عجب انتقام شیرینی از عراق گرفتیم! (عکس)

به گزارش "ورزش سه"، همین ابتدای کار بگوییم که یک دلیل جالب برای خوش بینی در مورد بازی سه شنبه شب در مقابل تیم ملی عراق وجود دارد؛ دو دهه پیش و دقیقا در تاریخ 16 شهریور 80 با حضور یک سرمربی کروات به نام میروسلاو بلاژوویچ به یک برتری مهم و حیثیتی در بغداد مقابل تیم ملی عراق دست یافته و برای اولین بار بعد از انقلاب در خانه این رقیب سنتی پیروز شدیم.

در اواخر مهر ماه سال 80 و در دیدار برگشت و در تهران نیز با گل های مهدی مهدوی کیا و علی کریمی پیروز شدیم، اما آن تیم دوست داشتنی در نهایت به جام جهانی 2002 نرسید. جالب اینجاست چند ماه قبل نیز در جام ملت ها این تیم را مغلوب کرده بودیم تا در یک سال و با کسب سه پیروزی، از تیم ملی عراق به خوبی انتقام بگیریم.

روزهای دشوار و تلخ فوتبال ایران در اوایل دهه 90 میلادی و شکست 1-2 مقابل عراق در اولین دیدار رسمی بعد از جنگ در مرحله مقدماتی جام جهانی 94؛ صحنه گل احمد راضی روی جا ماندن خط دفاعی و اشتباه بهزاد غلامپور

مرحله دوم مقدماتی جام جهانی 2002 از دوم شهریور و برتری 0-2 و با دبل علی دایی مقابل عربستان آغاز شد. اما چند روز بعد و در شرایطی که به نظر می رسید یک پیروزی آسان در انتظارمان باشد، تنها با تکیه بر درخشش ابراهیم میرزاپور در بانکوک به یک امتیاز برابر تایلند رضایت دادیم تا برای دیدار حساس و حیثیتی مقابل تیم ملی عراق در خانه این تیم آماده شویم.

در جام ملت های آسیا 2000 با این تیم عجیب و ترکیب متفاوت جلال طالبی در مرحله گروهی موفق شدیم با تک گل علی دایی عراق را مغلوب کنیم و البته ادامه این تورنمنت فرجام خوشی برای ما نداشت.

در روزهای بعد از جنگ و در اواخر دهه 60 و اوایل دهه 70 تقریبا در تمام جدال های حیثیتی شکست می خوردیم و حرف چندانی برابر عراق و عربستان، دو رقیب دیرینه و مهم برابر هواداران فوتبال ایران نداشتیم. اولین بار بعد از جنگ در سال 68 و در قالب جام صلح و دوستی به مصاف عراق رفته و به تساوی بدون گل رضایت دادیم.

اما در ادامه دو بار و در سال های 72 و 75 در چارچوب رقابت های مقدماتی جام جهانی و جام ملت های آسیا برابر عراق به میدان رفته و در هر دو مسابقه با نتیجه 1-2 مغلوب شدیم. شکست برابر عربستان نیز در دهه 80 و 90 میلادی تبدیل به عادت فوتبال ایران شده بود، اما این بار به شیرین ترین شکل ممکن در بغداد برابر عراق به پیروزی رسیدیم.

مرحوم مهرداد میناوند، لژیونر آماده وقت تیم ملی ایران در آن مقطع در اوج آمادگی بود و در هر دو دیدار مقابل عراق در ترکیب ثابت قرار داشت.

در سال های پایانی حکومت صدام، تیم ملی ایران در فضایی خاص و دشوار در بغداد به مصاف این تیم سیاه پوش رفت. کمتر از یک سال قبل برای اولین بار بعد از انقلاب با تیزهوشی علی دایی در مرحله گروهی جام ملت های 2000 موفق به غلبه بر عراق شده بودیم و حالا نوبت کسب پیروزی در خاک این کشور فرا رسیده بود.

