وضعیت هشدار:
زلزله بزرگ بارسلونا با مصدومیت پدری
به گزارش "ورزش سه"، مصدومیت پدری در داخل باشگاه نادیده گرفته نخواهد شد. تاکنون، مصدومیت‌هایی که رختکن را آشفته کرده بود، در یک فصل فشرده طبیعی تلقی می‌شد. درست است که دردهای کشاله ران لامین یامال همچنان باعث سردرد شده، و همچنین جدی بودن مصدومیت گاوی. او ابتدا یک درمان غیرتهاجمی و محافظه‌کارانه را دنبال کرد که کاملاً بی‌نتیجه بود و در نهایت مجبور شد زیر تیغ جراحی برود. در این مرحله، باشگاه با این سورپرایز ناخوشایند روبرو شد که آسیب دیدگی منیسک او، که در ابتدا انتظار می‌رفت تنها یک دوری پنج هفته‌ای نیاز داشته باشد، به یک دوری پنج ماهه تبدیل شد.
با این حال، مصدومیت پدری کاملاً وضعیت را تغییر داده است. این بازیکن ملی‌پوش، که به دلیل پارگی عضله دوسر ران پای چپ حداقل شش هفته خانه‌نشین خواهد بود، همه را مبهوت و پریشان کرده است.
خشم در داخل باشگاه بسیار زیاد است و اصرار برای ریشه‌کن کردن این معضل یک اولویت مطلق است. در حال حاضر دو نفر در مرکز طوفان قرار دارند: خولیو توس، سرپرست اصلی آماده‌سازی بدنی، و رائول مارتینز ، مسئول بخش فیزیوتراپی. هر دوی آن‌ها تقریباً هم‌زمان با هانسی فلیک وارد شدند، اگرچه پیش از آن نیز در دوران ژاوی هرناندز به صورت خارجی همکاری می‌کردند. باشگاه روی این دو متخصص شناخته شده حساب کرده بود با این اطمینان که هم وضعیت بدنی بازیکنان و هم پیشگیری از مصدومیت‌ها بهبود خواهد یافت.
در فصل اول، تیم از هر جهت پیشرفت کرد، به خصوص از نظر بدنی، با تیمی که تحت هدایت فلیک آماده و پرانرژی بود. در زمینه مصدومیت‌ها، پیشرفت چندان اساسی نبود، توس قول داده بود که حوادث عضلانی را ۵۰ درصد نسبت به سال قبل کاهش دهد زیرا در نهایت با ۲۰ مصدوم، در رتبه اول جدول تیم‌های لالیگا قرار گرفت، در حالی که رئال مادرید ۱۸ مصدوم داشت. در هر صورت، همچنین باید در نظر گرفت که تیم بلوگرانا بیشترین تعداد بازی را در طول فصل، همراه با رئال مادرید، با رسیدن به نیمه‌نهایی لیگ قهرمانان و فینال کوپا انجام داد.
با این حال، این فصل در همه آمارها به طور قابل توجهی بدتر شده است. هم از نظر بدنی و هم از نظر مصدومیت‌ها. در هر صورت، باشگاه تا کنون با تمرکز بر روی تیم‌های ملی، با لامین به عنوان بارزترین نمونه، «کج‌دار و مریز» وضعیت را مدیریت می‌کرد.
اما مصدومیت پدری سرانجام همه آژیرها را روشن کرد. پدری یکی از بازیکنانی بود که از زمان ورود توس و مارتینز بیشترین پیشرفت را داشت، تا حدی که از تمام مصدومیت‌ها در امان مانده بود. در باشگاه حتی توضیح داده شد که روش‌های جدید پیشگیری از مصدومیت که توسط توس اجرا شده، با کار با بندهای کششی به جای وزنه‌ها، دینامیک منفی را که هر فصل این هافبک را بین دو تا سه ماه از میادین دور می‌کرد، معکوس کرده است.
این موفقیت بزرگ، توس را به اوج رساند و او را به یکی از حامیان موفقیت دوران فلیک تبدیل کرد. رائول مارتینز نیز توانست با استفاده از نفوذ خود بر روی چندین بازیکن، به ویژه ملی‌پوشان اسپانیایی، و جذابیت تیمی که مانند موشک پیش می‌رفت، از این موج بهره‌مند شود.
اما در فصل دوم، چرخش کاملاً رادیکال بوده است. تیم افت نگران‌کننده‌ای در وضعیت بدنی خود داشته و مصدومیت‌ها بی وقفه رختکن را ویران کرده است. باشگاه این وضعیت را با نگرانی زیادی زیر نظر دارد و با استفاده از یک کنایه، آگاه است که باید به هر قیمتی که شده این دینامیک منفی را متوقف کند.
هیچ‌کس نمی‌خواهد آخرین سال ژاوی را به یاد بیاورد، که تیم در همه سطوح فروپاشید. در واقع، توس و مارتینز آخرین ماه‌های ژاوی را روی نیمکت تجربه کردند. قرار بود نفر اول تحت نظارت ایوان تورس مسئول قدرت باشد، اگر ژاوی می‌ماند، در حالی که نفر دوم قرار بود نقش پررنگ‌تری در کنار کارلوس نوگویرا داشته باشد، زیرا ژاوی دوست نداشت او فقط یک روز در هفته در دسترس باشد.
ریکارد پرونا سرپرست ارشد پزشکی تیم اصلی نیز دلایلی برای پریشانی دارد: تعداد بیماران در کلینیک مدام در حال افزایش است، با مواردی نگران‌کننده مانند رافینیا، که درست زمانی که در آستانه ترخیص بود، مصدومیتش عود کرد.
