والورده-آخر جنجال: روان کاپیتان به هم ریخت

به گزارش "ورزش سه"، اگر کسی در آغاز فصل حتی تصور می‌کرد که والورده مجبور خواهد شد با این تنش غیرمنتظره زندگی کند... توضیح دلیلش ساده‌تر از آن چیزی است که به نظر می‌رسد: آن فرد یک ماشین زمان دارد و از آینده آمده است. راه دیگری وجود ندارد. کاپیتان با بازوبند یا بدون بازوبند، این هافبک اروگوئه‌ای از زمانی که در سال ۲۰۱۸ توسط خولن لوپتگی در ۲۰ سالگی به مادرید آمد، یکی از بازیکنان کلیدی بوده است.

حالا وضعیت والورده در رئال مادرید باعث شگفتی قابل‌ توجهی شده است. یک تعویض غیرمعمول که به‌ خودی‌ خود جای تردید ایجاد نمی‌کند، تا زمانی که زمینه داستان بررسی شود. همه این‌ها پس از آن اتفاق افتاد که این بازیکن پیش از دیدار با غیرت مدعی شد که برای بازی در پست دفاع راست متولد نشده است، در زمانی که ژابی آلونسو بدون دنی کارواخال و ترنت الکساندر آرنولد در دفاع راست بود. پیام او غافلگیرکننده، قاطع و مستقیم بود، هرچند او تاکید کرده بود که همیشه آماده کمک به تیمش در هر شرایطی است.

با این حال، آنچه آلماتی دیده شد، تنش غیرمنتظره‌ای را با بازیکنی ایجاد کرد که همیشه چون سربازی عمل کرده بود که بدون ذره‌ای انحراف از ماموریتش دستورات را اجرا می‌کند. چیزی در تلویزیون گزارش نشد، جز یک ویدئو از ایوان مارتین در اوک‌ دیاریو که در شبکه‌های اجتماعی پخش شد اما حرکات او در اطراف ورزشگاه همه حاضران را متعجب کرد. این شماره هشت نیمکت‌نشین بود، تصمیمی که ژابی تاکید داشت پیش از نشست خبری هافبک گرفته شده است و برای یافتن او باید بارها نگاه می‌کردند.

اگر دنبال والورده در حلقه ذخیره‌ها می‌گشتید، می‌توانستید جود بلینگام، ادواردو کاماوینگا و همه را ببینید... جز او. امسال قانون متفاوت است و کسانی که در ترکیب اصلی قرار ندارند نیز باید وارد زمین شوند. حتی شایعاتی بود که او در رختکن است اما نه، او روی نیمکت نشسته بود. آخرین نفری بود که بیرون آمد و خودش را از گروه جدا کرد.

سپس در جریان گرم‌ کردن بازیکنان در نیمه دوم دیده شد که با دست‌هایی پشت کمرش راه می‌رود و به سایر هم‌تیمی‌هایش نگاه می‌کند که تمرینات مربوطه را انجام می‌دهند، پیش از این که دوباره بنشیند، با علم به این که فرصتی برای بازی نخواهد داشت. موقعیتی که میان حاضران بحث‌برانگیز شد. حتی بلینگام مجبور شد برای گفتگویی کوتاه به سمت این هم‌تیمی‌اش برود.

فران گارسیا در میکسدزون درباره تعویضی که بیشتر از انتظار سروصدا به پا کرد، گفت: «با شناختی که از فده دارم مطمئنم این موضوع او را آزار می‌دهد. او همیشه دوست دارد برای تیم بازی کند. ما همیشه می‌توانیم روی او حساب کنیم. اگر قرار باشد به جنگی بروم، او را با خودم می‌برم چون برای ما همه‌ چیزش را می‌گذارد.»

از استیون جرارد... تا نقش مکمل

شاید بهترین راه برای شناسایی مشکل رفتن به ریشه آن باشد. فصل جدید رئال مادرید آغاز شد، هرچند عملاً پایان یک فصل بود و ایده ژابی آلونسو در جام جهانی باشگاه‌ها به فده والورده نقشی اصلی بخشید. حتی به نظر می‌رسید با ورود آرنولد و بازگشت کارواخال، عقب‌نشینی والورده در پستش به تاریخ پیوسته است. این ستاره اروگوئه‌ای دوباره می‌خندید با همان سرعتی که فوتبالش دوباره شکوفا می‌شد. دو گل از او در آمریکا حتی به بحث درباره دیدگاه سرمربی از نقش او در این فصل منجر شد.

ژابی اعتراف کرده بود: «من می‌توانم او را در پست‌های مختلف ببینم، مثل استیون جرارد در دوران خودش. شاید از پست هافبک دفاعی شروع کند چون خطوط را می‌شکند. بهترین کیفیتش دریافت توپ با پشتش به دروازه و چرخش نیست، بلکه دیدن توپ روبرو است.» چیز زیادی برای اضافه کردن باقی نمانده بود. بیش از یک نقش اصلی... این سرمربی اسپانیایی برای فده والورده فیلمنامه‌ای نوشته بود تا او را تا تبدیل شدن به بهترین بازیکن جهان در پستش پیش ببرد.

