دلتنگ میلان نیستم، بیشتر از رونالدو سوژه شدم!
به گزارش "ورزش سه"، امرسون فصل گذشته ۲۶ بازی برای روسونری انجام داد، اما مصدومیت شدید ساق پا در سال ۲۰۲۵ او را چندین ماه خانه‌نشین کرد.
حالا در فلامینگو با بازیکنانی چون دانیلو، جورجینیو و الکس ساندرو هم‌تیمی است و در این باره گفت: «دانیلو و الکس ساندرو را از تیم ملی برزیل می‌شناختم، اما هرگز هم‌باشگاهی نبودیم. با جورجینیو هم وقتی در چلسی بود روبه‌رو شده بودم و سبک بازی‌اش را خیلی دوست داشتم. می‌خواستم کنار او بازی کنم. همکاری با این بازیکنان برای من یک افتخار است.»
او همچنین درباره آنتونیو کونته، مربی سابقش در تاتنهام گفت: «هنوز بازی‌هایش را دنبال میکنم، به‌خصوص وقتی مقابل میلان بازی می‌کند (با لبخند). آنتونیو چیزهای زیادی به من یاد داد، به ویژه از نظر ذهنی. او خیلی با من صحبت میکرد. گاهی به نظر خشن می‌آمد، اما من آن را مثبت می‌دیدم؛ می‌دانستم که فقط می‌خواهد من بازیکن بهتری شوم. شخصیت قوی‌ای دارد و لحظات فوق‌العاده‌ای با هم در تاتنهام داشتیم.»
امرسون در میلان مدام تحت انتقاد هواداران و رسانه‌ها بود و این موضوع تأثیر زیادی بر او گذاشت: «از همان لحظه ورود به ایتالیا حس عجیبی داشتم. از روز اول، هر چیزی که می‌گفتم یا انجام می‌دادم، بیشتر از کریستیانو رونالدو درباره‌ام حرف می‌زدند. اما به شکل منفی! احساس می‌کردم باید دو برابر تلاش کنم تا پذیرفته شوم، و حتی باز هم پذیرفته نمی‌شدم. همیشه اعتماد باشگاه و هم‌تیمی‌ها را داشتم و واقعاً هم فیکس شدم. مشکل جای دیگری بود؛ رسانه‌ها در ایتالیا قدرت فوق‌العاده‌ای دارند و من اصلاً از این موضوع خبر نداشتم. چیزهایی که بیرون گفته می‌شود از همان ابتدا همه چیز را تحت تأثیر قرار می‌دهد.»
به همین دلیل بعد از یک فصل تصمیم به جدایی گرفت: «همه چیز از طرف خودم شروع شد. با خانواده و ایجنت حرف زدم و رفتن برایم اولویت شد. نمی‌توانستم با آن حس ادامه دهم. در تاتنهام هم ابتدا همین حس را داشتم، اما ماندم و همه چیز عوض شد؛ مردم حرف می‌زدند و بعد نمیخواستند بروم. همیشه مسئله زمان و سازگاری است. ابتدا فکر کردم در میلان هم همین کار را میکنم و می‌مانم تا واقعاً خودم را اثبات کنم. اما بعد از مصدومیت طولانی و چند ماه دوری، حس بد حتی شدیدتر شد. وقتی دیدم رابطه‌ام با محیط کاملاً فرسوده شده، فهمیدم ماندن انتخاب درستی نیست.»
دلتنگی برای ایتالیا؟ «راستش را بخواهید نه. ایتالیا کشور زیبایی است، میلان باشگاه بزرگی است، اما دلتنگ ایتالیا نمی‌شوم چون دلیلی ندارد. اسپانیا (بتیس) را خیلی دوست دارم، انگلیس را هم، اما ایتالیا را نه.»
