چرا بارسا می‌تواند، رئال نه؟
نه به چهار! رئال یک گلباران بدهکار شد
به گزارش "ورزش سه"، نتیجه 2-1 در ال‌کلاسیکو برای رئال مادرید کم بود. آمار گل‌های مورد انتظار، می‌گوید باید چهار گل می‌زدند. مادرید انگار در به ثمر رساندن گل‌های بیشتر مقابل بارسا مشکل دارد.
رئال مادرید در ال‌کلاسیکوهای اخیر در کشتن و تمام کردن زودهنگام پرونده بازی مشکل دارد. به جز آن 0-4 باشکوه در نوکمپ در بازی برگشت نیمه‌نهایی کوپا دل ری 2023، وقتی پیروز می‌شود، فرصت گلباران را از دست می‌دهد. مثل همین یکشنبه گذشته. حس در رئال مادرید این است که می‌توانستند و باید با اختلاف بیشتری می‌بردند. 2-1 مقابل رقیب بزرگ، انگیزه روحی فوق‌العاده‌ای است اما کم بود و برتری‌شان مقابل بارسلونا را نشان نداد. آمار پیشرفته هم به آنها حق می‌دهد. باید دو گل دیگر می‌زدند.
این را آمار گل‌های مورد انتظار (xG) نشان می‌دهد. این معیار پیچیده، احتمال تبدیل شوت به گل را بر اساس ویژگی‌های موقعیت مانند فاصله، زاویه و موقعیت دروازه‌بان محاسبه می‌کند. طبق این آمار و موقعیت‌هایی که مادرید داشت، باید 3.6 گل می‌زدند (تقریباً دو گل بیشتر از آنچه واقعاً زدند) و بارسا 1.03 گل. یعنی شاگردان فلیک با خطر ایجادشده هماهنگ بودند، اما مادرید نبود. کم آوردند.
گلبارانی که نشد و احتمالاً به شدت تحت تأثیر پنالتی از دست رفته امباپه در دقیقه 50 ال‌کلاسیکو بود. دست محکم شزنی جلوی 3-1 را گرفت و مثل سدی شد که بارسا را از سقوط نجات داد. . با دبل سیو شزنی به رودریگو، رئال تا دقایق 94 و 95 دوباره به چارچوب بارسا شوت نزد. بله، رئال بارسا را کنترل کرد، اما خرد نکرد.
خود ژابی اعتراف کرد که گلباران هدف ثانویه بود: «برای مردم مهم بود ببینند تیم‌شان می‌تواند رقابت کند و بازی بزرگ را ببرد» و وقتی از او درباره برنامه بازی‌اش پرسیدند توضیح داد: «می‌دانیم هنوز اکتبر است و باید خیلی پارو بزنیم، اما حس خوب می‌خواستیم و همین شد.»
برد با حس جمعی خوب. دو از دو. اما فرصت انتقام‌گیری با همان روشی که بارسا همیشه علیه سفیدها به کار می‌برد یعنی وقتی فرصتی برای گلباران می‌بیند، پایش را از گاز برنمی‌دارد، از دست رفت.
در آخرین تقابل مستقیم با عنوان (فینال کوپا دل ری فصل گذشته)، همین اتفاق افتاد. بازگشت در هفت دقیقه (از ۷۰ تا ۷۷) با گل‌های امباپه و شوامنی برای اولین بار بارسای فلیک را در ال‌کلاسیکو لرزاند، اما شاگردان آنچلوتی کار را تمام نکردند. مادرید نتوانست از این مومنتوم استفاده کند و بارسلونا با ایمان بلند شد، در دقیقه ۸۴ کار را برابر کرد و در وقت اضافه با گل کنده جام را برد. در بازگشت کاروان مادرید، حس زنده ماندن رقیب بزرگ و پرداخت هزینه سنگین آن حس می‌شد.
این وضعیت در رختکن بارسا کاملاً متفاوت مدیریت می‌شود. از ۲-۶ معروف ۲۰۰۹ با شادی دست پیکه، تا موارد اخیرتر. فصل گذشته را مثال بزنیم: بارسا در نیمه دوم ال‌کلاسیکوی رفت لالیگا با نتیجه ۰-۴ مادرید را درهم کوبید و حتی وقتی برد را در جیب داشت، پایش را از گاز برنداشت. در فینال سوپرکاپ هم رحم نکرد و با ۲-۵ رئال را خرد کرد و جام را هم از دست‌شان گرفت.
رئال این فصل فرصت‌های بیشتری خواهد داشت. حداقل در سفر به بارسلونا در ۱۰ می. مگر اینکه زودتر در سوپرکاپ، کوپا یا لیگ قهرمانان دوباره روبه‌رو شوند.
