قربانی کردن بلینگام برای پیام قاطع
انقلاب توخل: انگلیس به هیچکس وابسته نیست
به گزارش "ورزش سه"، توماس توخل، سرمربی تیم ملی انگلیس، پس از پیروزی ۳-۰ مقابل ولز در دیداری دوستانه در ورزشگاه ومبلی، از عملکرد تیمش کاملاً راضی بود، اما از رفتار و سکوت تماشاگران انگلیسی در طول بازی ابراز ناراحتی کرد. با اینکه پیروزی تیمش قاطع و سریع رقم خورد، چرا که انگلیس در ۲۰ دقیقه اول بازی هر سه گل را به ثمر رساند، توخل با انتقاد تند و کم‌سابقه‌ای از تماشاگران خود، در واقع پیامی فراتر از یک گلایه موقتی از سکوت سکوها فرستاد.
این پیام، نشانه‌ی مرحله‌ای تازه در هویت تیم ملی انگلیس بود؛ مرحله‌ای که توخل می‌خواهد در آن برای همیشه «نظام ستاره‌محور» را کنار بگذارد.
او با صراحت گفت: «ما با جمع کردن بااستعدادترین بازیکنان تیم نمی‌سازیم. ما تیم می‌سازیم. این تیم‌ها هستند که جام می‌برند، نه افراد.»
هیچکس بالاتر از تیم نیست
با همین جمله، توخل عملاً خط بطلانی کشید بر سنت قدیمیِ اتکا به نام‌های بزرگ. او تأکید کرد که جایگاه در ترکیب اصلی تنها با تلاش و عملکرد به‌دست می‌آید، نه با شهرت یا گذشته درخشان.
شاید کنار گذاشتن جود بلینگام، ستاره محبوب هواداران و رسانه‌ها، تصمیمی پرخطر بود، اما از نظر منطقی تصمیمی واقع‌بینانه محسوب می‌شد، چرا که بلینگام پس از عمل جراحی کتفش تنها در یک بازی شرکت کرده بود.
در حالی که بسیاری انتظار داشتند بلینگام در فهرست باشد، توخل ترجیح داد به بازیکنانی تکیه کند که او را به بزرگ‌ترین پیروزی دوران مربیگری‌اش در انگلیس رسانده بودند؛ همان پیروزی ۵-۰ مقابل صربستان در بلگراد در چارچوب مقدماتی جام جهانی ۲۰۲۶.
برای اثبات درستی این تصمیم، مورگان راجرز، بازیکن استون ویلا، در همان پست بلینگام (شماره ۱۰) درخشید و نشان داد می‌تواند جایگزین شایسته‌ای باشد.
راجرز، نماد نسل جدید
مورگان راجرز ۲۳ ساله در این بازی به نماد فلسفه جدید توخل تبدیل شد. او تنها سه دقیقه پس از شروع بازی گل اول را با ضربه‌ای دقیق از فاصله نزدیک به ثمر رساند، سپس در دقیقه هشتم پاس گل دوم را برای اولی واتکینز فرستاد، و در دقیقه‌ی ۲۰ بوکایو ساکا گل سوم را زد تا انگلیس خیلی زود کار را تمام کند.
در نیمه دوم نیز راجرز نزدیک بود دوباره گل بزند، اما ضربه‌اش به تیر دروازه برخورد کرد. وقتی در دقیقه ۶۹ تعویض شد، با تشویق پرشور تماشاگران بدرقه شد.
او پس از بازی گفت: «اصلاً شب بدی نبود! تیم فرق کرده، ولی ایده و ذهنیت همان است. چه کسی بازی کند و چه کسی روی نیمکت بنشیند، همه می‌دانند باید چه کاری انجام دهند.»
در کنار او، الیوت اندرسون از ناتینگهام فارست هم در سومین حضور پیاپی‌اش برای تیم ملی، نمایشی چشمگیر داشت. او ۷۷ پاس داد که ۷۴ عدد آنها موفق بود، دو موقعیت ساخت و شش بار توپ را پس گرفت.
توخل پس از بازی گفت: «مورگان و الیوت هم فروتن هستند، هم بااستعداد و این ترکیب واقعاً عالی است.»
تیمی بدون ستارگان بزرگ، اما متحد
نکته جالب اینکه انگلیس در این دیدار بدون سه چهره کلیدی خود بازی کرد: کول پالمر و هری کین (به دلیل مصدومیت)، و فیل فودن که بنا به تصمیم فنی غایب بود. با این حال تیم توخل هماهنگ‌تر از همیشه ظاهر شد.
اگر انگلیس در این بازی شکست می‌خورد، توخل به راحتی هدف انتقادها قرار می‌گرفت، اما این پیروزی قاطع، لبخند او پس از سوت پایان را پرمعنا کرد، نشانه‌ای از اینکه حالا او واقعاً کنترل کامل تیم را در دست دارد.
شاید همین حس اعتمادبه‌نفس بود که باعث شد توخل پس از بازی، به‌طور بی‌سابقه‌ای تماشاگران انگلیسی را بابت سکوتشان در ومبلی سرزنش کند. حرکتی جسورانه از مربی‌ای که حالا بیش از هر زمان دیگری در جایگاهش احساس اطمینان و آرامش می‌کند.
