به گزارش "ورزش سه"، آخرین مصدومیت این دو بازیکن باعث شد که نورافکن نیمی از فصل و سلمانی تقریبا تمام فصل را از دست بدهد. بدون شک هر دو فوتبالیست از مهرههای تأثیرگذار سپاهان و پرسپولیس هستند و نمیتوان نقش آنها را در موفقیت تاکتیکی تیمشان کتمان کرد.
حال با ذرهبینی دقیقتر، ابعاد دیگری از مصدومیت سلمانی و نورافکن را بررسی میکنیم:
یاسین سلمانی؛ سفر کردن و از یاد رفتن!
قطع به یقین یاسین سلمانی، با سفرهای فراوان و طی کردن مسافتهای چندین هزار کیلومتری همراه با خستگی، میان تیم ملی امید و پرسپولیس، مصدومیت طولانی مدت خود را رقم زد. هرچند که سازمان لیگ بیتقصیر نیست و یک برنامهریزی غلط و نا به جا سبب شد سلمانی در تورنمنتهای ملی و باشگاهی دائماً در رفت و آمد باشد.
از چمن بسیار بد ورزشگاه آزادی در آغاز فصل هم نباید به راحتی گذشت و بعد از مهدی ترابی، نوبت به یاسین سلمانی رسید تا به راحتی، خانهنشین شود. اثرگذاری او و گل بسیار فوقالعادهاش به فولاد، موجب شد تا بیشتر در دل هواداران قرمز های پایتخت، جا باز کند.
یاسین همان کسی بود که میتوانست خلاقیت خط میانی پرسپولیس را افزایش دهد. خلأ خلاقیت و عدم تنوع تاکتیکهای هجومی، موضوعی است که در طی دو بازی اخیر، خود را بیشتر از قبل، در بازی های پرسپولیس نشان میدهد.
با وجود این اوصاف، حدس و گمانها بر این است که شاید یاسین تا اواخر فصل، به بازیهای پرسپولیس برسد. اگر یاسین دچار مصدومیت نمیشد، شرایط پرسپولیس از هر لحاظ فرق میکرد. نبود او یحیی را به دردسر میاندازد و قطعا سرمربی سرخها در طول فصل حساب ویژهای بر روی او باز کرده بود.
امید نورافکن؛ اسیر در بند مصدومیت!
امید نورافکن که سابقه مصدومیتهای جزئی در استقلال را دارد، پیش از شروع فصل بیست و سوم، مصدوم شد و با پاره شدن مینیسک پایش، نیمی از بازیهای لیگ را فعلاً از دست داده است.
فصل گذشته، او آمار هفت گل و سه پاس گل را در کارنامه خود ثبت کرد. مورایس، از نورافکن در پستهای مختلف، بازی میگرفت و با سبک فوتبال او کاملاً آشناست و میدانست که امید یک آچار فرانسه کامل برای سپاهان به شمار میآید اما کمند مصدومیت به امید اجازه رهایی نمیدهد.
او زمانی که در استقلال توپ میزد، چندین مرتبه، گرفتار آسیبدیدگیهای جزئی شد و در حال حاضر هم نمی تواند برای سپاهان، به میدان برود. اواخر آبان ماه، زمان احتمالی بازگشت او، به میادین است و بعید است که مورایس، به این زودیها، از او بازی بگیرد. مسلما چند دیدار را بر روی نیمکت، خواهد نشست تا بتواند شرایط ايدهآل و آرمانی بازی در نود دقیقه را پیدا کند.
به هر روی طرفداران، هر فصل نگران هستند و دغدغه این موضوع را دارند که دقیقا چه زمانی، پایان مصدومیت ستارهها و مهرههای کلیدی تیم محبوبشان، فرا میرسد.
چه بسا که بازیکنان مستعد و جوانی در همین فوتبال کشورمان حضور داشتند و با مصدومیتهای ریز و درشت و البته متوالی، غزل خداحافظی خود را خیلی زود خواندهاند؛ و این قضیه به مثابه آن است که دیگر هیچ برگشتی در کار نیست؛ علی الخصوص اگر بازیکن، ژن و استعداد زود مصدوم شدن را داشته باشد!
معین احمدوند