مینی پیش‌فصل برای بهترین پاسور فوتبال اروپا
به گزارش "ورزش سه"، در والدبباس (کمپ تمرینی رئال) حس دژاوو حاکم است. چند هفته پیش، جود بلینگام در مادرید ماند تا برنامه‌ای ویژه را اجرا کند: استراحت، کار بدنی و تنظیم ذهنی که فصلش را دگرگون کرد و درخششی را که به دلیل مصدومیت شانهخ از دست داده بود، بازگرداند. حالا ترنت الکساندر آرنولد همان مسیر را در پیش گرفته است. این ستاره انگلیسی به دنبال بازگشت به نسخه‌ای است که در لیورپول جهان را مبهوت کرد، اما مصدومیت‌ها و سازگاری با رئال مادرید جدید هنوز اجازه نداده‌اند آن را به نمایش بگذارد.
مانند بلینگام، این دو هفته تعطیلی برای ترنت حیاتی است. توماس توخل در اردوی قبلی انگلیس گفته بود: «با ترنت صحبت کردم. تماس سختی بود، اما خواستم خودش بگوید. او تشکر کرد و تأکید کرد که مشتاق بازگشت به تیم ملی است.» این بار تصمیم مشترک کادر فنی و بازیکن بود: اولویت با بازتنظیم کامل است، نه فشار آوردن.
مینی‌پیش‌فصل برای بازگشت «پاسور بی‌همتا»
ژابی آلونسو پس از بازی اخیر برابر رایو گفت: «ترنت پس از مصدومیت کمی زمان بیشتر نیاز دارد. در تعطیلی مطمئناً خوب آماده می‌شود.» در حالی که یازده بازیکن به تیم‌های ملی رفتند، ترنت در مادرید ماند تا مینی‌پیش‌فصلی مشابه بلینگام در اکتبر را تجربه کند. هدف: احیای مدافعی که با ۶۴ پاس گل، رکورددار تاریخ لیگ برتر در میان مدافعان است.
برنامه ژابی و کادرش جامع است: بدنی، فنی و ذهنی. الکساندر-آرنولد باید رها شود، حس‌هایش را بازیابد و در سیستمی جدید با هم‌تیمی‌هایی که هنوز در حال هماهنگی‌اند، اعتمادبه‌نفسش را پیدا کند. رئال بیش از همیشه به او نیاز دارد، به‌ویژه پس از مصدومیت کارواخال. هدف این است که پس از تعطیلی، ترنت نقشی محوری داشته باشد و تأثیرش واقعاً حس شود؛ چیزی که والورده هم قدردانش خواهد بود.
۱۰ میلیون یورو برای تسریع سازگاری و تنها یک جرقه
رئال برای جذب زودهنگام او ۱۰ میلیون یورو به لیورپول پرداخت تا زودتر با پروژه ژابی آلونسو هماهنگ شود. شروعش امیدوارکننده بود: پنج بازی متوالی در جام جهانی باشگاه‌ها که در آن رها شد و ایده‌های مربی را جذب کرد. اما شانس یار نبود. مصدومیت اول او را از نیمه‌نهایی دور کرد و از آن پس تداوم نیافت.
تا پیش از این تعطیلی، ترنت تنها در ۷ بازی از ۱۶ مسابقه فصل حضور داشت و هیچ‌کدام کامل نبود. تنها پاس گلش در جام جهانی باشگاه‌ها مقابل دورتموند بود؛ جرقه‌ای کوچک از استعدادش. پارگی عضله دوسر ران چپ، هفت بازی پیاپی را از او گرفت و روند سازگاری‌اش را متوقف کرد.
