و ناگهان، رئال ژابی از هم پاشید

به گزارش "ورزش سه"، رئال در یک نمایش ضعیف دیگر، به سختی توانست یک تساوی کسب کند و صدرنشینی خود را حفظ کند. الچه با عملکردی عالی، رئال را در موقعیت دشواری قرار داد. دیشب دو بازیکن سابق آکادمی والدبباس (رئال) گلزنی کردند: فِباس و آلوارو رودریگز.

با وجود حفظ صدرنشینی، به نظر می‌رسد چیزی در رئال مادرید شکسته شده است. در بازی مقابل الچه، سردرگمی خاصی در ژابی آلونسو نمایان شد؛ او ترکیبی غیرمنتظره به میدان فرستاد: فران گارسیا، بازیکنی که بیشتر نقش "وصله" را دارد، در پستی قرار گرفت که معمولاً متعلق به وینی جونیور (که روی نیمکت بود) یا رودریگو است که مجبور به بازی در جناح راست شد. 

البته او تنها مقصر نبود. سبایوس یک فرصت دیگر را از دست داد و تعداد این فرصت‌های هدر رفته زیاد است؛ ترنت الکساندر-آرنولد با سر و صدای زیاد جذب شد اما حالا بازیکنی فوق‌العاده ساکت است؛ کارراس و هویسن افت کرده‌اند؛ بلینگام دوباره محو شده است؛ و هیچ جایگزین گلزنی برای امباپه وجود ندارد، کسی که تنهایی‌اش در خط حمله نگران‌کننده است.

این‌ها بخشی از مشکلات رئال مادریدِ بد بودند. در مقابل، بخش دیگر مربوط به عملکرد فوق‌العاده الچه بود: تیمی جسور چه در زمان برتری و چه در زمان عقب‌ماندگی، با دفاعی استثنایی و درک بالایی از مسئولیت تیمی. آن‌ها شایسته کسب تساوی بودند.

الچه تصمیم گرفته است با استفاده از مالکیت توپ به عنوان ابزاری برای دفاع از خود، بقای خود را تضمین کند. بنابراین، ادر سارابیا از سمت خود برکنار نخواهد شد، زیرا تیم او به دلیل سبک مربیگری‌اش، سومین آمار مالکیت توپ را در کل لیگ، پس از مادرید و بارسا، دارد؛ آماری که برای یک تیم تازه‌صعود کرده غیرمعمول است. با این حال، کارایی آن‌ها در گلزنی بسیار پایین است، که نشان می‌دهد تیمی هستند که در انتقال توپ کارآمدتر از رساندن آن به گل هستند.

ترکیب انقلابی ژابی

دو بازی بدون برد در رئال مادرید تقریباً برای تشکیل شورای امنیت سازمان ملل کافی است. و این تیم با چنین وضعیتی در الچه ظاهر شد: تحت فشار، با غایبانی مهم (شوامنی، آخرین مورد) و در میانه خستگی ناشی از بازی‌های ملی فیفا، که سطح آمادگی تیم‌های بزرگ را کاهش می‌دهد. 

به گفته ژابی آلونسو، این لحظه مناسبی برای یک شوک بود: دو بازیکن منتقد، والورده و وینی جونیور (که در گذشته غیرقابل لمس بودند) به نیمکت رفتند؛ فران گارسیا، مدافع کناری که کمتر به چشم می‌خورد، به عنوان وینگر چپ جلوی کارراس بازی کرد، در حالی که انتظار می‌رفت تیم با سه مدافع میانی بازی کند؛ رودریگو، که دوباره در زمان افت خود بود، در سمت راست قرار گرفت، جایی که کمتر تأثیرگذار است؛ و کار زیادی به سه هافبک سبایوس، گولر و بلینگام سپرده شد. این یک ترکیب پرخطر بود، اگر اوضاع طبق برنامه پیش نمی‌رفت. که بدتر هم پیش رفت.

شروع بازی امیدوارکننده نبود: تسلط متناوب، سه شوت از راه دور از رودریگو، امباپه و گولر، و یک ضربه سر در کرنر از آسنسیو که بیشتر از دقت، خشم داشت. رئال مادرید نه خوب بازی می‌کرد نه بد. اگرچه حضور بیشتری در محوطه جریمه حریف داشت، اما با تیمی که قرار بود پرفشار، ویرانگر، منظم در دفاع و پرس‌کننده در زمین حریف باشد، فاصله زیادی داشت. پروژه، در واقع، هنوز تکمیل نشده و به نظر نمی‌رسد از امباپه‌محوری که آن را همراهی می‌کند، رها شود. با این حال، امباپه دو موقعیت بسیار واضح را از دست داد که هر دو با واکنش اینیاکی پنیا مهار شدند؛ دروازه‌بانی که در سطح کورتوا ظاهر شد.

