انتقاد تند روزنامه دولتی کره بعد از سومین برد متوالی!

به گزارش "ورزش سه"، باوجود پیروزی کره‌جنوبی مقابل غنا و ثبت سومین برد متوالی در دیدارهای اخیر، خبرگزاری دولتی این کشور یادداشتی منتشر کرده که در نگاه اول شاید عجیب به‌نظر برسد؛ اما همین واکنش نشان می‌دهد سطح انتظار از تیم ملی در کره‌جنوبی تا چه اندازه بالاست و حتی نتایج خوب هم مانع نقد جدی عملکرد تیم نمی‌شود.

در ادامه، متن کامل این یادداشت انتقادی از خبرگزاری یونهاپ را می‌خوانید:

* برتر نبودیم، شانس آوردیم
تیم تحت هدایت هونگ میونگ‌بو آخرین بازی سال را هم با برد پشت سر گذاشت، اما آنچه در زمین دیده شد نه نشانی از بلوغ تاکتیکی یک تیم «در مسیر جام جهانی» داشت و نه دلایل محکمی برای خوش‌بینی. مقابل غنایی که نیم‌تیم بود، کره بیش از آن‌که برتر باشد، خوش‌شانس به نظر رسید.

* آنها بدون ستاره بودند
غنا در این سفر تنها ۱۹ بازیکن داشت؛ بدون جردن آیو، بدون محمد کودوس، بدون توماس بارتی و حتی بدون مهاجم اصلی‌اش، آنتوان سمنیو که در لیگ برتر ۶ گل و ۳ پاس گل داده. اما حتی همین تیم ناقص هم دوبار گل زد ــ گل‌هایی که فقط به لطف آفساید مردود شد. اگر این تیم با نفرات کامل روبه‌رو می‌شد، نتیجه احتمالاً شبیه همان شکست جام جهانی ۲۰۲۲ بود.

* نه در مالکیت برتر بودیم نه موقعیت
مشکل اصلی جایی دیگر بود: نبود هماهنگی در میانه میدان. ساختار تاکتیکی تیم در هر دو دیدار این فیفادی، چه با چهار دفاع مقابل بولیوی و چه با سه دفاع برابر غنا، یک ضعف مشترک داشت؛ نبود کوچک‌ترین پیوند میان خط دفاع و حمله. ترکیب‌های آزمایشی در مرکز زمین ــ از زوج کیم جین‌گیو و وون دو‌جائه گرفته تا کایستروپ و کوان هیوک‌گیو ــ در هیچ‌کدام از بازی‌ها جواب ندادند. کره نه در مالکیت برتر بود، نه در گردش توپ، و نه حتی در بازپس‌گیری.

* یک شوت در نیمه، فاجعه
آمار این ضعف را روشن‌تر می‌کند: تنها شوت کره در نیمه نخست، همان ضربه سر کوان روی کرنر سون بود. برابر تیمی که عملاً نیمکت نداشت، تیم ملی طی ۴۵ دقیقه نتوانست حتی یک بار از جریان بازی موقعیت بسازد. این برای تیمی که ادعای «آمادگی برای جام جهانی» دارد، هشدار است، نه حاشیه.

* هر اشتباه هزینه جبران ناپذیر دارد
تغییرات بین دو نیمه نیز گرهی را باز نکرد. ورود جین‌گیو و سئو مین-وو به‌جای زوج اولیه میانه میدان، حداقل در مالکیت برتری نیاورد. باز هم همان تصویر تکرار شد: سون و لی کانگ-این مجبور بودند تا عمق میانه زمین عقب بیایند تا حمله شکل بگیرد. این وضعیت نه پایدار است، نه منطقی، و نه قابل اتکا در تورنمنتی که هر اشتباه هزینه دارد.

* این برد نشانی از برتری ساختاری نداشت
برد با ضربه سر لی ته-سئوک حاصل شد؛ یک گل خوب، اما نه نشانی از برتری ساختاری. همان‌طور که برابر بولیوی هم تنها شوت ایستگاهی سون قفل بازی را باز کرد. وقتی دو برد پیاپی تنها بر پایه لحظه‌های فردی به‌دست می‌آید، مشکل ریشه‌ای پابرجاست.

* واقعیت ناخوشایند، تهدید و نه حاشیه
کره در ظاهر با دو کلین‌شیت سال را تمام کرد، اما پشت این آمار تمیز، واقعیتی ناخوشایند پنهان است: تیم میونگ‌بو هنوز راه‌حل مشخصی برای سازمان‌دهی میانه میدان، سرعت انتقال، و خلق موقعیت منظم ندارد. در مسیری که مقصدش جام جهانی است، چنین ضعف‌هایی نه «حاشیه» بلکه «تهدید» هستند.

* سال آینده سال آزمون واقعی است
پیروزی ثبت می‌شود، اما این عملکرد برای تیمی که خود را مدعی می‌داند، کافی نیست. سال آینده، سال آزمون‌های واقعی است و اگر این حلقه‌های گمشده حل نشوند، هیچ‌کدام از این بردهای کاغذی فایده‌ای نخواهند داشت.