ابراهیم میرزاپور که در دیدار مقابل تایلند نیز یک اشتباه عجیب در ضربات شروع مجدد داشت، این بار نیز اشتباه خود را تکرار کرده و باعث شد عماد رضا، ستاره جوان تیم ملی عراق با یک ضربه فنی و تماشایی دروازه تیم ملی ایران را باز کند.

علی کریمی اگرچه در سال 79 در اوج فوتبال خود قرار داشت، اما سرمربی وقت تیم ملی او را در ترکیب ثابت قرار نمی داد که این تصمیم اعتراض بسیاری را در آن مقطع برانگیخته بود. علی دایی اما زننده تک گل آن دیدار لقب گرفت و ما برای اولین بار بعد از انقلاب عراق را مغلوب کردیم.

اما تیم بلاژ خیلی زود به گل تساوی رسید. علیرضا نیکبخت واحدی که زیر نظر این سرمربی کروات در اوج دوران فوتبال خود قرار داشت، با یک حرکت فوق العاده از سمت چپ موقعیتی بسیار خوب در دهانه دروازه خالی برای علی کریمی مهیا کرد تا ستاره خونسرد ایران بعد از قدم زدن نزدیکی های خط دروازه عراق را باز کرده و کار را به تساوی بکشاند.

اما یکی از زیباترین گل های دوران ورزشی علی دایی در نیمه دوم پیروزی تیم ملی ایران را رقم زد. آنهایی که مدعی هستند شهریار فقط سرزن خوبی بود و در بازی با پا تخصص نداشت بهتر است این گل را مرور کنند. علی دایی در اواخر بازی و دقیقه 85، در سمت چپ محوطه صاحب توپ شده و با حرکتی تکنیکی و ضربه ای فنی و غیرقابل مهار به گوشه دروازه، سکوتی هراس انگیز را بر استادیوم الشعب بغداد حاکم کرده و باز هم موفق به زدن گل پیروزی شد.

درست 20 سال پیش نشریه خبرورزشی با تیتر "کبوتران سفید در آسمان بغداد" به استقبال این دیدار حساس رفته بود.

در فاصله کمتر از یک سال و با هنرنمایی علی دایی و البته علی کریمی، دو بار موفق به غلبه بر تیم ملی عراق شدیم تا حسابی دق و دلی خودمان از شکست در بازی های حیثیتی بعد از انقلاب را خالی کنیم. حالا و دقیقا 20 سال بعد از آن پیروزی شیرین در خاک عراق به دنبال کسب دومین پیروزی این بار با هدایت دراگان اسکوچیچ و ستاره های جوان و بین المللی خود برابر حریف سنتی در راه رسیدن به جام جهانی هستیم.

مراسم ابتدایی بازی در فضای وحشتناک استادیوم بغداد؛ علی دایی مطابق انتظار در این دیدار نیز به داد تیم ملی رسید و زننده گل سه امتیازی تیم بلاژ لقب گرفت.

در آن روز شیرین دو علی دوست داشتنی و البته متفاوت تاریخ فوتبال بعد از انقلاب ایران زمینه این برتری بزرگ در خانه عراق را رقم زدند و حالا برای شش امتیازی شدن، امیدوار به تکرار آن روز رویایی این بار در دوحه قطر و با این تیم دوست داشتنی هستیم.

پرواز بلند مهدی هاشمی نسب در محوطه جریمه عراق؛ بلاژوویچ به او و دیگر مدافعان قدبلند تیم ملی در آن مقطع لقب پرنده آسمانی داده بود. البته هاشمی نسب در آن دوره پراشتباه ظاهر شده و در نهایت هم به نیمکت ذخیره ها تبعید شد.

اگرچه شراط خاص جامعه و البته چند دستگی های رقت انگیز باعث شده شاید آنگونه در حال و هوای جام جهانی و مرحله های مقدماتی همیشه حساس و عموما دشوار نباشیم، اما دیدار مقابل عراق همیشه دیدار مقابل عراق است و سه شنبه شب یک پیروزی همینقدر شیرین دیگر از اسکو و ستاره هایش می خواهیم.

آریا فاطمی مقدم