اتلتیکوی سیمئونه؛ غولی اسیر در بحران هویت

به گزارش "ورزش سه"، اتلتیکو دوران بی‌ثباتی را می‌گذراند؛ در کمتر از سه سال پنج مربی عوض کرده بود و ستاره‌های جوانی مانند سرخیو آگوئرو و داوید دخیا تیم را ترک کرده بودند.

تیم به وضوح مشکل داشت؛ در رتبه دهم لالیگا ایستاده بود و چهار مسابقه از پنج بازی اخیرش را باخته بود. در آن شرایط مسئولان باشگاه تصمیم گرفتند هدایت تیم را به شخصی بسپارند که تنها تجربه مربی‌گری‌اش در اروپا به حضوری کوتاه مدت در تیم گمنام ایتالیایی کاتانیا خلاصه می‌شد.

از تیمی میانه جدولی تا جام‌های قهرمانی

به رغم شرایط نسبتا نامطلوب اتلتیکو مادرید، سیمئونه خیلی زود تیمی پرقدرت و مدعی ساخت.

اولویت نخست او ایجاد یک خط دفاع محکم و جوان بود که اساس آن بر دروازه‌بان قرضی چلسی، تیبو کورتوا و دیگو گودین، دفاع وسط اوروگوئه‌ای استوار بود. رویکرد سیمئونه بلافاصله جواب داد و دروازه تیم در شش بازی نخست این سرمربی آرژانتینی، بسته ماند.

تماشاگران تیم هم طبیعتا استقبال گرمی از سیمئونه داشتند، آن‌ها هنوز نقش کلیدی او به عنوان بازیکن در تیمی که فصل ۹۶-۱۹۹۵ قهرمان لیگ و جام حذفی اسپانیا شد را فراموش نکرده بودند.

سیمئونه به عنوان بازیکن یک هافبک همه کاره و محکم بود. شیوه بازی او به "بازی با چاقویی میان دندان‌هایش" معروف بود و روی نیمکت هم او، همان کسی بود که با بی‌رحمی خواستار پیروزی به هر قیمتی بود.

این شیوه‌ای نبود که محبوب همه باشد، اما خب نتایج تیم درخشان بودند.

شش ماه پس از نشستن روی نیمکت اتلتیکو، سیمئونه اولین جام قاره‌ای را برای باشگاه کسب کرد و تیمش توانست با پیروزی ۰-۳ مقابل اتلتیک بیلبائو قهرمان لیگ اروپا شود. یک سال بعد جام دیگری از راه رسید و اتلتیکو توانست با پیروزی مقابل همشهری‌اش، رئال مادرید در ورزشگاه سانتیاگو برنابئو، قهرمان جام حذفی اسپانیا شود.

اوج‌گیری اتلتیکو ادامه داشت و فصل ۱۴-۲۰۱۳ لالیگا یکی از دراماتیک‌ترین فصل‌های تاریخ این باشگاه در لیگ اسپانیا شد. به رغم اکثر پیشبینی‌ها و با بودجه‌ای تقریبا به اندازه باشگاه فولام، این تیم با پشت سر گذاشتن بارسلونا و رئال مادرید، غول‌های فوتبال اسپانیا، قهرمان لیگ این کشور شد.

آن‌ها در آخرین روز لیگ در حالی که یک تساوی هم برای قهرمانی کافی بود، باید به عنوان صدرنشین لیگ در خانه بارسلونا (تیم دوم جدول) با این تیم بازی می‌کردند. بارسلونا اما برای قهرمانی به برد نیاز داشت. بارسلونا با گل الکسی سانچز پیش افتاد اما گودین با ضربه سر کار را به تساوی کشاند و جام قهرمانی به مادرید رفت.

اتلتیکو برای اولین بار از سال ۱۹۹۶ قهرمان لالیگا شد و سیمئونه که به عنوان بازیکن قهرمان شده بود، این بار به عنوان مربی همان تجربه را تکرار کرد؛ و البته این تازه آغاز ماجرا بود

از فرش به عرش

شروع توفانی سیمئونه با اتلتیکو خیره‌کننده بود اما شاهکار این مربی آرژانتینی نگه داشتن تیم در اوج از آن زمان تا کنون است.

