یادداشت؛ شروع بد، شروع خوب

به گزارش "ورزش سه"، همان طور که انتظار می رفت، دیدار مقابل سوریه مسابقه سخت و سنگین و فشرده ای از کار درآمد. هرچند خوشبختانه با کسب سه امتیاز برای تیم ملی فوتبال کشورمان پایان یافت.

دیداری که خواسته یا ناخواسته، تحت تاثیر برتری عمان برابر ژاپن و تساوی کره جنوبی و عراق قرار گرفته بود تا نگرانی از عدم نتیجه گیری در دیدار نخست، مقابل یکی از رقبای درجه سه گروه به ما هم سرایت کند. اما مانند ثبت نتیجه تساوی در دو بازی دیگر گروه، بخت با ما یار بود تا در مسابقه ای که از نظر فنی نکات انتقادی بیشتر از تشویقی بود، به برتری برسیم.

در ترکیب ابتدایی دو اشکال اساسی به وضوح دیده می شد. دو مدافع کناری هیچ سنخیتی با شرایط بازی برابر تیمی به سبک سوریه نداشت.

اگر نمایش امیری در دفاع چپ با لباس پرسپولیس در فصل گذشته را قابل قبول بدانیم، حضور او درین پست با لباس تیم ملی کمی عجیب بنظر می رسد چرا که در تیم ملی با محدودیت نفرات مواجه نیستیم و قطعا مدافعین چپی وجود دارند که لیاقت و شایستگی حضور، لااقل برابر رقبایی در قد و اندازه سوریه هستند. اشکال کار حضور وحید امیری در دفاع چپ، جا ماندن او در ضد حملات و روی کورس ها و بازگشت ها بود. موضوعی که اگر با هوشیاری و آمادگی بال کناری سوری ها همراه می شد، قطعا به پاشنه آشیل تیم تحت هدایت اسکوچیچ بدل می شد.

در دفاع راست هم سلمانی کم تجربه نتوانست با رفت و برگشت های زیاد، به پویایی تیم در هجوم ها کمک کند. البته در مورد این مدافع جوان و جایگزینش در نیمه دوم، اشکال اصلی در عدم برگزاری مسابقات تدارکاتی برای تیم ملی است. جایی که سلمانی و حردانی می توانند پخته و موثر شوند اما برخی ساده انگاری ها در راه آماده سازی تیم، چنین شرایط نامطلوبی را بوجود آورده بود.

درین مورد باید از مسئولان و مدیران فدراسیون فوتبال گله کرد و اسکوچیچ را هم مورد مواخذه قرار داد چرا که بنظر می رسید آنها رقابت های مقدماتی جام جهانی و تقابل با سوریه را خیلی جدی نگرفته بودند. طرز فکر غیرحرفه ای و خطرناکی که می توانست سه امتیاز حیاتی و رحیه بخش امروز را به باد دهد.

همچنین ترکیب اولیه دارای نقص های مشهود در نیمه اول مصاف با سوریه را می توان ناشی از رزومه نه چندان قوی سرمربی کروات تیم ملی دانست. او در تیم هایی سابقه سرمربیگری داشته که عموما تیم های غالب نبوده اند. همین پیش زمینه سبب شده تا دراگان اسکوچیچ در تیم ملی هم نیمه اول را به احتیاط و عقب نشینی بیش از حد بگذراند. تدبیری که ممکن است برابر رقبایی که بیش از حد فشرده بازی می کنند و در وقت کشی و از جریان انداختن بازی مهارت دارند بسیار پرریسک باشد.

اما نگران کننده ترین موضوع درباره تیم ملی فوتبال کشورمان در دیدار امروز، نداشتن یک ایده شفاف و مشخص برای بازی بود. جایی که به درستی از سرلک و نوراللهی در میانه میدان استفاده شده بود اما ترابی و قایدی باتکنیک که قدرت از پیش رو برداشتن یار مستقیم و بهم ریختن نظم دفاعی حریف را داشتند جایی در ترکیب اولیه نداشتند. در حالی که نتایج روز اول و ثبت تنها یک گل در دیدارهای گروه A مقدماتی جام جهانی نشانه ای است برای اهمیت دادن به تک تک دقایق، بازی ها و طبقه بندی آنها برای جمع آوری امتیازات لازم.

البته همه این موارد باعث نمی شود بابت کسب پیروزی مقابل رقیبی سرسخت چون سوریه که در تقابل های اخیر موفق به انجامش نشده بودیم، از بازیکنان و کادر فنی تیم ملی فوتبال کشورمان متشکر نبود اما این سه امتیاز با این سبک بازی، بیش از تبریک، قابل انتقاد و حتی نگران کننده است چرا که رقبای حرفه ای تر و خطرناکی مثل کره جنوبی، عراق و امارات در پیش اند و کوچکترین لغزشی می تواند به قیمت از دست دادن جام جهانی ۲۰۲۲ قطر شود. هرچند دلبستگی به درخشش ستاره هایی چون طارمی، آزمون و بیرانوند، جهانبخش و سایر ملی پوشان همچنان امیدمان را به موفقیت درین راه در بالاترین سطح نگه خواهد داشت.

مهدی بشکنی