فریاد با مشت گره‌ کرده: بغض ژابی شکست

به گزارش "ورزش سه"،  این موضوع در نیمکت، در ژست‌های کنترل‌شده‌اش، در نگاه خیره‌اش به زمین چمن برای یافتن پاسخ‌هایی که همیشه در دسترس نیستند، مشهود است.

ژابی در مندیسوروسا وضعیت بسیار بدی را پشت سر گذاشت. وقتی آلاوس گل تساوی را زد، هر دقیقه مانند یک حکم محکومیت سنگینی می‌کرد و او با این احساس زندگی می‌کرد که دارد شغل خود را از دست می‌دهد. او می‌دانست که بدون پیروزی مقابل آلاوس، موقعیتش متزلزل خواهد شد، اگر نگوییم که قطعا برکنار می‌شود.

این جایگاه فشار بسیار زیادی بر او وارد کرده است. دیگر اثری از ژابی خونسرد، با دست‌های گره‌خورده و تحلیل‌های دقیق نیست. او اکنون مربی‌ای است که اسیر حس فوریت شده و می‌داند که فرصت‌هایش در حال اتمام است. فوتبال رئال مادرید از تاکتیک‌های روی کاغذ فاصله گرفته و به تلاش برای بقا تبدیل شده است.

گل رودریگو یک تخلیه احساسی فوری برای ژابی بود. او این گل را با خشم و مشت‌های گره‌کرده و فریادی از سر رهایی جشن گرفت؛ مانند کسی که باری سنگین را از دوش برداشته است. این یک جشن عادی و حساب‌شده نبود، بلکه انسانی‌ترین واکنش ممکن بود. آن گل به او زندگی بخشید. برای او زمان خرید.

زیرا در واقع، ژابی آلونسو در آن لحظه، نجات یافتن برای یک روز دیگر را جشن گرفت. ادامه دادن به کار، نفس کشیدن دوباره و به تأخیر انداختن حکم نهایی. وقتی نتایج ضعیف است، در فوتبال کسی به فرایند اهمیت نمی‌دهد و او پس از مشاهده تمام شایعات پیرامون خود در این روزها، این حقیقت را بهتر از هر کسی می‌داند. این پیروزی، مشکلات را حل نکرد، اما حداقل ضربه را مهار کرد.

رئال مادرید از نظر انگیزه تیم کاملی بود، اما به دلیل ضعف در کنترل بازی و فقدان تاکتیک منسجم رنج برد. در نهایت، گل امباپه و معجزه کورتوا برای کسب پیروزی ضروری بودند.

باید گفت ژابی آلونسو یک بازمانده، یک نجات‌یافته است. او در مندیسوروسا به دلیل کمبود بازیکن و فقدان برنامه بازی مشخص، که ناشی از موج مصدومیت‌ها بود، بسیار زجر کشید. با این حال، او توانست بر ضعف تیمش در اجرای فوتبال کنترل‌شده، به ویژه پس از گل ۰-۱ امباپه، غلبه کند و ویتوریا را با پیروزی ترک کند.

 وینیسیوس، که پس از گل رودریگو او را در آغوش گرفت، و خود رودریگو، که به یاد دوران اوجش گلزنی کرد (او از ژانویه در لیگ گلی نزده بود)، به او کمک کردند. این از طنز روزگار است! آلاوس با هدایت آنتونیو بلانکو با شور و اشتیاق بازی کرد، اما نتوانست حداقل یک امتیاز را حفظ کند.

رئال مادرید در وضعیت فعلی توانایی ارائه بازی‌های پر زرق و برق را ندارد؛ نه اعتماد به نفس کافی وجود دارد و نه فوتبال منسجم. این وضعیت خطرناکی است، به خصوص زمانی که مربی، با این همه غایب، در معرض خطر برکناری قرار دارد. اگرچه بازی در ابتدا بد نبود و توپ با سرعت قابل قبولی به گردش در می‌آمد و مهاجمان تحرک زیادی داشتند. ترکیب هجومی، شامل مثلث «بی ام و» به علاوه رودریگو در راست و آردا گولر در محور، نشان می‌داد که ژابی آلونسو می‌خواست کمبود دفاع را با هجوم جبران کند.

