همه در انتظار مراسم قرعهکشی
چه تیمی زودتر در تله گروه مرگ جامجهانی میافتد؟
به گزارش "ورزش سه"، فوتبال فصل تازهای از روایت خود را آغاز میکند، در حالی که واشنگتن آماده میشود تا میزبان یکی از مورد انتظارترین روزهای سال ۲۰۲۵ باشد؛ روزی که قرعهکشی جام جهانی ۲۰۲۶، بزرگترین تورنمنت تاریخ این ورزش از زمان اختراع آن، برگزار خواهد شد.
بر روی صحنهٔ مرکز جان اف. کندی، جایی که سیاست با هنر تلاقی میکند و ورزش با نمایش در هم میآمیزد، جهان در برابر یک صفحه واحد خواهد نشست و منتظر میشود تا گروهها شکل بگیرند و مسیر پیشِروی ۴۸ تیم مشخص شود؛ ۴۲ تیم تاکنون سهمیه گرفتهاند و بقیه در انتظار لطفِ پلیآف و اعصاب لرزان آن هستند.
بر اساس تحلیلی که روزنامهٔ «گاردین» منتشر کرده، انتظار طولانی بوده است. نسخه پیشرو تنها یک تورنمنت فوتبالی نیست، بلکه به فضایی عظیم تبدیل شده که همهچیز در آن در هم تنیده است: جاهطلبیهای ورزشی، محاسبات اقتصادی، اضطرابهای هواداری، و حتی طعنههای آرامی که تبلیغات فیفا درباره «صلح جهانی» را همراهی میکنند؛ گویی فوتبال بهتنهایی قادر است مشکلاتی را حل کند که بشر طی قرنها از حل آنها ناتوان بوده است. و در حالی که رئیس فیفا آماده میشود روی صحنه برود و بار دیگر از نقش فوتبال در «اتحاد جهان» سخن بگوید، همه خوب میدانند که آنچه واقعاً انتظارش را میکشند نه سخنرانیهاست و نه آوازهای نمایشی، بلکه لحظهای است که ستارههای پیشین فوتبال روی صحنه میآیند، هرکدام به سمت یک گوی شفاف کوچک میروند و آن را در برابر چشم جهان میگشایند؛ لحظهای که نقشهها، سرنوشتها و رؤیاها تغییر میکنند.
در پسزمینهٔ این هیاهو، یک پرسش ساده تکرار میشود: قرعهکشی چگونه کار میکند؟
پاسخ نظری آن روشن است. ۴۸ تیم به چهار گلدان ۱۲تایی تقسیم شدهاند. گلدان نخست شامل سه کشور میزبان: ایالات متحده، مکزیک و کانادا بههمراه ۹ تیم برتر ردهبندی فیفا است. سایر تیمها بنا بر رتبه خود در گلدانهای بعدی قرار گرفتهاند و ضعیفترینها در گلدان چهارم جای گرفتهاند؛ از جمله تیمهایی که هنوز سهمیه خود را قطعی نکردهاند و در انتظار بازیهای پلیآف هستند.
اما پشت این سادگی، پیچیدگیهایی نهفته است؛ برای مثال ایتالیا، چهار بار قهرمان جهان و تیم دوازدهم ردهبندی فیفا، ممکن است در ظاهر ضعیفترین تیم گروه خود باشد، تنها به این دلیل که از مسیر پلیآف صعود کرده است. یا این واقعیت که امکان جداسازی کامل تیمهای اروپایی وجود ندارد و حضور دو تیم اروپایی در یک گروه اجتنابناپذیر است. همچنین چهار تیم برتر ردهبندی یعنی آرژانتین، اسپانیا، فرانسه و انگلیس اگر صدرنشین گروههای خود شوند، تنها میتوانند در نیمهنهایی با یکدیگر روبهرو شوند.
با وجود شفاف بودن قواعد، طرفداران فوتبال میدانند که لحظه بیرون آمدن گویها همیشه درهای پیشبینیناپذیر را میگشاید. تا زمانی که مجری شمارش معکوس را آغاز کند و ستارههای گذشته تکلیف ستارههای آینده را روشن کنند، هر احتمالی قابل تصور است: گروهی با حضور آرژانتین، مراکش، ایتالیا و نروژ؛ گروهی که قدرت اروپا را مقابل سرعت آفریقا قرار دهد؛ یا گروهی که آمریکای شمالی را با رقبای سنتیاش از جنوب روبهرو کند.
