رئال نه احترام می‌گذارد، نه منتظر کسی می‌ماند!
به گزارش "ورزش سه"، تغییر سبک زندگی او ناگهانی و سنگین بود: از ستاره بی‌چون‌وچرای ریور که همه چیز حول محور او می‌چرخید، به یک استعداد جوان در تیمی تبدیل شد که هیچ حاشیه خطایی را نمی‌پذیرد. رئال مادرید صبر نمی‌کند؛ اینجا یا می‌درخشی یا بلعیده می‌شی، بدون هیچ احترام به زمان.
ماستانتونو با درد پوبالژی (التهاب ناحیه لگن) که از جام جهانی باشگاه‌ها همراهش بود به مادرید رسید، اما برای اثبات خودش دندان روی جگر گذاشت. در هفت بازی اول، شش بار فیکس بود و فرصت داشت خودش را نشان دهد، اما فقط یک گل و یک پاس گل ثبت کرد. استعدادش مشهود بود؛ شجاعت، تکنیک و دید فوق‌العاده‌اش همه را به یاد دوران ریور می‌انداخت، اما اجرای ناپایدار و تصمیم‌گیری‌های گاهی اشتباه، او را از جایگاه ثابت دور کرد. در بازی‌های بزرگ، جایی که ژابی آلونسو ترکیب ایده‌آلش را پیدا می‌کند، ماستانتونو کم‌کم غیبش زد.
درد پوبالژی که این روزها بسیاری از استعدادهای جوان (مثل پدری و گاوی در سال‌های قبل) را زمین‌گیر کرده، شدت گرفت. درد آن‌قدر طاقت‌فرسا می‌شود که بازیکن به معنای واقعی کلمه عذاب می‌کشد. شماره ۳۰ رئال سرانجام تسلیم شد و قبول کرد باید بایستد، درمان کند و دوباره از سفر استارت بزند.
حالا خودش می‌گوید: «تازه به مادرید آمدم، در مرحله سازگاری‌ام و امیدوارم سریع باشد. بهترین نسخه‌ام هنوز نیامده. در ریور لحظه فوق‌العاده‌ای داشتم که من را اینجا آورد، اما سقف من نیست.»
ماستانتونو زمان می‌خواهد؛ زمان برای درمان بدن، زمان برای فهم سطح جدید و زمان برای اینکه دوباره همان پسری شود که آرژانتین را مجذوب خودش کرده بود. رئال مادرید معمولاً این زمان را نمی‌دهد، اما گاهی حتی غول سفید هم مجبور می‌شود صبر کند تا الماسش تراش بخورد.
