
به گزارش ورزش سه، ریکاردو ساپینتو در بازیهای اخیر استقلال یک تعویض مشخص و کارآمد دارد که معمولا در اواسط نیمه دوم به زمین میفرستد تا با دوندگی بالا و حضور فیزیکی در میانه میدان، بازی حریف را مختل کند و کنترل ریتم مسابقه همچنان در اختیار تیمش باقی بماند.
ابوالفضل زمانی بازیکنی است که ویژگیهایش بهخوبی با نیازهای ساپینتو همراستا شده است. او نه در فاز دفاعی بازیکن کاملی است و نه در حمله بازیکنی گلزن بهطور مطلق، اما دوندگی، تکلهای بلند و سماجتی که دارد، همان چیزی است که سرمربی استقلال میخواهد. زمانی لحظهای در محوطه شش قدم خودی دیده میشود و چند ثانیه بعد نزدیک محوطه حریف به دنبال خلق موقعیت است؛ این تنوع حضور او در دو فاز دفاع و حمله، انعطافپذیری تاکتیکی استقلال را افزایش میدهد.
خصوصیت دیگر زمانی، که ظاهرا با صحبتهای ساپینتو تکمیل شده، درک فنی و تاکتیکی اوست. او وقتی فشار تیم حریف بالا میرود، با خطاهای هوشمندانه و مختل کردن ریتم بازیکنان خلاق تیم مقابل، بازی را کند میکند و اجازه سازماندهی حملات حریف را نمیدهد. ساپینتو برای همین نوع نقش بازیکنی را به زمین میفرستد که حتی در صورت دریافت کارت زرد ههم او را بازخواست نمیکند و تاثیرگذاریاش روی روند بازی بیشتر از ریسکهای فردی اوست.

در دیدار با فجر، ورود زمانی به وسط میدان باعث شد تا استقلال کنترل بیشتری روی میانه زمین داشته باشد و حملات جدی حریف به حداقل برسد. بازی او نه تنها برای تیمش مفید بود، بلکه به حریفان استقلال هم پیام واضحی میدهد، ساپینتو روی نیمکت بازیکنی دارد که میتواند ریتم بازی را به هم بریزد و فشار را روی تیم مقابل افزایش دهد و بازیکنانشان را به زد و خورد دعوت میکند!