بازگشت هیولای رئال: قدرت روحی و روانی ۱۰۰!
به گزارش "ورزش سه"، تنها یک ماه از مصدومیت رودیگر می‌گذرد، آسیبی که معمولاً به سه ماه زمان برای بهبودی نیاز دارد. اما این مدافع آلمانی رئال مادرید پیش از موعد، اولین گام‌های آرامش را در زمین تمرین برداشته است، حرکتی ساده اما سرشار از معنا برای این بازیکن. با این حال نتیجه را تغییر نمی‌دهد. پیام روشن است: در مورد ستاره آلمانی عجله نکنید.
باشگاه از روند مثبت بهبود او خرسند است اما این بار هیچ جایی برای شتاب‌زدگی وجود ندارد. رودیگر که فصل گذشته هشت ماه با مشکلات جسمانی دست و پنجه نرم می‌کرد، بهتر از هرکس می‌داند بازی کردن در شرایط نیمه آماده چه بهایی دارد. او مدتی طولانی با پارگی جزئی مینیسک زانو بازی می‌کرد. بنابراین، نقشه راه مشخص است: بازگشت زودهنگام ممنوع. همه نشانه‌ها حاکی از این است که بازگشت او زودتر از پایان ماه نوامبر رخ نخواهد داد.
فراتر از جنبه منفی مصدومیت، این وقفه اجباری ممکن است تاثیری مثبت بر او بگذارد. این استراحت ناخواسته فرصتی فراهم کرده است تا ذهنش را از فشار رقابت‌ها جدا کند و انرژی‌اش را بازیابد، چیزی که پس از ماه‌ها فرسایش مداوم به شدت به آن نیاز داشت. نزدیکانش نیز تایید می‌کنند که او هرگز پیش از این نتوانسته بود چنین احیای ذهنی و بدنی‌ای را تجربه کند.
انتظار می‌رود وقتی رودیگر بازگردد، در بهترین فرم ممکن باشد، از نظر جسمی و ذهنی صددرصد آماده و این چیزی است که از مدت‌ها پیش از مصدومیتش تجربه نکرده بود. برای رئال مادرید، بازگشت همان نسخه از این مدافع آلمانی که قدرتمند، قابل اعتماد و رهبر در خط دفاع است، می‌تواند در مقاطع حساس فصل تفاوت‌ساز باشد.
قرارداد تا سال ۲۰۲۶
در خصوص آینده هنوز خبر جدیدی وجود ندارد. قرارداد رودیگر تا ۳۰ ژوئن ۲۰۲۶ اعتبار دارد و تا به حال پیشنهادی از سوی رئال مادرید برای تمدید ارائه نشده است. مصدومیت فعلی هرگونه مذاکره احتمالی را متوقف کرده و هر دو طرف بر این نکته توافق دارند که در حال حاضر تنها چیزی که اهمیت دارد، روند بهبود کامل او است.
البته رودیگر بازیکنی نیست که مشتری نداشته باشد اما اولویت او روشن است: انتظار برای رئال مادرید. حالا این باشگاه باید تصمیم بگیرد آیا قصد دارد قرارداد مدافعی را تمدید کند که در طول دو سال گذشته بهترین مدافع میانی این تیم بوده است یا مسیر بازسازی کامل خط دفاع را در پیش گیرد، با گزینه‌هایی چون ابراهیما کوناته.
