آرسنال بهترین تیم دنیاست اما یک مشکل وجود دارد
به گزارش "ورزش سه"، تابستان امسال لیورپول بزرگترین خریدهای تاریخ فوتبال را انجام داد (۴۸۳ میلیون یورو)، اما موثرترین تیم در نقلوانتقالات، آرسنال بود. پیشتر، لندننشینها برای رقابت بر سر قهرمانی عمق لازم در ترکیب خود را نداشتند. اما حالا برای هر پست دو بازیکن دارند، آنهم بدون اینکه کیفیت تیم افت کند.
قبلاً مصدومیت مارتین اودگارد، کاپیتان تیم، یک فاجعه به حساب میآمد، اما اکنون حتی نمیتوان با قطعیت گفت حضور ابرچی اِزه بهجای او باعث افت تیم شده است.
در خط حمله همواره بازیکنان قابل جایگزینی وجود داشتند، اما مشکل اصلی، دفاع بود. تصور تیمی بدون گابریل ماگالایش و ویلیام سالیبا در قلب دفاع، تقریباً ناممکن بود. حالا برای اولین بار این اتفاق افتاده است. حتی مقابل دومین تیم لیگ برتر، پیِرو هینکاپیه و کریستین موسکرا عملکرد خوبی داشتند. اگر بازی با چلسی را دیده باشید، حتماً صحنهای را به یاد دارید که هینکاپیه اجازه نداد پدرو نتو از او عبور کند؛ اعتمادبهنفسی شگفتانگیز برای یک بازیکن ذخیره.
در کنارههای خط دفاعی هم پشت سر ریکاردو کالافیوری و یورین تیمبر بازیکنانی چون مایلز لوئیس اسکِلی و بن وایت حضور دارند که کیفیت خود را ثابت کردهاند. هر دو به تیم ملی انگلیس دعوت شدهاند. البته وایت باتجربهتر است، اما لوییـس اسکلی در مرحله یکچهارم نهایی لیگ قهرمانان، رئال مادرید را برای صبحانه خورد!
بهسختی میتوانید تیم دیگری را نام ببرید که چنین نیمکت قدرتمندی داشته باشد. داشتن دو ترکیب کامل حالا اهمیت حیاتی دارد، زیرا تعداد مسابقات فصل بسیار زیاد شده است.
و نکته مهم دیگر: آرسنال یکی از معدود تیمهای لیگ برتر است که هیچ بازیکنی را بهخاطر جام ملتهای آفریقا از دست نخواهد داد.
سبک بازی نیز یکی دیگر از ویژگیهایی است که آرسنال را تقریباً شکستناپذیر کرده است. این تیم هم در فوتبال منظم و دفاعی خوب عمل میکند و هم در بازیهای تهاجمی و پرریسک. آماده شدن برای تقابل با آرسنال بسیار دشوار است. چه امسال، چه سال گذشته، تیم بارها با بردهای کسلکننده پیروز شد، همان چیزی که طرفداران دیگر تیمها با گفتن «حرامبال» یا «جادوی سیاه» به آن طعنه میزنند.
هواداران رقیب میگویند آرتتا اتوبوس پارک میکند و وقت تلف میکند؛ اما هواداران آرسنال میگویند این «کنترل ریتم بازی» است. هر دو درست است. در عین حال، تیم گاهی به حالت توربو میرود، مثلاً برابر بایرنمونیخ، جایی که واقعاً موقعیتهای زیادی روی دروازه نویر خلق شد.
و البته ضربات ایستگاهی، آرسنال در این بخش با اختلاف بهترین تیم جهان است. وقتی بوکایو ساکا برای ارسال کرنر میرود، گلر و مدافعان رقیب دچار وحشت میشوند. زیرا میدانند نیکولا ژوور، مربی ضربات ایستگاهی آرسنال که اکنون در رسانهها تگ مخصوص خود را دارد، نقاط ضعف آنان را دقیق تحلیل کرده است. معمولاً نیز فشار ملایم روی دروازهبان وارد میشود تا خروج از دروازه برایش دشوار شود، بیرحمانه و بسیار کارآمد.
آرسنال در این فصل ۲۰ بازی انجام داده و تنها یک شکست داشته، آنهم برابر لیورپول، آن هم در مسابقهای که از نظر کیفیت، کاملاً با آنها برابر بود.
در لیگ برتر، آرسنال صدرنشین است و حتی میتواند با پیروزی برابر برنتفورد اختلاف خود را به پنج امتیاز برساند. در لیگ قهرمانان نیز با ۵ برد از ۵ بازی صدرنشین گروه است.
چه تیمی در حال حاضر از آرسنال بهتر است؟
بهسختی میتوان پاسخی پیدا کرد.
بایرن شکست خورد، پاریسنژرمن با مصدومیتها دستوپنجه نرم میکند و حتی در لیگ ۱ صدرنشین نیست. باشگاههای ایتالیایی مشکل مالی دارند و نمیتوانند ستارههای سطح بالا جذب کنند. در اسپانیا، رئال در حال دوران گذار است و چند بازیکن کلیدی احساس ناامنی میکنند؛ بارسلونا هم نسبت به فصل گذشته ضعیفتر شده است. بدون اینیگو مارتینز، تله آفساید دیگر مثل قبل نیست و لامین یامال بیشتر با حواشیاش شناخته میشود تا بازیاش.
پس بله، آرسنال بیش از هر تیم دیگری شبیه قویترین تیم اروپا است که شاید بتوان آن را بهترین تیم جهان نیز دانست، البته با احترام به فلامنگو، قهرمان لیبرتادورس.
با این حال، یک مشکل بزرگ وجود دارد: در تاریخ، فقط جامها میمانند و آرسنال در این بخش فاجعهآمیز بوده است. بیش از ۲۰ سال است که قهرمان لیگ برتر نشده و هرگز لیگ قهرمانان را فتح نکرده است. اکنون تیم در بهترین وضعیت خود از زمان آرسن ونگر است. اگر قرار است قهرمان شود، اگر امسال نه، پس چه زمانی؟
