وحشت در برنابئو: رئال متلاشی شد

به گزارش "ورزش سه"، اگر رئال مادریدِ ژابی آلونسو می‌خواست بعد از پیروزی در سن مامس پیامی از اقتدار و ثبات بفرستد، دقیقاً برعکس عمل کرد. تیمی بی‌روح، بدون جواب، در بخش‌هایی کاملاً مغلوب، در دقایق پایانی کلافه و عصبی، و در نهایت با سوت‌های اعتراض‌آمیز هوادارانش همراهی شد. وقتی برنابئو بی‌تابی را آغاز می‌کند، معمولاً خبر خوبی نیست.

بدترین بخش ماجرا فراتر از فاصله چهار امتیازی با بارسلوناست: چهارشنبه این هفته ماشین پپ گواردیولا به مادرید می‌رسد؛ منچسترسیتی‌ای که امسال دوباره وحشت‌آفرین شده، با هالندی که مثل ساعت کار می‌کند و خط حمله‌ای بی‌رحم و ماشینی.

سؤالی که حالا در هوا معلق است و برای ژابی آلونسو بسیار ناخوشایند، اما اجتناب‌ناپذیر است: اگر سلتا این بلاها را سرت آورد، سیتی چه خواهد کرد؟

زنگ خطر دوباره در رئال مادریدِ ژابی به صدا درآمد. تیمی که هنوز کلید موفقیت را پیدا نکرده و نمایشی به شدت ناامیدکننده ارائه داد. جریان بازی روان نیست، پرس دقیق نیست، دندان‌تیزی در حمله دیده نمی‌شود و مهم‌تر از همه، نه روی چمن و نه روی نیمکت، باور و اطمینان دیده نمی‌شود. 

مشکل بزرگ اینجاست که هواداران برنابئو این ضعف را حس کرده‌اند. وقتی تردید به سکوها برسد، معمولاً زیاد طول نمی‌کشد که به لژ VIP و اتاق تصمیم‌گیری هم سرایت کند.

این یک شوک غیرمنتظره بود

با یک فوتبال کُند، محتاط و فاقد ریتم کافی با توپ و بدون توپ، رئال مادرید اولین شکست خانگی خود در برنابئو را به بدترین شکل تجربه کرد. این بازگشت به گذشته، فاصله این تیم در لالیگا با بارسا را کاهش داد. 

رئالمادرید با بی‌تفاوتی نیمه اول را واگذار کرد و وقتی می‌خواست واکنش نشان دهد، ناگهان با نتیجه ۰-۱ و با ۱۰ بازیکن مواجه شد. سلتاویگو تیم بهتری بود که بسیار خوب بازی کرد؛ با بورخا ایگلسیاس به عنوان مهره اصلی در شروع حملات و برایان ساراگوسا به عنوان عنصری برهم‌زننده تعادل. تیمی کامل، منسجم و جسور که توانست یک رئال مادرید فروریخته در ماه گذشته را به چالش بکشد. کسب چهار امتیاز از ۱۵ امتیاز اخیر، آماری در حد کناره‌گیری از رقابت قهرمانی است.

به دلیل مصدومیت یا خستگی، ژابی آلونسو دوباره ترکیب اصلی را تغییر داد، با توجه به اینکه تیم سیتی با یک روز استراحت بیشتر به برنابئو می‌آید (درسی از لیگ‌هایی که از باشگاه‌های خود مراقبت می‌کنند و لیگ‌هایی که نمی‌کنند). او آسنسیو را در پست مدافع کناری و کارراس را در دفاع میانی قرار داد و فرانک گارسیا در سمت چپ بازی کرد.

 والورده، کاپیتان، هافبک داخلی راست بود و بلینگام همانند بازی سن مامس، در پست هافبک داخلی چپ قرار گرفت. این بازی هیچ شباهتی به بازی قبلی نداشت. با استقرار منظم سلتاویگو و کنترل خوب توپ توسط آن‌ها، و با شروع کم‌فشار رئال مادرید، سلتا دو حمله قابل توجه ایجاد کرد؛ ابتدا با برایان ساراگوسا و سپس با پاس به عمق برای پابلو دوران. یک توپ بلند، میلیتائو را مجبور کرد که با به خطر انداختن تاندون‌ها، مانع از تک به تک شدن حریف شود. او گل را نجات داد اما ران پای خود را از دست داد و رودیگر جای او را در زمین گرفت.

