ایران تیم صبور یا تیم خوش شانس؟ (یادداشت)

به گزارش "ورزش سه"، هرچند پس از چند سال همه یاد گرفته ایم برای تیم کی روش باید خیلی صبور بود و چه خوب که این برد لحظات آخری کم کم ظرفیت و شکیبایی مان را در فوتبال بالا ببرد.

پس از یاد گرفتن صبر که شاید نشانی از ایمان داشتن به تیم کی روش است باید حرفه ای گری را آموخت. جایی که همچنان به شدت در آن نیاز به آموزش داریم که در لحظات حساس و پر التهاب درگیر حواشی بی نتیجه نشویم. به خصوص اینکه همه هم از پیش می دانند که مقابل چه حریفی، با چه سابقه ای و چه شیوه ای قرار می گیرند. یادمان نرود ما در قاره آسیا هستیم و رقبای همیشگی و تکراریمان همین اعراب حاشیه خلیج فارس و انصافاً بازی مقابل این ها آستانه تحمل بالایی را می طلبد. این مساله در مورد داوری بازی ها مصداق دارد. داور سریلانکایی هرچقدر بد و بی تجربه اما در حد کیفیت فنی مسابقه بود. داوری آسیایی برای مسابقه ای آسیایی. یعنی کولینای مشهور هم شاید در چنین جو و شرایطی قرار نگرفته بود تا بداند باید چه کار کند چه برسد به این داور سریلانکایی که احتمالاً تصورش از فوتبال در حد کشور خودش بود و ضعف های داوری اش هم مرتبط به همین موضوع ساده.

جشن و شادمانی برای کسب سه امتیاز مقابل قطر سرسخت وقتی خیلی زود فروکش می کند که راه طولانی روبرو را در نظر بگیریم. 9 بازی باقیمانده و همین چند روز آینده که باید در آن سوی قاره کهن به مصاف چین برویم.  پس باز بهتر است که پس از کلی بالا و پائین پریدن بابت گل دقایق پایانی گوچی، احساساتمان را کنترل کنیم و تمرکزمان را روی بازی بعدی قرار دهیم.

هنوز خیلی زود است که با تنها یک بازی وضعیت تیم ملی را خیلی موشکافانه بررسی کرد اما این دلیلی برای انتقاد نکردن از شرایط فنی تیم و به خصوص تصمیمات (به نظر) اشتباه کی روش که حالا چند سال است هدایت تیم فوتبال ایران را بر عهده دارد هم نیست. البته که نقدهایی از سر دلسوزی و با ارائه راهکار که شرایط تیم ملی فوتبال کشورمان و بازی چند روز آینده را نیز در نظر بگیرد. مثلاً در مورد استفاده از بازیکنان ناآماده، بدون تیم و تمرین که اثراتش را در بازی بی کیفیت تیم ملی شاهد بودیم. و باید اعتراف کرد که خوش شانس بودیم که خوش شانس بودیم! وگرنه فاصله کسب حداکثر و حداقل امتیاز برابر قطر اندازه اشتباه سنگربان قطری ها بود.

همان طور که وظیفه همه ماست تا بدون هیچ بهانه ای از کی روش و شاگردانش (یا هر مربی و گروه بازیکنانی) برای رسیدن به جام جهانی حمایت کنیم، اعتقاد به اینکه تیم ملی برده است و باید بی خیال گشتن و پیدا کردن اشکالات این تیم بود کاملاً اشتباه است. باید بپذیریم هر کس دیگری جای کی روش روی نیمکت تیم ملی می نشست (به ویژه مربیان داخلی) با این شیوه بازی به شدت مورد انتقاد قرار می گرفت که تیم ملی هرچقدر در کارهای دفاعی عالی و بی نقص بود در کارهای تهاجمی منتظر اوت دستی ها و ارسال(هایی که در بازی مقابل قطر همگی نامید کننده بودند) و ضربات آزاد و اشتباهات حریف بود و برنامه تاکتیکی مطلوبی در کارهای هجومی نداشت. پس جایز است وقتی تیم کی روش خوب نیست بدون هیچ لکنتی این موضوع را یادآور شد. هر تیمی در روزهای شکست و ناکامی نیاز به حامی دارد و در روزهای پیروزی نیازمند دلسوز است. پس همان قدر که حق داریم برای برد شیرین مقابل قطر خوشحال باشیم باید به کارشناسان حق داد نمایش فنی ایران مقابل قطر را نقد کنند.

به امید پیروزی های بعدی و رسیدن به جام جهانی 2018 روسیه