیتی، تیم‌های حریف از بازی مقابل او به قدری شوکه می‌شدند که معمولاً عقب می‌نشستند، دفاع فشرده می‌کردند و فقط به بهترین شکل ممکن سعی داشتند دوام بیاورند.
اما با گذشت زمان، تیم‌های مختلف، بزرگ و کوچک، یاد گرفتند که چطور پرس کنند و از بالا فشار بیاورند. بسیاری از آن‌ها موفق شدند با فشار از جلو، سیتی را در زمین خودش دچار مشکل کنند.

و این دقیقاً همان‌جایی است که حضور دوکو باعث آزاد شدن دوباره تیم گواردیولا شده است. وقتی تیم‌ها در نیمه زمین سیتی آن‌ها را تحت فشار می‌گذارند، توانایی دوکو در عبور از یکی، دو یا حتی سه بازیکن می‌تواند در یک لحظه دفاع را به حمله تبدیل کند.

در اواسط نیمه اول بازی مقابل لیورپول، تیم گواردیولا نزدیک پرچم کرنر خودشان محاصره شده بود. نیکو اورایلی و فیل فودن به شکلی توانستند از میان چند بازیکن عبور کنند، اما وقتی توپ به دوکو رسید، سه بازیکن قرمزپوش اطرافش را گرفته بودند.

اما مشکلی نبود. با یک حرکت سریع شانه و پاس ظریف به داخل به نیکو گونزالس، دوکو هر سه مدافع لیورپول را از جریان بازی خارج کرد و پایه‌گذار یک ضدحمله برق‌آسا برای سیتی شد.

دوکو توپ را در نیمه زمین خودی و در میان سه بازیکن لیورپول دریافت کرد اما خیلی سریع با فریب بدن از هر سه عبور کرد و ضدحمله‌ای خطرناک را آغاز کرد. دوکو حالا در هر دو سوی زمین به کمک گواردیولا آمده است.

پیدا کردن راهِ تمام‌کننده

تفاوت بزرگ دیگر، در کنار تغییرات تاکتیکی گواردیولا، این است که دوکو بالاخره در لحظات حساس دیگر آن بازیکن عصبی و پراشتباه سابق نیست. او در تابستان گذشته یک آنالیزور شخصی استخدام کرد تا بازی‌هایش را بررسی کند و به او در بهبود تصمیم‌گیری در یک‌سوم پایانی زمین کمک کند.

و به وضوح جواب داده است.
وقتی دوکو در بازی روز یکشنبه با تشویق ایستاده هواداران از زمین بیرون رفت، آمارش فوق‌العاده بود: او اولین بازیکنی شد که در یک بازی لیگ برتر از سال ۲۰۱۹ (بعد از ادن هازارد) توانست: گل بزند، هفت دریبل موفق داشته باشد، دست‌کم ۱۰ دوئل را ببرد، حداقل سه موقعیت گل خلق کند و سه شوت در چارچوب داشته باشد.

دوکو که در تمرین‌ها زیر نظر گواردیولا روی تمام‌کنندگی خود کار کرده، در بازی با لیورپول با ضربه‌ای فنی و کات‌دار، توپ را به زیبایی به گوشه دروازه فرستاد.

او پس از گلش همراه با اورایلی جشن گرفت و گفت:«الان کاملاً پُر از اعتمادبه‌نفسم.»

و واقعاً همین‌طور هم به نظر می‌رسید، شوت زیبایش به گوشه دروازه نشان داد که تمریناتش نتیجه داده است. دوکو خودش می‌گوید:«احساس می‌کنم فقط اعتمادبه‌نفس دارم. خوشحالم که حالا می‌توانم همان‌طور که می‌خواهم بازی کنم، بدون هیچ ترس یا تردیدی. پر از اعتمادبه‌نفس‌ام، و چیزی که امروز دیدید، حاصل همین است.»

او در پایان اضافه کرد:«من هنوز محصولی ناتمامم. امیدوارم با این هم‌تیمی‌ها و مربی فوق‌العاده‌ای مثل پپ، بتوانم باز هم پیشرفت کنم.»