 آن‌ها در بالا پرس کردند، پارادا را مجبور به اشتباه کردند (که زود کارت زرد گرفت) و موقعیت‌های خوبی خلق کردند. امباپه شوت زد، رودریگو موقعیتی مشابه گلش به سیتی داشت و وینیسیوس هم در حملات انفرادی ناموفق بود. تا اینکه اشتباه دنیس توپ را به بلینگام رساند و او پاسی را به آقای گل داد؛ امباپه پس از فریب تناگلیا، توپ را با دقت کنار تیرک دروازه جای داد. یک گل با بالاترین کیفیت.

گل کیلیان، آلاوس را بیدار کرد و آن‌ها که چیزی برای از دست دادن نداشتند، به جلو فشار آوردند. در این لحظات، ضعف رئال مادرید آشکار شد؛ تیمی که تحت فشار از هم می‌پاشد. این مشکل از والدپنیایسِ تازه‌وارد نبود، که خوب دفاع کرد و کارش را بلد بود. بلکه مسئله، ضعف در کیفیت دفاعی بود. برای مثال، آردا گولر با سرنگون کردن عبده که در کنار خط محاصره شده بود، یک خطای بی‌مورد در گوشه محوطه جریمه خودی مرتکب شد.

پس از استراحت، هیچ تعویضی انجام نشد. چاچو به این دلیل که بازی هیجان‌انگیز بود؛ آلونسو به این امید که یک ضدحمله سریع کار را تمام کند. این تاکتیک می‌توانست جواب دهد؛ همکاری رودریگو با بلینگام و پاس به امباپه در فضای خالی، اما سیورا ضربه را گرفت و ریباند وینیسیوس را هم مهار کرد. از آنجا که تیم در خروج از فشار مشکل داشت، رئال مادرید بازی را با سه مدافع (شوامنی در مرکز دفاع) و وینیسیوس به عنوان مهاجم کاذب آغاز کرد، اما این ترکیب جواب نداد.

کارلوس ویسنته وارد زمین شد که حضورش به عنوان ذخیره یک امتیاز ویژه محسوب می‌شود. چند ثانیه بعد او یک پاس بلند استادانه از آنتونیو بلانکو دریافت کرد، آن را در هوا به زیبایی کنترل کرد و وارد دروازه کرد. کمک داور پرچم زد، اما VAR نشان داد که رودیگر آفساید را پر کرده است.

ژابی آلونسو در آستانه سقوط قرار داشت، زیرا رئال مادرید کنترل بازی را از دست داده و موقعیت‌های کمی می‌ساخت. اما، همانطور که گواردیولا گفت، گاهی گل قبل از فوتبال فرا می‌رسد. 

وینیسیوس، که شب آرامی را سپری می‌کرد، از چپ شروع به حرکت کرد، با سرعت و قدرت جانی را پشت سر گذاشت و توپ را برای رودریگو مهیا کرد تا او گل ۱-۲ را به ثمر برساند. دو برزیلی به ژابی آلونسو اکسیژن رساندند؛ چه کسی فکرش را می‌کرد؟

 این بار، تعویض‌ها جواب داد و با ورود براهیم و ماستانتونو که بدون توپ هم تلاش می‌کردند، رئال مادرید بازی را مهار کرد و کمتر زجر کشید. البته، کمی دردسر داشت. یک پنالتی بسیار واضح تناگلیا روی وینیسیوس که گارسیا وردورا آن را تمارض تشخیص داد و داور VAR، با تمامی امکانات، تصمیم گرفت آن را نادیده بگیرد.

منصفانه یا غیرمنصفانه، رئال یک شب دیگر را نجات داد اما تیم ژابی بخیه‌های باز شده‌ای دارد که انگار قرار نیست ترمیم شوند.