راز و رمزهای بهترین مربی فوتبال جهان

به گزارش "ورزش سه"، لیورپول با هدایت سرمربی آلمانی‌اش یورگن کلوپ در حال حاضر با اختلاف ده امتیاز با نزدیک‌ترین تعقیب‌کننده‌اش صدرنشین لیگ برتر جزیره است. قرمزها با هدایت او نه تنها قهرمان فصل گذشته چمپیونزلیگ هستند بلکه دیروز موفق شدند جام قهرمانی باشگاه‌های جهان را هم به افتخارات خود بیفزایند.

یورگن کلوپ در مصاحبه‌ای با پادکست زنده رادیو5 بی‌بی‌سی به پرسش‌های این رادیو درباره مسائل مختلف پاسخ داده و بی‌بی‌سی پنج تا از جذاب‌ترین پاسخهای او را منتشر کرده است.

از کدام بخش کار مربی‌گری خوشت نمی‌آید؟

این کار خیلی پرتنش است ولی من 19 سال است این کار را می‌کنم و اگر هم مربی نبودم مطمئنا یک شغل پرتنش دیگر داشتم. این شغل خرج زندگی آدم را می‌دهد ولی شما دائما تحت نظر هستید و این جالب نیست. تا به خودتان می‌آیید می‌بینید که در شبکه‌های اجتماعی هدف گرفته شده‌اید. من همیشه می‌گویم که مردم به مرزهایم احترام بگذارند و با گفتن این حرف مشکلی ندارم.

بعد از قهرمانی در مادرید، چطور مانع از غرور بیش از حد بازیکنان شدی؟

ما آگاهانه تصمیم گرفتیم و به بازیکنان لیورپول گفتیم که هدف ما قهرمانی در یک رقابت مشخص نیست بلکه خود قهرمانی هدف ما است و ما برای قهرمان شدن هیچ حد و مرزی برای خودمان نمی‌شناسیم. لحظه‌ای که آن جام را فتح کردیم مهم بود ولی این احساس را به ما نداد که دیگر کارمان تمام شده است.

ما معمولا بین خودمان فکر می‌کنیم وقتی 20 یا 30 سال دیگر دور هم جمع می‌شویم وقتی به این سالها برمی‌گردیم باید از خودمان بپرسیم خب، آن قهرمانی مال چه سالی بود؟ 2019 یا 2020؟

تا اینجا که همه چیز خوب بوده. ما سعی می‌کنیم از زمان‌مان حداکثر استفاده را ببریم. هیچ فشاری روی تیم نیست و آنچه وجود دارد فرصت است.

وقتی تصمیمات سخت می‌گیری، چطور احترامت را حفظ می‌کنی؟

همه بازیکنان سابق من شماره تلفنم را دارند و ما با هم در تماس هستیم. حتی وقتی با هم بازی می‌کنیم، اگر ما 5-1 برنده شویم دوست دارم آن یک گل را بازیکن سابقم بزند. رابطه ما یک رابطه شبیه به رابطه خانوادگی و دوستانه است که همیشه ادامه دارد. وقتی در ماینتز بودم می‌دانستم بازیکنانم پول زیادی نمی‌گیرند و برای همین گرفتن تصمیمات سخت منجر به بیرون رفتن آنها از تیم برایم دشوار بود. ولی حالا در سطح دیگری هستم و تصمیم‌های من بازیکنانم را بی‌خانمان نمی‌کند چون آنها باشگاه دیگری پیدا خواهند کرد. من در چنین لحظاتی کاملا صادقانه رفتار می‌کنم با اینکه از کارم لذت نمی‌برم. هر چیزی زمان خودش را دارد و قرارداد بازیکنها هم همینطور است. من هیچوقت یک بازیکن را به خاطر اینکه خیلی دوستش دارم در تیمم نگه نمی‌دارم.

بزرگترین شگفتی‌ساز لیورپول کیست؟

من ترنت الکساندر آرنولد را از وقتی 17ساله بود می‌شناسم. او استعداد بزرگی بود ولی مطمئن نبودم از نظر بدنی بتواند به اندازه کافی موفق شود. ولی او حالا یک ماشین است. بله او شگفتی واقعی لیورپول بوده.

الگوی بزرگ زندگی‌ات کیست؟

بوریس بکر، اسطوره تنیس همنسل من و قهرمان بزرگ من است. سال 1985 زمانی که او در 17سالگی برای اولین بار قهرمان ویمبلدون شد آن روز یکی از بهترین روزهای زندگی من هم بود. همسر من و همسر سابق بوریس ترتیبی داده بودند تا ما همدیگر را ببینیم چون همسرم می‌دانست که چقدر دوست دارم بوریس بکر را ببینم. در آن لحظه زبانم بند آمده بود که خب می‌دانم باورش برای همه مشکل است. من همیشه می‌دانستم که من و بوریس می‌توانیم دوستهای خیلی خوبی بشویم و آن شب طوری رفتار کردیم که انگار دوست‌های صمیمی هستیم.