تنبلی اداری یا مشکل حقوقی
قضیه اندونگ و بهانه پروانه کار
به گزارش "ورزش سه"، بحران دیدیه اندونگ از روز گذشته بهصورت جدی وارد فاز تازهای شد؛ بحرانی که اینبار نه صرفاً فنی یا انضباطی، بلکه کاملاً حقوقی و اداری است و میتواند تبعات سنگینی برای باشگاه استقلال داشته باشد. انتشار خبر ارسال ایمیل فسخ قرارداد از سوی هافبک گابنی، نگاهها را به سمت موضوعی برد که مدتها در سکوت از کنار آن عبور شده بود: نبود پروانه کار و مجوز اقامت قانونی برای بازیکنان خارجی استقلال. موضوعی که اگر صحت داشته باشد، تنها به اندونگ محدود نمیشود و میتواند به یک زلزله واقعی در ساختار حقوقی باشگاه تبدیل شود.
درباره خود قرارداد اندونگ نیز از مدتها قبل ابهام وجود داشت. گفته میشود این بازیکن دو قرارداد یا دستکم دو تفسیر متفاوت از یک قرارداد داشته؛ باشگاه استقلال در پایان فصل گذشته مدعی بود بندی در قرارداد وجود دارد که اجازه تمدید یکطرفه با ارسال نوتیس را میدهد، در حالی که اندونگ و مدیر برنامهاش تأکید داشتند ادامه همکاری نیازمند امضای قرارداد جدید است. در نهایت قرارداد تمدید شد و اندونگ در استقلال ماند، اما همین اختلاف تفسیری باعث شد از همان ابتدا وضعیت حقوقی همکاری شفاف و بیابهام نباشد. حالا اگر ثابت شود تمدید به شکلی انجام شده که الزامات قانونی دیگر (از جمله اقامت و پروانه کار) در آن رعایت نشده، دست بازیکن برای طرح ادعای فسخ کاملاً باز خواهد بود.
اما مهمترین بخش ماجرا، به پروانه کار و اقامت اتباع خارجی بازمیگردد؛ موضوعی که در قوانین ایران کاملاً شفاف است. هر تبعه خارجی که در ایران مشغول به کار میشود، از جمله فوتبالیستها، باید دارای پروانه کار معتبر و مجوز اقامت مرتبط با آن باشد. مسئولیت دریافت این مجوزها بهطور کامل بر عهده کارفرماست؛ یعنی باشگاه. اگر باشگاهی از بازیکن خارجی بدون پروانه کار استفاده کند، مرتکب تخلف شده و این تخلف هم برای باشگاه تبعات اداری و حقوقی دارد و هم برای بازیکن، که میتواند با استناد به آن قرارداد خود را یکطرفه فسخ کند. این دقیقاً همان نکتهای است که اندونگ بارها به آن اشاره کرده و طبق اطلاعاتی که به دست رسیده، این بازیکن چندین مرتبه از باشگاه خواسته برایش پروانه کار بگیرند.
فرآیند دریافت پروانه کار و اقامت نیز مشخص است. در سالهای گذشته، بازیکنان خارجی معمولاً از طریق مراجعه به سفارت ایران در کشور ثالث، ویزای کاری دریافت میکردند، اما در سالهای اخیر این روند تغییر کرده و عملاً مسیر «کیش» جایگزین آن شده است. بازیکن باید وارد کیش شود، درخواست مجوز کار و اقامت ثبت شود و سپس منتظر صدور این پروانه باشد. این فرآیند بهطور معمول بین یک تا دو ماه زمان میبرد و در این مدت بازیکن نباید از کشور خارج شود. با توجه به فیفادیها و اردوهای ملی، این بازه زمانی برای اندونگ دشوار بوده، اما واقعیت این است که پس از پایان فیفادی آبان (۲۷ آبان)، از ۲۸ آبان تا امروز فرصت کافی برای شروع و حتی تسریع این فرآیند وجود داشته است. حتی با در نظر گرفتن پیگیری و لابیهای مدیریتی، امکان کاهش این زمان به حدود دو هفته هم وجود داشت؛ اتفاقی که رخ نداد.
نکته نگرانکننده و تلخ ماجرا اینجاست که طبق اطلاعاتی که به دست خبرنگار ورزش سه رسیده، نه فقط اندونگ، بلکه هیچکدام از بازیکنان خارجی استقلال پروانه کار و اقامت معتبر ندارند. نامهایی مثل منیر الحدادی، یاسر آسانی، آنتونیو آدان، رستم آشورماتوف و موسی جنپو نیز در همین وضعیت قرار دارند. این یعنی از منظر حقوقی، تمام این بازیکنان بالقوه میتوانند با استناد به تخلف باشگاه، درخواست فسخ قرارداد بدهند؛ موضوعی که برای باشگاهی با پنجره نقلوانتقالاتی بسته، میتواند فاجعهبار باشد.
در مجموع، بحران اندونگ تنها یک اختلاف شخصی یا ادعای ساده نیست؛ بلکه زنگ خطری جدی درباره نحوه مدیریت قراردادها و الزامات قانونی در باشگاه استقلال است. اگر این پرونده بهصورت شفاف و سریع مدیریت نشود، نهتنها احتمال جدایی اندونگ وجود دارد، بلکه باشگاه ممکن است با موجی از مطالبات حقوقی دیگر بازیکنان خارجی نیز مواجه شود. بحرانی که اینبار ریشهاش نه در زمین فوتبال، بلکه در میزهای اداری و غفلتهای حقوقی شکل گرفته است.
