پاسخ جوان‌های ایران به فیلیپین: هیس!

به گزارش "ورزش سه"، تیم ملی والیبال ایران در شبی که همه‌چیز علیه‌اش بود، در جو عجیب و پرهیاهوی مانیل، با یک بازگشت دراماتیک توانست نه‌تنها میزبان را شکست دهد، بلکه شادی‌های روی اعصاب و جشن زودهنگام فیلیپینی‌ها را در همان سالن ساکت کند. پیروزی ۳–۲ ایران مقابل فیلیپین، بیش از آنکه یک پیروزی باشد با توجه به اتفاقات این مسابقه و روندی که از دست تیم والیبال خارج شده بود تبدیل به یک برد دراماتیک و فراموش نشدنی شد، بازبینی شگفت‌انگیز پیاتزا این روز خاص را برای والیبال رقم زد.

از همان لحظه ورود به سالن، شرایط غیرعادی بود. هزاران تماشاگر فیلیپینی با پرچم‌ها، طبل‌ها و شعارهای یکدست، فضایی ساخته بودند که بیشتر شبیه فینال جام جهانی بود تا یک بازی مرحله گروهی. هر امتیاز کوچک میزبان، بهانه‌ای بود برای شادی‌های عجیب، حرکات اغراق‌شده و فریادهایی که روی مغز تماشاگران تلویزیونی هم رفته بود چه برسد به بازیکنان تیم ملی والیبال که جریان بازی از دستشان خارج شده بود و دو ست هم به رقیب داده بودند، بازیکنان فیلیپین هم به این جو دامن می‌زدند وهر توپ ساده با حرکات تحریک‌آمیز و پریدن‌های نمایشی و ژست‌های روی اعصاب همراه بود بازیکنانی هم که روی نیمکت این تیم بودند بعد از هر امتیاز شادی‌های اغراق آمیزی انجام می‌دادند.

ایران در چنین فضایی، ست اول را واگذار کرد. ست دوم با بهبود عملکرد ملی‌پوشان همراه بود، اما در ست سوم دوباره فضا به سمت میزبان برگشت. فیلیپین با اختلافی قاطع پیروز شد و آنجا بود که سالن از شادی منفجر شد. بازیکنان میزبان کنار زمین حرکاتی انجام می‌دادند که بیشتر شبیه کری‌خوانی خیابانی بود تا والیبال حرفه‌ای و به نظر می‌رسید آنها برای جشن یک برد بزرگ آماده شدند و می‌خواهند بعد از گرفتن ست سوم حرکات عجیبشان را به شکل گسترده‌تری ادامه دهند!

شاید کمتر کسی در آن لحظات روی نیمکت ایران امید داشت بتوان جو وحشتناک سالن را شکست. اما تیم پیاتزا نشان داد که این قابلیت را دارد و ست چهارم نقطه شروع این تغییر بود. ایران رفته‌رفته فاصله گرفت، تمرکز بازیکنان برگشت و خطاهای میزبان بیشتر شد. همانجا بود که مشخص شد جشن فیلیپینی‌ها کمی زود شروع شده است و ملی‌پوشان والیبال آماده هستند که حالشان را خراب کنند و جشن زود هنگام را به بهت و سکوت تبدیل کنند!

ست پنجم با فشار ایران شروع شد، اما فیلیپین با حمایت بی‌امان تماشاگرانش دوباره بازی را برگرداند. وقتی نتیجه ۲۰ بر ۱۸ شد، سالن به معنای واقعی کلمه آماده انفجار بود. هواداران در حال ضبط ویدیو از «پیروزی تاریخی» بودند و کارگردان تلوزیونی مدام از سکوها تصویر میداد، بازیکنان میزبان جشن را آغاز کرده بودند و نیمکتشان با فریادهای دیوانه‌وار فضای سالن را بیشتر از قبل به فضایی عجیب و دور از والیبال حرفه‌ای تبدیل می‌کرد. اما درست در همان لحظه، چیزی اتفاق افتاد که همه‌چیز را برهم زد. درخواست بازبینی پیاتزا شگفت‌انگیز بود، امتیازی را که فیلیپینی‌ها پایان‌بخش مسابقه می‌دانستند و جشن بزرگی را شروع کردند و بازیکنان این تیم را در هر گوشه از سالن به جشن مشغول بودند به زمین برگرداند و امتیاز را به سود ایران اعلام کرد. ثانیه‌ای طول نکشید که سالن از یک انفجار به سکوتی سنگین رسید.

بعد از آن بازبینی، ایران تیم دیگری شد. شاگردان پیاتزا که تا دقایقی قبل بارها در سرویس و دریافت اشتباه کرده بودند و این بازی را به یک کابوس سخت برای خودشان تبدیل کرده بودند توفانی ادامه دادند. سرویس‌های ریسکی، دفاع‌های جانانه روی تور و آبشارهایی که هرکدام سکوت را بیشتر در سالن اجرا می‌کرد. فیلیپین که چند دقیقه قبل خودش را برنده مطلق می‌دانست بازی از دستش خارج شده بود و ابتکار عمل دست ایران بود.. بازیکنانی که شادی‌های طولانی‌شان روی اعصاب ایران بود، دیگر جرات نگاه به سکوها را هم نداشتند. در نهایت، ست پنجم با نتیجه ۲۲ بر ۲۰ به سود ایران تمام شد؛ پایانی که بیشتر شبیه یک فیلم سینمایی بود تا یک مسابقه والیبال.

این برد برای ایران فقط یک صعود ساده نبود. این پیروزی، پاسخی بود به تمام شادی‌های بیش از حد، حرکات تحریک‌آمیز و کری‌خوانی‌های میزبان. تیم ملی نشان داد که حتی وقتی سالن و جریان بازی علیه‌اش باشد می‌تواند به مسابقه بازگردد. شاید ماندگارترین تصویر این بازی، پایانش باشد: هزاران هوادار فیلیپینی که برای جشن تاریخی آمده بودند، روی صندلی‌هایشان میخکوب شدند و بهت‌زده نگاه کردند؛ به تیمی که آمده بود جو وحشتناک را بشکند و دقیقاً همین کار را کرد.