
به گزارش "ورزش سه"، بنیاد بارسلونا همیشه مشتاق است که فوتبالیستها در پروژههای متعدد مشارکت داشته باشند. تأثیری که حضور یک بازیکن تیم اول در ابتکارهای مرتبط با کودکان و نوجوانان میگذارد، فوقالعاده است. آنها در مارکوس رشفورد گزینهای ایدهآل پیدا کردند. این بازیکن انگلیسی چندین برنامه حمایتی برای افراد بیخانمان و جوانان در معرض طرد اجتماعی راهاندازی کرده است.
او از سنین بسیار پایین در فعالیتهای انساندوستانه درگیر بوده است. به همین دلیل چند روز پیش او را در مدرسه ودرونا (با دانشآموزانی از ۳۴ ملیت مختلف) در محله راوال بارسلونا و همچنین در مرکز اجتماعی سوبمارینی دیدیم؛ جایی که بنیاد بارسا مدتی است فعالیتهای گستردهای انجام میدهد. رشفورد دانشآموزان را حسابی خوشحال کرد و سپس با اسپورت گفتوگو کرد تا از کارهای خیریهاش و پنج ماه نخست حضورش در بارسا بگوید.
مارکوس، چگونه و چرا همکاری در پروژههای خیریه را آغاز کردی؟
بیشتر این پروژهها را وقتی ۱۸ یا ۱۹ ساله بودم شروع کردم. تصمیم گرفتم وارد این حوزه شوم. مادرم قبلاً هم چنین کارهایی میکرد و میخواستیم این ابتکارها رشد کنند. او همیشه تلاش میکرد به افراد بیخانمان کمک کند، بهخصوص در کریسمس؛ در خیابانهای منچستر میگشت و بستههایی شامل اقلام ضروری را به نیازمندان میداد.
یعنی راه مادرت را ادامه دادی؟
از ۱۸ سالگی، با توجه به جایگاهی که داشتم، تصمیم گرفتم جدیتر درگیر شوم. تلاش کردیم کار را گسترش دهیم؛ نه فقط در منچستر، بلکه در نقاط دیگر بریتانیا. با افراد و سازمانهای بیشتری همکاری کردیم تا بتوانیم به مناطق و افراد بیشتری برسیم.

در طرحهای تغذیه مدارس هم مشارکت داری.
بله، این یکی دیگر از ابتکارهاست؛ وعدههای غذایی مدارس. وقتی کودک بودم، من هم جزو بچههایی بودم که به کمک غذایی در مدرسه نیاز داشتند، بنابراین کاملاً سختیها را درک میکنم؛ بهویژه در دورههای حساسی مثل کریسمس. اینکه بچهها در مدرسه همان نوع غذایی را داشته باشند که در خانه دارند، مهم است. خواستم چیزی بسازم که این تعادل غذایی نهفقط در مدرسه، بلکه در تعطیلات و تمام طول سال حفظ شود. در دوران کووید دیدم زمان مناسبی برای شروع این برنامه است. ایدهاش را داشتم؛ شاید صددرصد آماده نبود، اما حدود یک سال بعد از شروع همهگیری آن را راه انداختیم. آن دوره برای خیلیها سخت بود و میخواستم دستکم این نگرانی از دوش خانوادههای دچار مشکل برداشته شود.
پروژهای هم برای ترویج کتابخوانی میان جوانان داری.
سومین ابتکاری که در آن درگیرم، رساندن کتاب به دست بچهها و فراهم کردن امکان خواندن برای همه است. من خودم شاید تا ۱۵ یا ۱۶ سالگی کتابخوان نشدم. میخواهیم کتابها را به بیشترین تعداد ممکن از کودکان برسانیم و قابل دسترس باشند. همانطور که گفتم، دیر شروع به خواندن کردم، اما برایم بسیار مفید و مهم بود؛ به همین دلیل میخواهم بچهها را تشویق کنم و به آنها انرژی بدهم تا بیشتر بخوانند.
کمتر میبینیم فوتبالیستهای مطرح تا این حد در امور خیریه فعال باشند؛ دستکم در اسپانیا. سعی میکنی همتیمیهایت را هم تشویق کنی؟
بله، تلاش میکنم سایر بازیکنان و همتیمیها را هم در این پروژهها درگیر کنم. اما باید انگیزه از خودشان بیاید؛ واقعاً بخواهند. هدف نهایی رسیدن به بیشترین تعداد افراد است، اما اگر خود فرد نخواهد، ایجاد این ارتباط سخت میشود. برای من طبیعی است؛ این چیزی است که تمام عمر دیدهام؛ در مادرم و اطرافیانم. در چنین فضا و موقعیتی راحت هستم و احساس میکنم با جایگاهی که دارم میتوانم و باید کمک کنم.
از ماههای اولت در بارسا بگو؛ سازگاری با باشگاه، شهر و رختکن چگونه بوده؟
خیلی خوب در حال تطبیق با باشگاه و شهر هستم. از همان لحظه ورود، احساس کردم همه خیلی خوب از من استقبال کردند. دلیل حضورم این است که به تیم برای بردن جامها کمک کنم؛ فصل گذشته فوقالعاده بود، اما در زندگی همهچیز سریع میگذرد و تغییر میکند و هدف تکرار موفقیتهاست. کاملاً روی این موضوع متمرکز هستم. با کادر فنی و همتیمیها همهچیز عالی بوده و جای شکایتی ندارم. البته که دوست دارم در بارسا بمانم و جدا نشوم؛ این هدف نهایی است، اما دلیل تمرین سخت و نشان دادن بهترین عملکردم فقط این نیست. هدف، پیروزی است. بارسا باشگاهی بزرگ و فوقالعاده است که برای کسب جامها ساخته شده.
فشار در بارسا زیاد نیست؟ انتظارات بالاست و اگر به نهایت سطحت نرسی، گاهی بیرحمانه برخورد میشود.
اینجا فشار وجود دارد، اما فشار منفی نیست؛ همان فشاری است که یک بازیکن دوست دارد و من همیشه خواستهام. نمیتوانم در جایی باشم که اهداف بزرگ از تو نخواهند؛ در چنین محیطی انگیزه گرفتن و بهترین خودت بودن برایم سختتر است. اینجا بهترین مکان و محیط برای ادامه مسیر فوتبالیام است؛ بنابراین هر روز سعی میکنم بهترینم را ارائه دهم و به تیم برای بردن کمک کنم. خواهیم دید تابستان آینده چه میشود.