
به گزارش ورزش سه، ژابی آلونسو از آزمون الکلاسیکو با نمره قابل قبول بیرون آمد. رئال مادرید مدت زیادی بود که نمیتوانست بارسلونا را شکست دهد، اما این بار نهتنها برد، بلکه با اقتدار برد؛ هرچند میتوانست بهتر هم باشد. بازی در دقایق پایانی اضطراب زیادی به رئالیها تحمیل کرد، شاید چون تیم آلونسو آنقدر تشنهی انتقام از رقیب همیشگیاش بود که ترجیح داد نتیجه را حفظ کند تا دنبال گل سوم برود.
آن گل سوم میتوانست از روی نقطه پنالتی رقم بخورد، اما امباپه فرصتش را هدر داد. خطای هند اریک گارسیا و اعلام پنالتیای که میتوانست تیر خلاص بر پیکر بارسای فلیک باشد. امباپه میتواند با این فکر آرام بگیرد که آن پنالتیِ از دسترفته تأثیری در نتیجه نداشت، اما در بازیای با این فشار و حساسیت، چنین اشتباهی قابل چشمپوشی نیست. با این حال، رئال مأموریتش را انجام داد و ژابی آلونسو، از بزرگترین آزمونش تا اینجا، سربلند بیرون آمد.
همه نگاهها به او بود. سوال این بود که در الکلاسیکو چه چهرهای از رئال قرار است دیده شود. بعد از سقوط تلخ در متروپولیتانو، حتی با وجود پیروزی در تمام بازیهای بعدی، خیلیها به ژابی با تردید نگاه میکردند. اما رئال مادرید برای بردن همین بازیها ساخته شده؛ برای شکست دادن رقبای بزرگ. و حالا با این پیروزی ۲-۱، خاطره آن باختها، از جمله شکستهای فصل گذشته برابر تیم فلیک، آرام آرام محو میشود.
در این میان، بلینگام نقش ناجی را بازی کرد. او در این دیدار شایستهی درجهی "ژنرال" بود؛ پاس گل اول را به امباپه داد، گل دوم را خودش زد و پنالتی سوم را هم با نفوذش از حریف گرفت. عملکردی بینقص.
تنها تصمیم بحثبرانگیز، تعویضهای پایانی آلونسو بود؛ جایی که او وینیسیوس و امباپه را بیرون کشید تا گونسالو را وارد زمین کند، بازیکنی که هیچ توپی به پایش نرسید. تصمیمی که همچنان جای سؤال دارد.
رئال امشب یکی از بهترین بردهایش را جشن گرفت و معمار این پیروزی کسی نبود جز ژابی آلونسو. حالا دیگر کسی نمیتواند به شایستگی او برای نشستن روی این نیمکت تردید داشته باشه.