این هافبک اروگوئه‌ای دقیقاً همان مسیر این بازیکن انگلیسی را دنبال کرد که او هم در مقطعی از دوران حرفه‌ای‌ فوتبالش از هافبک راست به هافبک مرکزی با نقش‌های دفاعی و هجومی تغییر موقعیت داده بود. حتی چند منظوره‌تر شد و در بسیاری از بازی‌ها در منطقه تاثیر هافبک هجومی و حتی مهاجم دوم قرار گرفت، به‌ خصوص در دوران بنیتس. جرارد همچنین گاهی در دفاع راست و حتی در بال چپ بازی می‌کرد.

بنیتس، زمانی که ژابی آلونسو و ماسکرانو در خط میانی جا افتاده بودند، به دنبال موقعیتی مشابه بود با آنچه دل‌بوسکه در رئال مادرید با حضور زیدان تجربه کرده بود. استیون از کناره و با پای قوی‌ترش، یعنی راست، به‌ عنوان هدفی برای بهره‌ برداری شروع می‌کرد و شاید دیدن چنین امکانی از این نزدیکی... همان دلیلی باشد که او حالا به این وضعیت رسیده است.

او در نشست خبری در پاسخ به سوالی درباره دلیل شرایط فعلی‌اش، اعتراف کرد: «من ناامیدم، از نحوه بازی‌ام آگاه هستم، فوتبالیست وقتی بازی بدی داشته باشد خودش متوجه می‌شود... درست است که شروع خیلی خوبی در این پروژه داشتم، فکر می‌کنم جام جهانی باشگاه‌ها را خوب پشت سر گذاشتم و ابتدای این فصل آن‌قدرها خوب نبودم.»

پرسش بی‌موردی نبود. این هافبک اذعان کرد که از فوتبالش و وظایف جدیدش احساس ناراحتی دارد، وظایفی که او را مجبور می‌کند به‌ جای درخشش فردی، بیشتر نقش جارو و خاک‌انداز را برای هم‌تیمی‌هایش ایفا کند. با این حال، علیرغم رفتار والورده در دیدار برابر غیرت، پیام این بازیکن شماره هشت، حتی اگر به سختی آشکار شود، همان چیزی است که او را به یکی از بهترین هافبک‌های جهان تبدیل کرده است: «به‌ عنوان یکی از کاپیتان‌ها، به ایستادگی ادامه می‌دهم، این گروه را رهبری می‌کنم... سینه‌ام را جلو می‌دهم و به پیشروی ادامه می‌دهم.»

حمایت از کاپیتان

با این حال تصمیم ژابی مخالفان بسیاری هم دارد. روبرتو گومس در برنامه لا تریبو نارضایتی‌اش را از ژابی آلونسو نشان داد: «خیلی کینه‌ توزانه بود، نمی‌شود نامی روی کاری که او با والورده کرد گذاشت. سال‌ها بود که از یک بازیکن رئال مادرید درباره تعهد و نگرش چنین چیزی نشنیده بودم. به نظر من این یک تصمیم داخلی پس از اتفاقاتی است که در متروپولیتانو رخ داد.»

ریچارد بارال که استعدادیاب والورده بود، بر ماهیت رقابتی این هافبک اروگوئه‌ای و تاثیرش در رختکن تاکید کرد: «همه ما دوست داریم بازی کنیم و فده احتمالاً همان کسی است که بیش از همه می‌خواهد چنین بازی‌هایی را انجام دهد، به‌ عنوان کاپیتان. از نظر من، دو اتفاق در حال رخ دادن است. یکی این که فصل با مشکلات زیاد مصدومیت، هرچند جزئی، به پایان می‌رسد.

 و دیگری این که ما با یک مسئله تاکتیکی مواجه هستیم.  خط میانی رئال هنوز به دنبال یافتن ترکیب جدیدی از زمان جدایی تونی کروس و تغییر رویکرد به تیمی است که بیشتر بر توپ مسلط است و فضای در دسترس برای بازیکنانی با گام‌های بلند را کاهش داده است.»

با این وجود، بارال نسبت به پیشرفت کاپیتان خوش‌بین بود: «وقتی او دوباره به آمادگی بدنی برسد... خیلی سریع جایگاهش را پیدا خواهد کرد. ژابی آلونسو نشان داده است که به‌ خوبی با بازیکنان ارتباط برقرار می‌کند. او قادر است از عهده چنین شرایطی برآید.»

با در پیش بودن دیدارهایی برابر ویارئال، بارسا، یوونتوس و لیورپول، بارال نقش والورده را در مقطع رقابتی بین اکتبر و نوامبر تعیین‌ کننده می‌داند و او به یک نکته ساختاری اشاره کرد: «از زمان جدایی تونی کروس، این تیم مشکلی در ترکیب هافبک‌های میانی برای بازی‌های بزرگ دارد، همان نوع بازیکنی که با توپ همه را فرماندهی می‌کند.»