گذشته از قهرمانی فصل گذشته در لیگ اسپانیا و دو بار رسیدن به فینال لیگ قهرمانان فوتبال اروپا، تیم با هدایت سیمئونه هر سال جزو سه تیم اول لیگ اسپانیا بوده است؛ کاری که در سه فصل قبل از حضور سیمئونه موفق به انجام آن نشده بودند.

این ثبات خلل‌ناپذیر مدیون خط دفاع مستحکم اتلتیکو مادرید است. تیمی که با جایگزینی یان اوبلاک بجای تیبو کورتوا، یکی از بهترین دروازه‌بانان جهان را هم در اختیار دارد، در هفت فصل از ده فصل اخیر لالیگا رکورد کمترین گل خورده را به خود اختصاص داده است.

نمایش موفق تیم تنها بخشی از عملکرد موفق باشگاه است. اتلیتیکو مادرید در این مدت ورزشگاه قدیمی ویسنته کالدرون را که در طرح اتوبان‌سازی شهر افتاده بود، ترک کرده و حالا در ورزشگاه مدرن وندا متروپولیتانو از حریفان پذیرایی می‌کند.

بودجه تیم هم افزایش چشمگیری پیدا کرده که مهم‌ترین جلوه آن خریدن ژائو فلیکس، ستاره جوان پرتغالی در سال ۲۰۱۹ بود که با ۱۱۳ میلیون پوند، رکورد نقل و انتقالات باشگاه را شکست.

بحران هویت

اتلتیکو مادرید دوران مطلوبی را زیر نظر سیمئونه طی کرده است اما باشگاه خیلی هم با شیوه‌ مورد پسند سیمئونه سازگار نیست.

او بارها گفته که اتلیکو مادرید باشگاهی از طبقه کارگر است که هیچ چیزی در آن آسان بدست نمی‌آید و هر پیروزی فقط با سختکوشی حاصل می‌شود.

مفهموم "ما علیه تمام دنیا" که سیمئونه از روز اول حضوش در باشگاه به شدت دنبال می‌کند، حالا تبدیل به مفهومی غالب در سلسله مراتب باشگاه شده است. اما با نگاهی به تیمی که سرشار از ستاره‌های چند میلیون دلاری است و در یکی از بهترین ورزشگاه‌های نوساز دنیا بازی می‌کند، سخت بتوان این مفهوم را باور کرد.

سیمئونه با جذب ستاره‌های مستعد در خط حمله تلاش کرده است تا شیوه بازی تیم را بیشتر به فوتبال مالکانه نزدیک کند تا شیوه قدیمی اتلتیکو که همواره برای کسب بردهای یک بر صفر به زمین می‌رفت.

این ترفند اما جواب نداده است. با نگاهی به رویکرد تازه به نظر می‌رسد که سیمئونه نتوانسته خودش را به طور کامل از عادت‌های دفاعی قدیمی خلاص کند و تیمش گیج و سردرگم بازی می‌کند.

اتلتیکو این فصل عملکرد ضعیفی داشته است. تیم در خط حمله منسجم نیست و حتی خط دفاع مثال‌زدنی این تیم هم دیگر صلابت سابق را ندارد.

دفاع از عنوان قهرمانی پس از شکست مقابل سویا (سومین شکست پیاپی تیم) خیلی سخت به نظر می‌رسد و سیمئونه در آستانه قدم گذاشته به دومین دهه حضورش در اتلتیکو مادرید با علامت سئوال‌های جدی روبرو است.

در یک کلام می‌توان گفت سیمئونه موفق شده اتلتیکو مادرید را به باشگاهی بزرگ‌تر از همیشه تبدیل کند، اما او حالا باید با پیامد‌های دستاورد درخشانش مقابله کند.

منبع: BBC

اندی وست