آلمان معتقد است: با نازک‌نارنجی‌ها نمی‌شود به جایی رسید
قهرمانی می‌خواهید؟ بازیکن خشن و بی‌باک تربیت کنید
به گزارش ورزش سه، بحثی تازه پیرامون تیم ملی آلمان بالا گرفته؛ بحثی که یک جمله‌ی سادهِ یولیان ناگلزمان جرقه‌اش را زد. سرمربی مانشافت، پس از نیمه اولِ نزدیک به فاجعه مقابل لوکزامبورگ، وقتی از او پرسیدند آیا بین دو نیمه «محکم برخورد کرده»، پاسخ داد: «همین سؤال را بین دو نیمه از خودم پرسیدم؛ اما در نهایت حس کردم تیم فعلاً تحملش را ندارد که بخواهی محکم و تند برخورد کنی.» جمله‌ای که انگار از تیمی شکننده خبر می‌داد، تیمی که وقتی مورد انتقاد قرار بگیرد می‌شکند.
روزنامه بیلد به سراغ کارشناس روان‌شناسی ورزشی، ماتیاس هرتزوگ، رفت و از او خواست درباره این جمله ناگلزمان نظر حرفه‌ای بدهد. او بی‌پرده گفت: «واقعیت این است که ناگلزمان می‌بیند تیم ناپایدار و شکننده است. در گذشته با کوبیدن بازیکن و فریاد جواب می‌گرفتی، اما آن زمان چنان شخصیت‌هایی را داشتی؛شخصیت‌هایی مثل کان، افنبرگ، شواین‌اشتایگر. امروز چنین تیپ‌هایی کم داریم. الان تیم ملی پر از بازیکنانی است که من اسم‌شان را می‌گذارم بازیکنان “هوای آفتابی”؛ کسانی که فقط در آب‌وهوای خوب شکوفا می‌شوند و با انتقاد پژمرده می‌شوند».
به‌گفته‌ی او، بازیکنان امروز حساس‌ترند، استرس‌شان سریع‌تر بالا می‌رود و از طرف دیگر مدیریت بازیکنان «میلیونر» سخت‌تر از همیشه است.
اما وقتی چیزی برای تمجید وجود ندارد چه باید کرد؟ ناگلزمان در رختکن آرام ماند، نکات فنی را توضیح داد و نتیجه هم تغییر کرد؛ آلمان نیمه دوم بازی را به دست گرفت و ۲–۰ برد. هرتزوگ این رویکرد را تأیید می‌کند: «اگر لیدرهای واقعی نداشته باشی، فریاد فقط ترس می‌سازد. بهتر است با توضیح، همدلی و اعتماد جلو بروی. همیشه نقاط مثبتی هست، حتی مثلا این‌که گل نخورده‌ای، و با همین چیزهای ساده می‌توان اعتماد ساخت. و البته، بازیکنی خلاق مثل سانه لازم است که وقتی احساس حمایت می‌کند، همه چیز را تغییر می‌دهد.»
اما برای رسیدن به قهرمانی در جام‌جهانی، این کافی نیست. هرتزوگ هشدار می‌دهد: «جای شخصیت‌های بزرگ خالی است؛ آن “آلفا”هایی که تیم را از بحران عبور می‌دهند، مثل کان و بالاک در ۲۰۰۲. برای قهرمانی، فقط نوازش جواب نمی‌دهد؛ باید بازیکنانی داشته باشی که در زمین خشن باشند، در لحظات بزرگ، در نیمه‌نهایی و فینال، کار را درآورند. فقط با بازیکنان “هوای آفتابی” نمی‌شود.»
هرتزوگ حتی فراتر می‌رود و می‌گوید این ضعفِ انتقادپذیری فقط یک مسئله فوتبالی نیست، بلکه آیینه‌ای از جامعه امروز است: «نسل جوان آزادی و تجربه می‌خواهد اما حاضر نیست سختی بکشد. همه چیز را بدون رنج می‌خواهند، و وقتی زمان برداشت می‌رسد، محصول اندک است.»
برای تیم ملی آلمان، پیام روشن است: اگر می‌خواهد جام‌جهانی خوبی داشته باشد، باید بیشتر بجنگد و مهم‌تر از آن، باید یاد بگیرد انتقاد را تحمل کند حتی وقتی انتقاد، تند است و با فریاد.
