این آرسنال ویران شدنی نیست
چه نمایشی! بزرگترین بازی فصل رقم خورد
به گزارش "ورزش سه"، استون ویلا سهشنبه شب با پشتوانه موجی از پیروزیها که خاطرات قهرمانی معجزهآسای لسترسیتی در لیگ برتر یک دهه پیش را زنده کرده بود، وارد شمال لندن شد اما آنها با جاه طلبیهایی نقش بر آب شده این ورزشگاه را ترک کردند و آرسنالی که نیمه اول دشواری را پشت سر گذاشت، در نیمه دوم حریفش را در هم کوبید و به روند ۱۱ برد متوالی ویلا پایانی بیرحمانه داد.
پیروزی قاطع ۱-۴ آرسنال آنها را با پنج امتیاز اختلاف در صدر جدول قرار داد و فاصلهشان با تیم سوم جدول به شش امتیاز رسید. در حالی که پاتریک ویرا و مارتین کئون، دو عضو تیم شکستناپذیران که آخرین قهرمانی لیگ آرسنال را بدون حتی یک شکست در فصل ۰۴-۲۰۰۳ رقم زدند این دیدار را تماشا میکردند، آرسنال با این پیروزی در بزرگترین بازی فصل تا این مقطع، گامی مهمی به سوی قهرمانی برداشت.
این نتیجه تاییدی بر عملکرد میکل آرتتا، سرمربی آرسنال، بود. پس از این که بسیاری انتظار داشتند تیمش با اولین نشانه فشار از هم بپاشد اما او غیبت دکلان رایس را نیز با اقتدار پشت سر گذاشت. در عین حال، این شکست درسی تلخ برای اونای امری بود که پیش از آرتتا هدایت آرسنال را بر عهده داشت و پس از ۱۸ ماه اخراج شد. امید او برای طراحی یک پیروزی سرنوشتساز برابر باشگاه سابقش بر باد رفت.
این شب برای امیلیانو مارتینز، دروازهبان ویلا و یکی دیگر از بازگشتگان قدیمی، نیز شبی دشوار بود. مارتینز با وقتکشی و تحریک هواداران آرسنال خودش را به عنوان ضد قهرمان این شب معرفی کرد اما در واقع فقط زمینه سقوط خودش را فراهم میکرد. پس از این که ویلا در نیمه اول تیم برتر میدان بود، اشتباه فاحش مارتینز روی یک ضربه کرنر آرسنال باعث شد گابریل در ابتدای نیمه دوم گل اول را به ثمر برساند و ویلا هرگز نتوانست به بازی بازگردد. چهار دقیقه بعد، مارتین زوبیمندی گل دوم را زد و کار برای آرسنال تمام شد.
لئاندرو تروسار گل سوم زیبایی را به ثمر رساند و گابریل ژسوس که به عنوان یار تعویضی وارد زمین شده بود، گل چهارم را اضافه کرد تا فشار دوباره بر منچسترسیتی برگردد که در روز اول سال نوی میلادی به ساندرلند سفر میکند و میداند برای حفظ فشار بر توپچیها، چارهای جز پیروزی ندارد.
همه انتظار دارند آرسنال کم بیاورد، همه منتظر هستند که آنها فروبپاشند اما تا اینجای کار، سرسختانه از انجام چنین کاری سر باز زدهاند. این بازی بیانیهای قدرتمند از نیت و جاه طلبی آنها بود. آرسنال پیش از شروع بازی ضربهای جدی خورد و رایس به عنوان بهترین بازیکن این فصل این تیم که خودش را به عنوان هافبکی در کلاس جهانی تثبیت کرده است، به دلیل مصدومیت زانو که آخر هفته مقابل برایتون دچارش شد، از ترکیب کنار گذاشته شد.
اما اگر این آرسنال در این فصل چیزی را ثابت کرده باشد، این است که این باشگاه سرانجام به ترکیبی دست یافته است که میتواند غیبت بهترین بازیکنانش را تحمل کند. برای تاکید بر همین موضوع، گابریل برای اولین بار از هشتم نوامبر به ترکیب اصلی بازگشت. آرسنال جای خالی او را احساس کرده بود اما دیگران مسئولیت را بر عهده گرفتند.
بنابراین حتی با وجود غیبت رایس، تیم آرتتا همچنان میتوانست به خط میانیای متشکل از زوبیمندی، مارتین اودگارد و میکل مرینو افتخار کند. آرسنال از مرحلهای عبور کرده است که بیش از حد به یک بازیکن وابسته باشد.
