غصه و ملامت در اردوی تیم آبی آسیا!

به گزارش ورزش سه، وقتی صحبت از جام ملت‌های آسیا می‌شود، احساسات متفاوتی در بین مردم کویت رخ می‌دهد، از ناراحتی گرفته تا بی‌تفاوتی؛ بی‌تفاوتی به این معنا که در بین برخی پذیرفته شده کویت واقعاً از سطح مورد نیاز برای شرکت در مسابقاتی در سطح جام ملت‌های آسیا فاصله دارد و غم و اندوه، بیانگر حالتی است که از مقایسه بین آنچه که تیم ملی کویت بود و آنچه که به آن تبدیل شده است، رخ می‌دهد.

حضور در جام ملت‌های آسیا واقعا مایه غرور این کشور کوچک حاشیه خلیج فارس و مملو از دستاوردها است. تیم آبی‌پوش کویت، اولین تیم عربی است که قهرمان جام ملت‌های آسیا (1980 در خاک خود) شده است و همچنین اولین کشور عربی آسیایی محسوب می‌شود که به جام جهانی (1982 اسپانیا) راه یافته است.

اما کشور بازیکنانی مثل جاسم یعقوب، فیصل الدخیل و بشار عبدالله در کجای فوتبال منطقه، کشورهای عربی و آسیا قرار دارند؟ کویت با ناکامی در مسابقات مقدماتی، در جام ملت‌های آسیا غایب است، آن هم در شرایطی که تیم‌هایی در مسابقات حضور داشته‌اند که کویت مشکلی برای پیشی گرفتن از آنها نداشت.

ثامر عناد، سرمربی سابق تیم ملی کویت، در این باره گفت: غیبت در جام ملت‌های آسیا برای کویتی‌ها و همه مردم این کشور دردناک بود و حتی هواداران فوتبال در کشورهای عربی نیز این اندوه را ابراز کردند. مشکل تیم ملی، تصادفی نیست و به 10 یا 15 سال پیش برمی‌گردد، رک‌تر بگویم، ما یک کشور هستیم که نمی‌خواهد در سطح فوتبال پیشرفت کند و مسئولان این بخش برنامه‌ای ندارند.

وی ادامه داد: مشکل این است که همه چیز در کویت در دسترس است و منابع و پولی که برای پیشرفت همه بخش‌ها حیاتی محسوب می‌شود، وجود دارد. به ویتنام، تایلند، اندونزی و هند نگاه کنید؛ آنها پروژه‌هایی برای توسعه دارند و بر سیستم حرفه‌ای تکیه می‌کنند. آنها استادیوم‌هایی در بالاترین سطح می‌سازند و فقط به مربی نیاز دارند.

عناد 53 ساله که برای دو دوره 2020-2019 و 2021 مربی آبی‌ها بود، با اشاره به شرایط کشور گفت: احزاب علاقه‌ای به فوتبال ندارند و به همین رلیل نزولی وجود دارد. مشکلات کشور در ورزش منعکس شده است. ما برنامه نداریم بنابراین از نتایج بد تعجب نمی‌کنیم.

همزمان با غیبت تیم ملی فوتبال کویت در مسابقات قاره‌ای، تیم هندبال این کشور پس از موفقیت در راهیابی به جام جهانی 2025 در هفته‌های اخیر در کانون توجه قرار گرفت اما ورزش دوستان این کشور به اندازه احساساتی که در پی موفقیت در پرطرفدارترین رشته ورزشی پشت سر می‌گذاشتند، ابراز غرور نکردند.

فرج لهیب، یکی از ستاره‌های سابق تیم قهرمان جام خلیج فارس در سال 1998، با ابراز نارضایتی گفت: دردی در دل است. به مرحله فروپاشی و شکستگی رسیده‌ایم و نارضایتی زیادی در بین هواداران کویت وجود دارد. ما به عنوان بازیکنان سابق از میراث بزرگی که از نسل طلایی (دهه هفتاد و هشتاد) به جا مانده احساس ناامیدی می‌کنیم. نسل بعد با پرستیژ، روحیه و میل به دنبال حفظ آن میراث بود و لباس آبی ما رقبا را به وحشت می‌انداخت اما تیم فعلی ضعیف است و سقوط کامل را تجربه می‌کند و به طعمه‌ای آسان تبدیل شده است.

لهیب ادامه داد: تیم‌هایی که در مقابل آن‌ها نتایج عالی کسب کردیم، از ما انتقام می‌گیرند. ما نیاز به یک پروژه دولتی، برنامه، استراتژی و فرهنگ در بین بازیکنان و مدیران داریم. تصمیم‌گیرنده‌ها باید بالاترین حرف را داشته باشند و روی باشگاه‌هایی که در حال حاضر قوی‌تر از فدراسیون شده‌اند، تأثیر بگذارند.