البته باید اعتراف کرد که بزرگترین فرصت ابتدایی بازی برای سفیدپوشان بود؛ ضربه سر بلینگام را رادو با واکنشی عالی مهار کرد. سلتاویگو دروازه‌بانی دارد که برای تیم امتیاز جمع می‌کند، زیرا تیم گالیسیایی، که در دفاع عقب‌نشینی منظم و در ضدحمله سریع بود، در پاس آخر دقت کافی نداشت.

رئال مادرید دوباره به همان ریتم آهسته پاس دادن بازگشت. پاس‌های محتاطانه زیاد و حرکت کم در فضای خالی. همه چیز بسیار شبیه سال‌های قبل بود، با سپردن حل مشکلات به جرقه استعداد فردی. به این ترتیب می‌توانست گل ۱-۰ از راه برسد؛ با فرار وینیسیوس پشت سر استارفلد، پاس رو به عقب، پاس پشت پای امباپه به آردا، و ضربه بیرون پای این بازیکن ترک که اگرچه تنها بود اما نامتعادل، به بیرون رفت. پاسخ سلتاویگو هم ضعیف نبود. 

نیمه اول بدون گل؛ همانطور که گفته شد، فقط جرقه‌هایی بود بدون تداوم و بدون حس تسلطی که در ابتدای فصل وجود داشت. آن رئال مادرید ژابی آلونسو در ابتدای فصل کجا بود؟

سوئدبرگ پس از استراحت بین دو نیمه به جای پابلو دوران وارد زمین شد. و به نظر می‌رسید که شدت فشار رئال مادرید در پرس کمی بالاتر رفت. والورده شوت والی زد و گولر آن را گرفت. پاس نهایی کم بود، در حالی که سلتاویگو با استفاده از فضاهای خالی خوب ضدحمله می‌زد. 

کارراس یک پاس گل قطعی برایان ساراگوسا را در یک حمله سه در برابر دو قطع کرد. رودریگو داشت گرم می‌کرد و در شرف ورود بود که سلتاویگو برنابئو را به آتش کشید. 

این اتفاق در یک حمله منظم دیگر، با پاس و حرکت، رخ داد تا توپ به برایان ساراگوسا رسید. این وینگر، که بهترین شب خود را از زمان پوشیدن پیراهن آبی آسمانی تجربه می‌کرد، پاس کات‌بک محکمی ارسال کرد و سوئدبرگ، با کلاس محض، توپ را با ترکیبی از بیرون پا و پاشنه پا به گل تبدیل کرد. یک گل فوق‌العاده.

 یک دقیقه بعد، در اوج عصبانیت سفیدپوشان، فران گارسیا برای قطع یک پاس دیواری، کارت زرد گرفت. در صحنه بعدی، این مدافع کناری با تأخیر وارد عمل شد و مچ پای حریف را گرفت. کارت زرد دوم و اخراج.

شرایط غیرممکن شد. برنابئو که تا آن لحظه منتقد بود، به خروش آمد. هواداران بخشی از سرخوردگی خود را بر سر داور، کینترو، خالی کردند که یک حمله سفیدپوشان را به دلیل خطای روی کارراس قطع کرد. امباپه یک فرصت داشت؛ پس از یک پاس بلند و بسیار دشوار رودیگر، او توپ را کنترل کرد و در مقابل خروج رادو، ضربه چیپ زد که از بالای دروازه به بیرون رفت. 

خیرالدز تعویض‌هایی را برای اطمینان از حفظ توپ انجام داد و رئال مادرید با گذشت دقایق بیشتر محو شد. ماجرای مضحک کینترو در دقایق پایانی، با اخراج کارراس به دلیل اعتراض و رگبار کارت‌های زرد، چیزی از پیروزی درخشان سلتاویگو کم نمی‌کند؛ به ویژه با گل دوم دیدنی سوئدبرگ که پس از جا گذاشتن کورتوا، با کنترل توپ به سمت دروازه رفت و گل زد.

 رئال مادرید در وضعیت آشفته‌ای قرار دارد، به طوری که وینیسیوس مجبور شد بلینگام را پس از سوت بازی آرام کند. این تیم در بحران است. و چهارشنبه گواردیولا می‌آید. کمربندها را ببندید، که پیچ‌های تندی در راه است.