تاج‌گذاری ویتینیا مقابل تاتنهام
پارک دو پرنس یک پادشاه جدید دارد
به گزارش "ورزش سه"، ویتینیا آمد، دید و پیروز شد. هافبک پرتغالی آمد، دید و درخشید. شماره ۱۷ پاریسنژرمن شبی را تجربه کرد که از آن دست شب‌های فراموش‌نشدنی است؛ شب‌هایی که یک دوران حرفه‌ای را شکل می‌دهند و در ذهن‌ها حک می‌شوند. ۴۵ دقیقه جنون محض؛ ۴۵ دقیقه برای واژگون کردن جریان بازی، ثبت یک هت‌تریک تاریخی، نخستین هت‌تریک دوران حرفه‌ای‌اش، و تثبیت هرچه بیشتر جایگاهش به‌عنوان بهترین هافبک جهان.
چنین لحظه‌هایی لازم بود تا پارک دو پرنسِ تقریباً خواب‌آلود را بیدار کند؛ ورزشگاهی که به‌سبب ریتم آرام و خسته‌کننده تیم لوئیس انریکه، در آستانه چرت زدن بود. پی‌اس‌جی به یک جرقه، یک شاهکار، یک لحظه ناب نیاز داشت تا آسمان پاریس را برق بیندازد و ۴۵ دقیقه بی‌روح آغازین را به فراموشی بسپارد.
اگر نیمه نخست قهرمانان اروپا به دلیل فقدان خلاقیت ما را بی‌کلام گذاشت، ویتینیا نیز در ادامه ما را به همان اندازه غافلگیر کرد؛ این بار با گل تماشایی و مهمی که خون تاتنهام را منجمد کرد و هواداران پاریس صبح روز بعد بارها و بارها آن را تماشا خواهند کرد؛ یک «سوپرگل» به معنای واقعی کلمه.
در حالی که پی‌اس‌جی عملکرد خوبی نداشت، این ویتینیای ۲۵ ساله بود که نقش ناجی را بازی کرد و بار دیگر به اروپا فهماند چرا نفر سوم توپ طلا شده است و چرا این جایگاه کاملاً برازنده اوست.
اسپرز ظاهراً تکالیف‌شان را مرور نکرده بودند؛ زیرا به ویتینیا فضای زیادی دادند تا توپ ارسالی انجانتو را از فاصله ۲۵ متری با شوتی تک‌ضرب به زیر تیر افقی ویکاریو بکوبد؛ گلی که از کرنری آغاز شد که خودش با شوتی از راه دور گرفته بود.
تشویق ایستاده‌ای کاملاً شایسته
اگرچه معمولاً درباره نبوغ، ظرافت تکنیکی و درک بازی ویتینیا صحبت می‌شود، اما شوت‌های راه دور نیز از زمان پیوستنش در اوت ۲۰۲۲ تبدیل به یکی از امضاهای اصلی او شده‌اند: از ۲۴ گل او در پی‌اس‌جی ۱۱ گل از بیرون محوطه زده شده‌اند! این شاهکار می‌توانست تنها به یک نکته حاشیه‌ای تبدیل شود، اگر رندال کولو موانی در دقیقه ۵۰ دوباره اسپِرز را پیش نمی‌انداخت و پارک دو پرنس را در سکوت فرو نمی‌برد.
اما ویتینیا که در غیاب ستاره‌های هجومی تیم بار مسئولیتِ خلاقیت پی‌اس‌جی را بر دوش دارد، تصمیم گرفته بود جامه گلزن حرفه‌ای بپوشد و از هموطنش ژوائو نِوس الهام بگیرد. سه دقیقه بعد، او دوباره تیمش را به بازی برگرداند؛ این‌بار با پای «غیرتخصصی» یعنی پای چپ، با ضربه‌ای کات‌دار و دقیق که ویکاریو و سه مدافع اطرافش را فریب داد.
فریادهای «ویتینیا!، ویتینیا!» از سکوهای هواداران به گوش می‌رسید؛ هوادارانی که خطای او روی گل دوم کولو موانی را نیز به حسابش نخواهند گذاشت.
دلخور از اشتباهی که به گل اسپرز منجر شده بود، شماره ۱۷ یک بار دیگر همه را ساکت کرد؛ این‌بار با گرفتن یک پنالتی و تبدیل آن به گل در دقیقه ۷۵؛ پنالتی‌ای که دو ضربه از دست‌رفته قبلی‌اش مقابل آرسنال و تاتنهام را جبران کرد. بله، پی‌اس‌جی در قلب این پاییز یک جادوگر دارد؛ جادوگری که کاملاً شایسته تشویق ایستاده باشکوهی بود که تمام پارک دو پرنس هنگام خروجش از زمین به او نشان داد.
