امسال هر سال نیست، جام مال ماست
اورتون 0-1 آرسنال: دو دستی به صدر چسبیدهاند
به گزارش ورزش سه، آرسنال در حالی امشب در خانه اورتون وارد زمین شد که تنش زیادی را تحمل میکرد. بعد از هفتههای متمادی صدرنشینی توپچیها با چیزی مواجه بودند که از آن وحشت دارند: احتمال از دست دادن صدر و رفتن پایینتر از منچسترسیتی. این اتفاقی بود که چند ساعت قبل تیم پپ رقم زده بود. آنها با پیروزی مقابل وستهم با اختلاف یک امتیاز جلوتر از آرسنال به صدر رفته بودند. تیم آرتتا امشب باید هر طور شده پیروز میشد.
آرسنال که خاطره تلخ دوم شدنهای پیاپی همیشه ذهنش را مشوش میکند امشب کاری را کرد که تیم آرتتا امسال خیلی خوب بلد است: عبور بدون زرق و برق ولی کافی از ورزشگاه اورتون با پیروزی ۱-۰ مقابل آبیهای مرسیساید. سه امتیاز حیاتی برای بازگشت به صدر.
این برد، نه با طوفان حملات پیاپی، بلکه با کنترل اعصاب و بهینه بازی کردن در لحظههای حساس به دست آمد. آرسنال برای چندمین بار در این فصل نشان داد وقتی که تیم مقابل بردن را برایش سخت میکند بلد است هر طور شده سه امتیاز را دشت کند.
شروع مسابقه برای آرسنال ساده نبود. اورتون با توپهای بلند، پرتابهای اوبراین و فشارهای مقطعی، سعی کرد ریتم را بشکند و آرسنال را تحت فشار بگذارد. توپ بیشتر در اختیار آرسنال بود، اما نفوذ به محوطه میزبان سخت پیش میرفت. تا میانه نیمه اول، بازی کمموقعیت بود و بیشتر به نبردی ذهنی شباهت داشت تا نمایش تکنیکی.
گره بازی در دقیقه ۲۷ باز شد. کرنر آرسنال، هند اوبراین و دخالت ویایآر به اعلام پنالتی برای آرسنال منجر شد. گیوکرش پشت توپ ایستاد، مهاجمی که برای چنین لحظههایی به لندن آمده است. ضربه محکم او از پیکفورد عبور کرد و به تور نشست تا آرسنال جلو بیفتد. یک گل بسیار مهم چرا که روند ذهنی و روحی-روانی بازی را به سود آرسنال عوض کرد. شکل و شمایل مسابقه بعد از این پنالتی کاملا عوض شده بود.
پس از گل، آرسنال تلاش کرد فاصله را بیشتر کند. گیوکرش با حرکات عمقی، ساکا با نفوذهای مداوم و اودگارد با حفظ مالکیت، خطرات قابل توجهی ایجاد کردند، اما تیر دروازه و واکنشهای پیکفورد مانع شد. نیمه اول با همان یک گل تمام شد؛ آماری عجیب هم توجهها را به خود جلب کرد: اورتون حتی یک شوت هم در ۴۵ دقیقه اول نزد. آنها فقط برای خراب کردن بازی آرسنال به میدان آمده بودند.
نیمه دوم چهرهای متفاوت داشت. اورتون جلو کشید، ورزشگاه جان گرفت و فشار روی دروازه داوید رایا بیشتر شد. توپهای دوم، ارسالها و ضربات ایستگاهی یکییکی خطرساز ظاهر شدند، اما رایا و خط دفاع آرسنال ایستادند و مقاومت کردند. اما در همین زمانها بود که تیر دروازه بار دیگر به کمک اورتون آمد تا اختلاف همان یک گل بماند.
دقایق پایانی هم شکل و شمایل متفاوتی داشت. آرسنال عقبنشسته اما منظم، اورتون پرانرژی اما کمدقت. کرنرهای ساکا، واکنشهای پیکفورد و لحظهای که توپ نزدیک بود مستقیما از نقطه کرنر وارد دروازه شود، هیجان را به اوج رسانده بود. اما معجزهای رخ نداد. آرسنال دوام آورد، زمان را مدیریت کرد و در نهایت سه امتیاز را در جیب گذاشت.
این پیروزی نشان داد آرسنال به این راحتیها صدر را به هیچکس واگذار نمیکند. این پیروزی شاید زیبا نبود، اما کاملا کافی بود. آرسنال نشان داد در فصلهایی که هر طور شده قهرمانی میخواهی، همیشه لازم نیست بدرخشی؛ گاهی کافی است محکم سر جایت بایستی، اشتباه نکنی و سه امتیاز را با خودت به خانه ببری.
