واکنش فوری رختکن بارسلونا به نگرانی فلیک

به گزارش "ورزش سه"، «ما بهتر می‌شویم و بر می‌گردیم». این جمله بلافاصله بعد از بازی با آلاوس در رختکن بارسلونا مدام تکرار می‌شد. هانسی فلیک بعد از صحبت با رافینیا همین را گفت، ولی نگرانی خودش و بازیکنان را هم پنهان نکرد: سطح بازی فعلی خیلی از بارسلونای فصل گذشته فاصله گرفته است.

جو رختکن هنوز خوب است، اما کمی افت کرده؛ فوتبال بارسا دیگر مثل قبل روان نیست. بارسا در خانه مقابل آلاوس تا سوت پایان زیر فشار شدید بود و فقط می‌خواست بازی تمام شود. نشانه نگران‌کننده‌ای است، اما نکته مثبت این بود که تیم دوام آورد و دانی اولمو با گل دوم کار را تمام کرد و همه را از نگرانی درآورد.

برنامه بازی‌ها شمشیر دو لبه است: سه‌شنبه در نوکمپ مقابل اتلتیکو مادرید (سخت)، شنبه در لاکارتوخا مقابل بتیس (سخت‌تر) و ۹ دسامبر در لیگ قهرمانان مقابل آینتراخت فرانکفورت در خانه که هیچ جای اشتباه ندارد. اگر این سه بازی را رد کنند، موج مثبت عظیمی کل تیم را می‌گیرد.

رافینیا کسی است که در این شرایط آستین بالا زده و تیم را جلو می‌کشدبا مصدومیت طولانی‌مدت کاپیتان تراشتگن، برزیلی هم داخل زمین و هم در رختکن رهبری را به عهده گرفته است. فرمین و گاوی که هنوز مصدوم هستند، در بین دو نیمه و بعد از سوت پایان به زمین آمدند تا هم‌تیمی‌هایشان را تشویق کنند. از بیرون هم می‌شود کمک کرد و جوان‌های آکادمی بیش از همه درد می‌کشند.

مثلاً برنال به جای فرانکی دی‌یونگ بازی کرد، با تمام وجود جنگید، کارت زرد گرفت و در نیمه دوم تعویض شد. غرور بازی دادن به این همه جوان خیلی بالاست، اما همزمان خطرناک است؛ مخصوصاً وقتی نتیجه همراهی نمی‌کند. بعضی‌هاشان مثل کاسادو (که انگار گم شده بود) عصبی شدند و جرارد مارتین مجبور شد به عنوان مدافع چپ در پست غیرطبیعی بازی کند. کریستنسن هم به دلیل مشکلات جسمی مداوم روی نیمکت ماند و نشان داد اعتماد به نفس کامل ندارد.

بهترین‌های زمین؟ رافینیا، خوان گارسیا و پدری. دروازه‌بان جوان با دو مهار فوق‌العاده نفس تازه‌ای به تیم داد و همه برایش دست زدند.

تجربه رافینیا و شور و شوق خوان گارسیا چیزهایی هستند که الان می‌شود به آن‌ها چنگ زد. رختکن بارسا در سال‌های اخیر رهبران بزرگش را از دست داده: بوسکتس، جوردی آلبا، پیکه، سرجی روبرتو، اینیگو مارتینز. و حالا نوبت جوان‌هاست که جلو بیایند.

یکی از آن‌ها که هم در زمین و هم بیرون حرفش را زد، پدری است. پسری با فوتبال خالص و DNA واقعی بارسلونا؛ کسی که می‌تواند بارسا را دوباره در همه زمینه‌ها بزرگ کند.