از میراث کیروش تا گارد قدیمی در تیم قلعهنویی
تحلیل الشرق الاوسط از داستان ایران در جام جهانی
به گزارش ورزش سه، با مشخص شدن قرعه ایران در جام جهانی و همگروه شدن تیم ملی کشورمان با مصر بازار تحلیل از شرایط تیم ملی ایران در رسانههای عربی داغ است.
رسانه بینالمللی الشرق الاوسط در تحلیلی از گروه مصر در جام جهانی به بررسی شرایط تیم ملی ایران پرداخت. تحلیل این رسانه عربی درباره تیم ملی جالب است و نشان میدهد رسانهها در جهان عرب شرایط تیم ملی ایران را به دقت رصد میکنند.
از تحلیل شمای تاکتیکی تیم ملی و عادت به دفاع فشرده و واگذاری توپ به حریف در زمان کیروش که همچنان سایه آن بر تیم ملی دیده میشود؛ تا تلاش قلعهنوعی برای افزایش توان تهاجمی که البته به نظر میرسد با توجه به حضور گارد قدیمی در تیم ملی چندان موفق نبوده است. اینها بخشی از تحلیلهایی هستند که الشرق الاوسط درباره تیم ملی ایران مورد توجه میداند.
در ادامه آنچه الشرق الاوسط درباره تیم ملی ایران میگوید را میخوانید:
"مسیر صعود ایران به جام جهانی، بیدستانداز نبود. در طول یک روند طولانی ۱۶ مسابقهای در دو مرحله، از ایران لحظاتی از لغزش و نمایشهای نهچندان قانعکننده دیده شد، اما در نهایت تیم ملی بدون ورود به پیچهای خطرناک، و در حالی که هنوز دو مسابقه تا پایان راه باقی مانده بود، صعودش را قطعی کرد. تنها شکست ایران در این مسیر مقابل قطر رقم خورد؛ آن هم زمانی که عملا صعود از قبل قطعی شده بود. صعودی زودهنگام، با کمترین حاشیه و بیشترین ثبات.
کارنامه ایران در جام جهانی
این چهارمین حضور پیاپی ایران در جام جهانی است. اما آمار نشان میدهد سهم عمدهای از تاریخ حضور ایران در این تورنمنت، به یک دهه اخیر محدود شده است. با این حال، یک حسرت بزرگ همچنان باقی مانده: عبور از مرحله گروهی. بهترین نمایش ایران به جام جهانی ۲۰۱۸ بازمیگردد؛ زمانی تیم کیروش با پیروزی هیجانانگیز مقابل مراکش آغاز کرد، مقابل پرتغال به تساوی رسید، اما شکست با حداقل اختلاف مقابل اسپانیا، راه صعود را بست.
در دوره گذشته، ایران مقابل انگلیس و ایالات متحده شکست خورد و تنها پیروزی ایران با دو گل دیرهنگام در دقایق ۹۸ و ۱۰۱ مقابل ولز به دست آمد؛ مسابقهای که حریف با ۱۰ نفر به پایان رساند.
سرمربی ایران کیست؟
پس از سالها حضور کارلوس کیروش روی نیمکت ایران، حالا تیم ملی برای نخستین بار از جام جهانی ۲۰۰۶ به این سو، بدون این مربی پرتغالی وارد تورنمنت میشود. هدایت تیم به امیر قلعهنویی سپرده شده؛ مربیای که این دومین دوره حضورش روی نیمکت تیم ملی پس از جام جهانی ۲۰۲۲ است.
اعداد و ارقام، چهرهای قابل قبول از دوران هدایت او نشان میدهد؛ صعود نسبتا کمفشار و درصد برد نزدیک به ۷۰ درصد. با این حال، انتقادها کم نیست. مهمترین محور نارضایتی، تداوم اعتماد به «گارد قدیمی» است؛ بازیکنانی بالای ۳۰ سال مثل علیرضا جهانبخش و سامان قدوس، هافبک سابق برنتفورد، که همچنان ستون اصلی ترکیب به شمار میروند.
تیم ملی ایران چگونه بازی میکند؟
نباید از ایران انتظار یک فوتبال کاملا تهاجمی و پرزرقوبرق داشت. در دوران کیروش، تیم بر پایه ساختار دفاعی سختکوش بنا شده بود: دو خط چهارنفره منظم در عقب زمین و دو مهاجم در جلو، اغلب مهدی طارمی و سردار آزمون. این الگو، از نظر نتیجهدهی کارآمد بود و هنوز هم تا حدی اثرگذاری خود را حفظ کرده است.
با این حال، تمایل برای ارائه فوتبالی هجومیتر شکل گرفته؛ بهویژه با ظهور نسل تازهای از بازیکنان. این گذار اما هنوز کامل نشده؛ نه در کیفیت اجرا و نه در میزان اعتمادی که عملا به نسل جدید نشان داده شده است.
مهمترین ستاره تیم کیست؟
بیتردید همچنان مهدی طارمی مهمترین نام فهرست ایران است. مهاجمی که پس از یک فصل حضور در اینتر، حالا پیراهن المپیاکوس قهرمان یونان را بر تن دارد و همچنان رأس خط حمله تیم ملی محسوب میشود.
وضعیت علیرضا جهانبخش هم از پروندههای مهم ایران پیش از تورنمنت است. اگر او پیش از آغاز رقابتها تیم باشگاهی جدیدی پیدا نکند، تکیه بر بازیکنی که بیش از یک سال در سطح باشگاهی بازی نکرده، تصمیمی پرریسک خواهد بود. (الشرق الاوسط نمیداند که جهانبخش حالا تیم پیدا کرده و در دندر بلژیک به میدان میرود) در کنار این چهرهها، نامهایی از نسل تازه دیده میشود؛ محمد جوان حسین نژاد در میانه میدان و کسرا طاهری در خط حمله، دو چهرهای هستند که میتوانند نقش غافلگیرکنندهای ایفا کنند.
چه نکته مهم دیگری درباره ایران وجود دارد؟
در میان تمام تیمهای حاضر در جام جهانی، شاید هیچ تیمی تا این اندازه در معرض فشارهای بیرونی نباشد. موضوع تعداد هوادارانی که اجازه حضور در آمریکا خواهند داشت، همچنان محل بحث است و احتمالا تا آغاز رقابتها در ماه ژوئن این تنشهای سیاسی ادامه خواهد داشت. با اینحال حضور تعداد زیادی ایرانی در لسآنجلس و غرب آمریکا که هر سه بازی ایران در مرحله گروهی در آن برگزار میشود باعث خواهد شد که عدم حضور احتمالی هواداران ساکن ایران در آمریکا چندان به چشم نیاید.