مارتینز در ثانیههای ابتدایی مسابقه تنش را بالا برد، زمانی که از نحوه پرتاب توپ توسط توپ جمع کن آرسنال ابراز نارضایتی کرد و با حرکات دست به داور اشاره کرد که باید به این موضوع رسیدگی کند. این بازیکن با سوتهای ممتد هواداران مواجه شد و به نظر میرسید از این نقش ضدقهرمانانه لذت میبرد. او هر ضربه دروازه را تا آخرین لحظه ممکن به تاخیر میانداخت، پیش از این که داور ناچار به دخالت شود. این رفتارها خشم هواداران آرسنال را برانگیخت.
با این حال، آنها نگرانیهای دیگری هم داشتند. ویلا شروع به تهدید دروازه کرد. آمادو اونانا از نیمه زمین خودی حرکتی عالی انجام داد، وارد محوطه جریمه شد، اما در لحظهای حساس تعادلش را از دست داد. ویلا باید در دقیقه ۱۳ به گل میرسید. ویکتور گیوکرس به سادگی توپ را از دست داد، کونسا پیش آمد و پاس هوشمندانهای به واتکینز داد. واتکینز توپ را با پای راست کنترل کرد اما ضربهای بسیار بد زد و توپ به شکلی ناامیدکننده از کنار دروازه به بیرون رفت.
آرسنال میدانست که از موقعیتی خوب با خوش شانسی جان سالم به در برده است اما غیبت رایس کاملاً محسوس بود. بارها و بارها، ویلا از قلب خط میانی آنها عبور کرد و به فضاهای باز و وسیعی رسید که میتوانست به آنها نفوذ کند. این حس به وجود آمده بود که آرسنال تکیهگاهش را از دست داده است.
به تدریج، آنها دوباره تا حدی کنترل بازی را به دست گرفتند و لئاندرو تروسار، خطرناکترین مهاجم آرسنال، از سمت راست ویلا به داخل زد، از جیدون سانچو عبور کرد و سانتری برای گیوکرس ارسال کرد. گیوکرس جلوتر از مدافعش قرار گرفت و با تمام توان به توپ ضربه زد اما ضربه سرش با اختلاف کمی به بیرون رفت.
اما دو دقیقه پس از آغاز نیمه دوم، آرسنال پیش افتاد. بوکایو ساکا از سمت راست کرنری ارسال کرد و گابریل برای تصاحب توپ با مارتینز بالا پرید. مارتینز که درگیر جدال فیزیکی با این مدافع میانی آرسنال شده بود، تلاش کرد توپ را بگیرد اما اشتباهی فاجعهبار مرتکب شد. توپ به گابریل برخورد کرد، از روی پایش پایین آمد و از خط دروازه عبور کرد. ویلا ادعای خطا داشت اما این فقط دروازهبانی ضعیف بود.
چهار دقیقه بعد، آرسنال اختلاف را دو برابر کرد. اگر گل اول در آشفتگی زده شده بود، این یکی کاملاً بالینی و دقیق به ثمر رسید. اودگارد توپ را در میانه زمین و در نیمه ویلا ربود، به سمت دروازه پیش رفت و سپس پاسی درخشان و کاملاً اندازه به مسیر حرکت زوبیمندی فرستاد. زوبیمندی زودتر از مارتینس به توپ رسید و آن را با ضربهای ظریف از روی پای کشیده دروازهبان عبور داد و به گوشه دروازه فرستاد.
بیست دقیقه مانده به پایان، آرسنال کار را تمام کرد. اودگارد از سمت چپ سانتری ارسال کرد، ویلا نتوانست توپ را دفع کند و زمانی که توپ در لبه محوطه جریمه به تروسار رسید، او آن را از کنار مارتینز بیحرکت به تور دروازه دوخت. آرسنال زمانی بازی را به یک نمایش یک طرفه تبدیل کرد که گابریل ژسوس تنها چند ثانیه پس از ورودش به زمین به عنوان یار تعویضی، گل چهارم را به ثمر رساند و هرچند واتکینز در دقایق پایانی یکی از گلها را جبران کرد اما این گل هیچ تسلایی برای تیمی نبود که ادعای قهرمانیاش کاملاً از دست رفته بود.
