کودک برزیلی، فاتح لندن: پسربچه‌ای که باور داشت

به گزارش ورزش سه، امشب در استمفوردبریج، در دقیقه ۹۵ بازی با لیورپول، شور آبی‌ها به اوج رسید. ویلیان استِوائو، پسر هجده‌ساله‌ای که هنوز نوجوانی از چهره‌اش پیداست، در لحظه‌ای که همه منتظر سوت پایان بودند، از راه رسید، خودش را به جلو پرت کرد و پر از جسارت توپ را به تور دروازه لیورپول دوخت. استمفوردبریج منفجر شد، انزو مارسکا با فریادی از جان و دل دوید تا شادی کند، و چند ثانیه بعد، داور، آنتونی تیلور او را به‌دلیل این انفجار احساسات از زمین اخراج کرد. اما چه اهمیتی داشت؟ برای چلسی و مربی جوانش، این کارت قرمز شیرین‌ترین اخراج ممکن بود.

چلسی در نبردی که کمتر کسی انتظارش را داشت، لیورپول قهرمان لیگ برتر را ۲-۱ شکست داد؛ در شبی که استوائو با اولین گلش برای باشگاه تاریخ ساخت و لبخند را به لب‌های مارسکا برگرداند. برای لیورپول اما، این سومین شکست در هشت روز بود — پس از ناکامی در برابر کریستال پالاس و گالاتاسرای — تیم اشلوت حالا صدر جدول را به آرسنال واگذار کرده است. تیم آرنه اشلوت در دفاع متزلزل بود، در میانه میدان پراکنده، و در خط حمله بین محمد صلاح و الکساندر ایساک هیچ هماهنگی دیده نمی‌شد.

چلسی اما از همان آغاز نشان داد که با وجود فهرست بلندبالای مصدومان، از جنگیدن خسته نمی‌شود. مارسکا مجبور بود با مدافعان جوان و ناآزموده‌اش برابر خط حمله پرستاره‌ی لیورپول صف‌آرایی کند، اما تیمش با انرژی و نظم بالا زمین را کنترل کرد. تنها ۱۴ دقیقه پس از شروع، مویزس کایسدو با شوتی تماشایی از بیرون محوطه توپ را به سقف دروازه کوبید و چلسی را پیش انداخت. ویرژیل فن‌دایک پشتش را به توپ کرد، جمعیت فریاد زد «شوت بزن» و لحظه‌ای بعد توپ از کنار دستان مامارداشویلی گذشت و به تور چسبید.

کایسدو با این گل سومین گل خود را در شش بازی اخیر لیگ برتر زد؛ آماری شگفت‌انگیز برای بازیکنی که پیش‌تر در ۱۳۳ مسابقه فقط سه بار گل زده بود. چلسی پس از این گل، هوشمندانه به دفاع فشرده و ضدحملات تند رو آورد. مارسکا کنار زمین خونسرد نبود — اعتراضش به صحنه مشکوک روی گارناچو یک کارت زرد برایش به‌همراه داشت — اما تیم او با انسجامی فراتر از انتظار نیمه نخست را به پایان برد.

در آغاز نیمه دوم، آرنه اشلوت ویرتز را به زمین فرستاد تا جریان بازی را تغییر دهد. ویرتز بلافاصله با پاس ظریفش به صلاح موقعیت ساخت، اما ستاره مصری توپ را به بیرون زد. سپس، با وجود اینکه چلسی دو مدافعش، بادیاشیل و آچم‌پونگ، را به‌دلیل مصدومیت از دست داد، تیم لندنی هرگز تسلیم نشد. فرناندز و گارناچو فرصت‌هایی داشتند که از دست رفت، و در مقابل، لیورپول از هیچ به گل رسید — سانتر سوبوسلای با برخورد به مدافعان منحرف شد و کودی خاکپو با ضربه‌ای از نزدیک بازی را در دقیقه ۷۵ مساوی کرد.

اما چلسی با وجود جوانی و خستگی، دست از حمله برنداشت. مارسکا با تغییرات تهاجمی‌اش — از جمله ورود استوائو — تیم را جلو کشید. در دقیقه ۹۱ ضربه سر فرناندز به تیر خورد، اما آبی‌ها ناامید نشدند و ته دل‌شان نگفتند:" نه دیگر، قسمت ما نیست. بی‌خود تلاش نکنیم" و درست وقتی که عقربه‌ها از دقیقه ۹۵ گذشتند، سانتر زمینی مارک کوکوریا از سمت چپ به تیر دوم رسید، و استواو با ورود برق‌آسا از پشت اندی رابرتسون، توپ را به تور دروازه کوبید. گل، پیروزی، و جنون.

مارسکا اخراج شد، اما با لبخند رفت؛ تیمش به پیروزی‌ای رسیده بود که شاید آغاز مسیر تازه‌ای برای چلسی باشد. لیورپول، با سومین شکست متوالی، به رده دوم جدول سقوط کرد و آرسنال دوباره به صدر بازگشت. اما شب تاریخی استمفوردبریج فقط یک معنا داشت: تولد قهرمانی تازه به نام ویلیان استوائو — پسر هجده‌ساله‌ای که با یک ضربه، لندن را آبی‌تر از پیش کرد.