هر چه می‌‌زنیم گل نمی‌شود، همه توپهای حریف گل می‌شود
متن کامل: واکنش عجیب اشلوت به تحقیر بزرگ
به گزارش ورزش سه، در شبی که قرار بود لیورپولی‌ها شاهد احیای لیورپول در آنفیلد باشند، شاهد فروپاشی تیم آرنه اشلوت بودند. فروپاشی‌ای که نه اتفاقی بود و نه محصول یک روز بد. شکست ۳–۰ مقابل ناتینگهام فارست، پرده از مشکلات تیمی برداشت که در هر گل خورده، همزمان تمرکز، اعتمادبه‌نفس و ساختار خود را از دست می‌دهد و در هر موقعیت از دست‌رفته، باری سنگین‌تر بر شانه‌هایش قرار می‌گیرد. اشلوت پس از بازی تصویری بی‌پرده از بحران ارائه داد: تیمی که خوب شروع می‌کند اما با اولین ضربه فرو می‌ریزد؛ تیمی که خلق موقعیت می‌کند اما نمی‌تواند گل بزند؛ تیمی که اشتباهات تکرارشونده‌اش در ضربات ایستگاهی، جریان هر مسابقه را علیه خودش تغییر می‌دهد. لحن او آرام بود، اما آرامشی که بیشتر شبیه کسی است که می‌داند بحران عمیق‌تر از عددهای روی تابلوست. لیورپول دیگر تیمی نیست که یک گل عقب‌افتادن برایش آغاز طوفان علیه رقیب باشد؛ حالا یک گل کافی است تا تمام ساختار ذهنی‌اش در هم بریزد.
در ادامه متن کامل نشست خبری آرنه اشلوت بعد از این بازی را می‌خوانید. این احتمالا یکی از مهمترین نشستهای خبری مرد هلندی از زمان نشستن روی نیمکت لیورپول خواهد بود.
این نتیجه چقدر بد بود و مشکل امروز چه بود؟
سخت است میزان تلخ بودنش را دقیق گفت، اما خیلی بد بود. وقتی در خانه بازی می‌کنید و ۳–۰ می‌بازید، فرقی ندارد مقابل چه تیمی، نتیجه خیلی خیلی بدی است. مخصوصاً با توجه به نیم‌ساعت اول بازی. به‌نظر من شروع خیلی خوبی داشتیم. شاید در هیچ بازی این فصل، به اندازه نیم‌ساعت اول امروز موقعیت خلق نکرده بودیم. اما اولین باری که آنها وارد محوطه ما شدند، گل زدند. ترکیب تلخی است وقتی شما موقعیت‌هایتان را از دست می‌دهید و تقریباً هر بار که حریف شانس پیدا می‌کند، توپ گل می‌شود.
دفاع با دو هافبک و تغییرات پیاپی برای اضافه کردن مهاجم؟
بله. از اول مجبور بودیم یک هافبک را دفاع راست بگذاریم چون هر دو فول‌بک‌مان مصدوم بودند. جو گومز هم که می‌تواند آنجا بازی کند، یک هفته کامل تمرین نکرد و آماده نبود. وقتی ۲–۰ عقب هستید، آوردن مدافع طلسم را عوض نمی‌کند. معمولاً ترجیح می‌دهم بازیکنی بیاورم که بتواند گل بزند. بعد از اینکه ایبو کوناته را بیرون آوردم، بله، با دو هافبک در خط آخر بازی کردیم. به همین دلیل هوگو (اکیتیکه) را آوردم تا یک گل‌زن اضافه شود. قبل از گل سوم، حتی ترکیب را به ۴–۳–۳ تغییر دادم و بعد به ۳–۳–۴ رفتم، چون احساس کردم تغییری که داده بودم آنقدر کار نکرده که موقعیت بسازد. اما این ریسک نتیجه نداد و دو ثانیه بعد، ۳–۰ عقب افتادیم.
نظرت درباره گل اول فارست و احتمال آفساید / سد دید آلیسون؟
در جریان بازی به من گفتند صحنه آفساید نبوده. بعد از بازی گفتند شاید بوده. اما اینکه آیا در خط دید آلیسون بوده یا نه، باید دوباره ببینم. دوست ندارم بعد از باخت ۳–۰ درباره داوری حرف بزنم. وقتی ۳–۰ می‌بازیم، باید اول به خودم و تیم نگاه کنم. اما این واقعیت دارد که یک گل می‌تواند جریان بازی را کاملاً عوض کند. قبل از ۱–۰، فقط منتظر گل خودمان بودم؛ بعدش تقریباً هیچ موقعیتی خلق نکردیم.
آیا می‌توانی تیم را از این وضعیت بیرون بکشی؟
برد و باخت مسئولیتش با من است. اما من می‌بینم تیم، و حتی هواداران، تا آخر از تلاش دست نمی‌کشند و حمایت می‌کنند. در همه بازی‌های اخیر، ما تیم برتر بودیم و موقعیت ساختیم. اما اخیراً تقریباً همیشه موقعیت‌های خودمان گل نمی‌شود و موقعیت‌های حریف گل می‌شود. این روند نمی‌تواند کل فصل ادامه داشته باشد. اگر شما نیم‌ساعت خوب بازی کنید و ۱–۰ جلو بیفتید، حریف می‌گوید "نیم‌ساعت بازی کردیم و عقبیم". اما برای ما برعکس شد. آنها با گلی که زدند انرژی عظیمی گرفتند.
آیا به توان خودت شک پیدا کرده‌ای؟
نه. همیشه بعد از یک بازی بررسی می‌کنم چه می‌شد بهتر انجام داد. اما این با تردید داشتن فرق دارد. یک بار دیگر تأکید می‌کنم: مسئول این نتایج من هستم. هیچ بهانه‌ای برای این نتایج کافی نیست.
آیا بازیکنان عصبی شده‌اند؟ از دو بازی پشت‌سرهم گل نزدن؟
فکر نمی‌کنم. در نحوه شوت‌زنی‌شان تردید ندیدم. مک‌آلیستر توپ را عالی زد، دفاع هم عالی بلوک کرد. ما خلق موقعیت می‌کنیم، اما آنها هم خوب دفاع می‌کنند.
درباره تغییر به سیستم 4–3–3 و بعد 3–3–4؟
مشکل رساندن توپ نبود. بارها با کودی خاکپو و صلاح رساندیم توپ را به کناره‌ها بردیم اما فارست با تعداد زیادی مدافع در محوطه دفاع می‌کرد. بعد از ۷۵ دقیقه تلاش و نرسیدن، تصمیم گرفتم یک تعویض تهاجمی بکنم. فصل قبل هم همین کار را انجام داده بودم. آن موقع شجاعانه بود و جواب داد، امروز شاید احمقانه به‌نظر برسد.