اما پیش از رسیدن به آن لحظه، باید دید جهان تاکنون به چه نقطهای رسیده است. ۴۲ تیم سهمیه گرفتهاند و چنین توزیع شدهاند:
در گلدان نخست قدرتهای بزرگ ایستادهاند: آلمان، هلند، پرتغال، برزیل، اسپانیا، انگلیس، فرانسه و در کنار آنها میزبانها.
گلدان دوم شامل تیمهایی است که به تعادل و ثبات شهرت دارند: کرواسی نایبقهرمان ۲۰۱۸، مراکش قهرمان شگفتیساز ۲۰۲۲، کلمبیا، اروگوئه، سوئیس، ژاپن، سنگال، ایران، کرهجنوبی، اکوادور، اتریش و استرالیا.
در گلدان سوم، قلب فوتبال عربی تپش بیشتری دارد: عربستان، مصر، الجزایر، تونس و قطر؛ در کنار آنها اسکاتلند، پاراگوئه، نروژ، ساحلعاج، ازبکستان، آفریقای جنوبی و پاناما.
گلدان چهارم اما قلمرو ناشناختههاست؛ جایی که اردن، کیپورده، غنا، هائیتی، کوراسائو و نیوزیلند منتظر رسیدن چهار تیم اروپایی از پلیآف، و دو تیم دیگر از پلیآف بینقارهای هستند؛ پلیآفی که بیش از هر چیز شبیه یک بازی اعصاب است، با یک مسابقهٔ تکمرحلهای که جایی برای اشتباه نمیگذارد.
در گوشهوکنار جهان، هواداران پیش از آنکه قرعه بیفتد، تحلیلها را آغاز کردهاند.
در اروپا، مسیر هنوز دشوار است: ولز و بوسنی باید برنده جدالی آتشین مقابل پیروز ایتالیا و ایرلند شمالی را مشخص کنند؛ اوکراین و سوئد زنجیرهای را آغاز میکنند که میتواند به لهستان یا آلبانی برسد؛ اسلواکی و کوزوو برای رسیدن به ترکیه یا رومانی میجنگند؛ و جمهوری چک یا ایرلند با دانمارک یا مقدونیه شمالی روبهرو خواهند شد.
در پلیآف بینقارهای مکزیک، جامائیکا ابتدا باید از سد کالدونیا نو بگذرد تا با جمهوری دموکراتیک کنگو روبهرو شود. بولیوی و سورینام نیز برنده جدالی خواهند بود که آنها را مقابل عراق قرار میدهد؛ یک نبرد تکمرحلهای که سرنوشت یک کشور را رقم میزند.
و در میان این جزئیات، زمزمهای آرام در رسانههای جهانی میچرخد: «گروه مرگ». کسی نمیداند از کجا خواهد آمد، اما وحشتناکترین تصویر، گروهی است شامل: آرژانتین، مراکش، ایتالیا و نروژ.
هیچکس نمیتواند حدس بزند چه رخ خواهد داد وقتی چهار تیم با رتبههای ۱، ۱۱، ۱۲ و ۲۹ جهان کنار هم قرار گیرند، بهویژه نروژ که هر هشت بازیاش را برده و ۳۷ گل زده است.
و نویسنده در گوشهای از متن، جملهای طنزآمیز اضافه میکند: «خبر خوب این است که افزایش تعداد تیمها به ۴۸ باعث شده تیمهای دلنشینی که شانس واقعی برای قهرمانی ندارند هم فرصت حضور پیدا کنند... مثل هائیتی، کوراسائو، کیپورده… و انگلیس.»
با گذشت ساعات، تصویر نهایی کمکم شکل میگیرد؛ تیمهایی که در انتظار پلیآف هستند تمرین میکنند گویی زیر نور صحنه جهانی قدم برمیدارند و روز جمعه، ساعت دوازده ظهر در واشنگتن، همهچیز آغاز خواهد شد و اگرچه مسابقات رسماً از ۱۱ ژوئن سال آینده شروع میشود، اما داستان جام جهانی ۲۰۲۶ همین حالا آغاز شده است؛ از لحظهای که جهان تصمیم گرفت در برابر یک صفحه واحد بنشیند... با امید اینکه یک گوی کوچک شفاف درهای آینده را بگشاید.
