بازگرداندن مربی که به شما احترام نگذاشته، اشتباه بود
انتقاد شدید خبرنگار سعودی: رنار را اخراج کنید
به گزارش "ورزش سه"، شکست عربستان برابر اردن و عدم راهیابی به فینال کأس العرب، باعث خشم هواداران سعودی شده است. در این میان، عبدالغنی شریف، خبرنگار عربستانی، یادداشتی را در روزنامه الیوم منتشر کرده و به انتقاد شدید از هروه رنار پرداخته است. او خواستار برکناری سرمربی فرانسوی و انتخاب مربی جاهطلبی شده تا فوتبال عربستان را به روزهای روشنش برگرداند. در این گزارش آمده است:
ما از جام کشورهای عربی حذف شدیم و عملاً وارد سالهای طولانیِ دوری از کسب جام در سطح تیم ملی بزرگسالان عربستان شدهایم. آخرین قهرمانی ما به جام خلیج فارس ۲۰۰۳ برمیگردد و پس از آن، نه در سطح عربی و نه آسیایی به هیچ عنوانی دست پیدا نکردهایم. هر بار هم که از یک تورنمنت کنار میرویم، همان بهانههای تکراری را تکرار میکنیم، بدون آنکه به یک برنامه کاری درست برسیم که بتواند قدرت و هیبت فوتبال عربستان را بازگرداند و دوباره ما را به سکوهای قهرمانی برساند. دردناکتر از همه این است که هوادار سعودی در هر تورنمنت حضور دارد، حمایت میکند و پشت تیم میایستد، اما در نهایت با ناامیدی از سوی بازیکنان یا مربیای روبهرو میشود که شایسته این حمایت نیستند. هوادار سعودی سزاوار چنین سرخوردگیای نیست، آن هم با وجود حمایت مالی عظیمی که دولت از ورزش و مشخصاً فوتبال انجام داده است؛ اما متأسفانه هیچ چیز تغییر نکرده است.
اکنون همه اتهامها متوجه یاسر المسحل شده و گفته میشود اعضای فدراسیون فوتبال عربستان ارتباطی با فوتبال ندارند. این نوع انتقاد عجیب است، بهویژه وقتی کسانی آن را مطرح میکنند که خودشان در گذشته مدیر فوتبال بودهاند، در فدراسیون فعالیت کردهاند و در همان دورهها نیز شکست خوردهاند. حتی برخی بازیکنان سابق و افراد مرتبط با فوتبال که در فدراسیون حضور داشتند، هیچ عنوانی برای فوتبال عربستان به دست نیاوردند. درباره اینکه افزایش تعداد بازیکنان خارجی علت اصلی مشکلات است و ما دیگر بازیکن و استعداد نداریم، باید گفت این بهانهای است که ابتدا مانچینی و پس از او هروه رنار مطرح کردند. من باور ندارم این دلیل واقعی باشد؛ وقتی مربی مدام بهانه میآورد، یعنی کارش را درست انجام نمیدهد و این خود نشانه شکست است.
اگر به فهرست اخیر تیم ملی عربستان نگاه کنیم، بیشتر یا تقریباً همه بازیکنان، بازیکنان ثابت تیمهای باشگاهیشان هستند. سؤال مهمتر این است: آیا منطقی است که سرمربی تیم ملی لیگ دسته اول، لیگ دسته دوم و حتی دیگر تیمهای لیگ روشن را دنبال نکند؟ سالهاست که ما فقط به چهار یا پنج باشگاه تکیه کردهایم که ستون تیم ملی هستند. عجیبتر آنکه رنار یک مدافع راست را در سمت چپ بازی میدهد؛ مگر در فوتبال عربستان مدافع چپ وجود ندارد؟ چرا از تیمهای پایه دعوت نمیشود؟ اینها همه نشان میدهد که رنار سایر باشگاهها را دنبال نمیکند. مربی خوب کسی است که بازیکن را کشف کند و بسازد. ما همیشه مربیان باشگاهی را نقد میکنیم چون انتخابهای محدودی دارند، اما مربی تیم ملی گزینههای فراوانی در اختیار دارد و اوست که باید روحیه جنگندگی و انگیزه را در بازیکنان ایجاد کند.
