دومین شکست پیاپی منچسترسیتی
به بحران جدید سلام کن پپ گواردیولا!
به گزارش "ورزش سه"، پپ گواردیولا هنگام آماده‌سازی برای حضور در صدمین مسابقه‌اش در لیگ قهرمانان با منچسترسیتی گفته بود که در این رقابت‌ها «لحظات ناامیدکننده بیشتر از لحظات خوب بوده است.»
و حال یک لحظه تلخ دیگر هم به لحظات ناامیدکننده‌ای که تجربه کرده، اضافه شد.
گواردیولا در ترکیب اولیه‌اش ریسک بزرگی کرد و همین انتخاب، او را در دردسر انداخت. بایرلورکوزن با گل‌های آلخاندرو گریمـالدو و پاتریک شیک کاملاً مستحق پیروزی بود و حساسیت و سختی بیشتری به سفر ماه آینده سیتی به برنابئو افزود.
برد، سیتی را با سه بازی باقی‌مانده یک قدم بزرگ به صعود خودکار به مرحلهٔ یک‌هشتم نهایی نزدیک می‌کرد؛ به همین خاطر عجیب بود که گواردیولا ۱۰ تغییر در ترکیب تیمش ایجاد کند، آن هم در این مقطع از مرحله گروهی و مقابل تیمی که این فصل سومین تیم برتر بوندس‌لیگا بوده است.
آیا او تلاش داشت پس از شکست شنبه مقابل نیوکسل پیامی بدهد؟ یا بیش از حد به ترفندهای تاکتیکی خودش اعتماد کرده بود؟
به هر صورت، این تصمیم نتیجه نداد و تیم دوم سیتی نمایشی کند، خسته و بی‌روح ارائه داد؛ نمایشی که حتی با حضور ستاره‌های اصلی در نیمه دوم هم نجات پیدا نکرد.
همیشه این خطر وجود دارد که با این تعداد تغییر، انسجام تیمی از بین برود؛ و دقیقاً همین اتفاق برای سیتی در ۴۵ دقیقه ابتدایی افتاد، نیمه‌ای که با گل گریمـالدو عقب افتادند و تقریباً هیچ حملهٔ جدی‌ای نتوانستند خلق کنند.
گواردیولا که ۱۰ تغییر در ترکیب تیم شکست‌خورده مقابل نیوکسل ایجاد کرده بود، گفت که اگر امکانش بود، ۱۱ تغییر انجام می‌داد. او گفت:«به پاهای تازه و ذهن‌های تازه نیاز داشتیم» اما در مقابل، نمایشی سنگین، کند و بدون ریتم تماشا کرد.
سیتی به طرز نگران‌کننده‌ای بی‌انرژی بود و این بی‌روحی به سکوها هم منتقل شد.
عمر مرموش در دقیقه ۳۶ تلاش کرد هواداران را تحریک کند، اما لورکوزن هرگز تحت فشار جدی قرار نگرفت.
ناتان آکه در دقایق ابتدایی سیتی را نزدیک به گل کرد اما فِلِکن توپ را گرفت. دقایق پایانی نیمه اول نیز، فلکن شوت ریندرز را مهار کرد. اما جز این‌ها، عملکرد سیتی بیشتر شبیه همان تیم نامطمئن فصل گذشته بود و تعویض‌های گستردهٔ نیمه دوم تقریباً اجتناب‌ناپذیر به نظر می‌رسید.
نه سرعتی در بازی سیتی وجود داشت، نه تحرکی. و واضح بود که لورکوزنِ منسجم و بااعتمادبه‌نفس، به این راحتی از شکل تاکتیکی خود خارج نخواهد شد.
تیم کسپر هیولمند بدون عجله بازی کرد؛ دفاعی فشرده و ضدحملاتی سریع و هدفمند.
نمونهٔ کامل این رویکرد، گل گریمـالدو بود: پیشروی سریع، دقیق و مستقیم از عقب به جلو؛ توپ از تیلمن به پوکو رسید، سانتر او توسط کوفانه به عقب برگشت و گریمـالدو توپ را با پای چپ به زیبایی در گوشه دروازه نشاند.
اسکار بوب، ریکو لوئیس و رایان آیت‌نوری بین دو نیمه تعویض شدند و هیچ‌کدام نمی‌توانستند اعتراضی داشته باشند. ورود نیکو اورایلی و جرمی دوکو برای تقویت جناح چپ بود؛ ساوینیو به راست منتقل شد و فیل فودن برای ایجاد خلاقیت در مرکز میدان مأموریت گرفت.
اما خیلی زود مشکل سیتی بزرگ‌تر شد.
دفاع منفعلانهٔ تیم اجازه داد ابراهیم مازا در آرامش و بدون مزاحمت توپ را ارسال کند؛ ارسالی که پاتریک شیک با ضربه سر دقیق تبدیل به گل کرد. ۱۲ دقیقه بعد از گل اول؛ اما این بار حتی ستارگان نیمه دوم هم نتوانستند سیتیِ کند، پراشتباه و سردرگمِ گواردیولا را نجات دهند. ارلینگ هالند هنگام گل در کنار پرچم کرنر افسوس می‌خورد و شاید مطمئن بود که اگر به بازی برود می‌تواند تغییر ایجاد کند اما وقتی به ترکیب رسید، فهمید که مشکل بررگ‌تر از این‌هاست و او هم نتوانست شب تلخ منچسترسیتی را تغییر دهد.