الچه نیز فرصت‌هایی داشت؛ تیمی شاداب، فعال و مایل به بازی در فضای باز مقابل هر حریفی، با جسارتی فراتر از توانایی‌هایش. عقب‌نشینی امتیاز کمی به همراه دارد. بنابراین، رئال مادرید حتی با این بهانه که مقابل یک تیم دفاعی قرار گرفته، هم نجات نیافت: در فضاهای باز نیز عملکردی نداشت.

نفرین بازیکنان سابق

یورش امباپه که ۵۰ متر عظیم را طی کرد تا توپ را برای رودریگو آماده کند، اگرچه ضربه رودریگو با دست‌های ایناکی پنیا مهار شد، به نظر می‌رسید نشانه‌ای از تغییر روند بازی باشد. اما الچه اجازه نداد و با گلی که ادر سارابیا را مفتخر خواهد کرد، پیش افتاد: کار تیمی پیچیده در لبه محوطه جریمه، پاس پاشنه والرا و ضربه ماهرانه فِباس، که بازیکن سابق آکادمی رئال بود، در مقابل خروج کورتوا. 

وضعیت اضطراری اعلام شد: وینی جونیور، والورده و کاماوینگا به جای سه بازیکن بی‌تأثیر (رودریگو، فرانک گارسیا و سبایوس) وارد شدند. یک نیروی تهاجمی در اختیار امباپه، تنها بازیکن خطرناک در الچه و در کل فصل، که بلافاصله گونسالو به جای گولر به آن اضافه شد، با فرض اشتباهی که تیم سارابیا اکنون به یک "دسته زرهی" (کاملاً دفاعی) تبدیل خواهد شد.

بازیکن آکادمی به سمت راست رفت و بلینگام دیگر نقش خود به عنوان مهاجم دوم، تقریباً در کنار امباپه را پنهان نکرد. رئال مادرید بهتر نشد و وینی جونیور یک فرصت عالی را از دست داد، با این حال به طور غیرمنتظره‌ای به گل تساوی رسید. این گل از روی ضربه کرنر بود، پس از ضربه بلینگام که به پای هویسن رسید و او به موقع توپ را وارد دروازه کرد.

بازی، در آن لحظه، کاملاً غیرعادی شده بود. الچه می‌خواست ببرد و دفاع مطلق نمی‌کرد، و رئال مادرید به شکلی بی‌پروا در زمین باز مانده بود. تا آنجا که در یک ضدحمله، آلوارو رودریگز، یکی دیگر از بازیکنان سابق، با کنترل بر روی آسنسیو، فضایی پیدا کرد و با یک شوت زمینی، کورتوا را شکست داد؛ کورتوایی که در این صحنه در حد تیمش بود. 

بلینگام خیلی زود با پاس امباپه گل تساوی را جبران کرد؛ گلی که به دلیل خطای احتمالی وینی جونیور روی ایناکی پنیا مورد اعتراض قرار گرفت. وینی سعی کرد از او دوری کند، اما برخوردی رخ داد که باعث جراحت بینی دروازه‌بان شد؛ پنیا بعداً وینی را تبرئه کرد و حق را به داور داد که خطا نگرفته بود. در این بازی پر از هیجان، گونسالو می‌توانست گل ۳-۲ را به ثمر برساند. او فقط به نصف یک کفش نیاز داشت، اما در نهایت، الچه در محوطه جریمه کورتوا تسلیم شد. آن‌ها یک امتیاز و مدال شجاعت را به دست آوردند.

رئال در سراشیبی

رئال مادریدِ ژابی آلونسو وارد یک مارپیچ نزولی از نتایج ضعیف شده است که اگر سر و صدای همراه آن نبود، چندان نگران‌کننده نبود. به نظر می‌رسد چیزی در مادریدِ ژابی که در این فصل رو به زوال است، در هم ریخته است و برخی از بازیکنانش از روش‌های مربی خود ناراحت به نظر می‌رسند. سیگنال‌هایی که از رختکن می‌آید خوب نیست.

رئال فصل را با فوتبالی امیدوارکننده آغاز کرد که تقریباً تا پایان نوامبر چیزی از آن باقی نمانده است. هیچ اثری از فشار خفه‌کننده‌ای که وعده داده شده بود، و همچنین سبک بازی گیج‌کننده‌ای که مربی جدید مادرید در تابستان تبلیغ می‌کرد، وجود ندارد. در مقابل الچه، ژابی سعی کرد با تغییر سیستم و بازیکنان، اوضاع را تغییر دهد، اما اوضاع بیشتر شبیه به قبل بود: تیمی یکنواخت و بدون خلاقیت که برای مدت طولانی در چنگال تیم درخشان سارابیا اسیر بود. 

سومین بازی بدون برد، تیمی بدون روح و نشانه‌هایی که خبر از اتفاقی ناگوار در رئال می‌دهند. ژابی زمستان مادرید را خواهد دید؟