از نظر من، مشکل اصلی فعلی فوتبال عربستان انتخاب نادرست سرمربی تیم ملی است؛ زیرا مربی اساس موفقیت است. انتخاب مانچینی و سپس بازگرداندن رنار، اشتباه بزرگی بود که مسئولیتش بر عهده فدراسیون فوتبال عربستان است. بازگرداندن مربیای که شما را ترک کرده و احترامی نگذاشته، تصمیم درستی نبود. در واقع، پس از صعود به جام جهانی، رنار باید میرفت. صادقانه بگویم، شاید بهترین مربیای که در سالهای اخیر به تیم ملی عربستان آمد، مربی هلندی «فانمارویک» بود؛ اما متأسفانه بعد از صعود، او کنار گذاشته شد. مشکل بزرگتر این است که ما به دنبال «نام بزرگ» میگردیم، در حالی که این یک اشتباه است. باید به دنبال مربیای باشیم که شخصیت، جاهطلبی، قدرت فنی و برنامه کاری داشته باشد؛ نه صرفاً اسم بزرگ. نامهای مربیگری زیادی وجود دارند که میتوان همین حالا با آنها قرارداد بست و با همین بازیکنان در جام جهانی تفاوت ایجاد کرد.
اینکه گفته میشود افزایش تعداد بازیکنان خارجی دلیل ناکامیهاست، عجیب است؛ چون حتی زمانی که فقط چهار بازیکن خارجی در لیگ داشتیم هم به جایی نرسیدیم و زود حذف میشدیم. اگر تیم ملی بزرگسالان در دوره افت قرار دارد، یک نقطه روشن وجود دارد و آن تیمهای پایه هستند که نتایج خوب و استعدادهای ارزشمندی ارائه دادهاند. باید روی آنها سرمایهگذاری کنیم، فرصت بازی و حرفهای شدن بدهیم و حتی از حضور بازیکنان جوان سعودی در لیگهای خلیج فارس حمایت کنیم. اگر فدراسیون فوتبال عربستان میخواهد حضور ما در جام جهانی آبرومندانه باشد و قدرت «الأخضر» بازگردد (آن هم در آستانه دو تورنمنت مهمی که میزبانیشان را داریم؛ جام خلیج فارس ۲۰۲۶ و جام ملتهای آسیا ۲۰۲۷)، باید همین حالا تصمیم قاطع بگیرد: کنار گذاشتن رنار و جذب مربیای که تشنه موفقیت باشد، شخصیت و برنامه فنی داشته باشد و به دنبال پول صرف نباشد.
مربی موفق کسی است که همه لیگها را دنبال کند، بازیکن کشف کند و بهویژه به بازیکنانی که در باشگاههای بزرگ بازی نمیکنند میدان بدهد؛ بازیکنانی که برای اثبات خود، دو برابر میجنگند. من دوران خلیل زیانی (خدا سلامتشان دهد) را به یاد دارم که از باشگاههایی مثل النهضه، الکوکب و الانصار بازیکن به تیم ملی دعوت میکرد. آنچه امروز از اردن و مراکش میبینیم، نتیجه انتخاب درست مربی و توجه به ردههای پایه است. بازیکنان اردن شاید ستارههای بزرگ نباشند، اما جنگندگی، عطش موفقیت و مربیای دارند که میداند چگونه مسابقه را مدیریت کند و برای موفقیت خود و تیمش میجنگد. رفتن رنار و انتخاب مربیای با انگیزه واقعی برای موفقیت، مهمترین گام است؛ در غیر این صورت، ماندن او یعنی رفتن به آمریکا با دستانی لرزان و دلهایی پر از نگرانی.
