
به گزارش ورزش سه، خاوی ناوارو، دروازهبان ۱۸ ساله آکادمی رئال مادرید، آرام و بیسر و صدا در مسیری قدم برمیدارد که در باشگاه آن را خوب میشناسند. مسیری که از تمرکز و تلاش شروع میشود و به اعتماد میرسد. این پسر جوان حالا دیگر ناشناس نیست. خیلیها در باشگاه، آیندهاش را در قامت تیبو کورتوا میبینند و دربارهاش یک جمله مشترک میگویند و میشنوند: «این پسر استعداد ذاتی دارد.»
ناوارو در تیم جوانان A رئال مادرید مهرهای کلیدی است. دروازهبانی که در بازیهای بزرگ، وقتی فشار بالا میرود، خودش را نشان میدهد. در مینیدربی اخیر، دو واکنش تعیینکننده ناوارو کافی بود تا برد تیم تثبیت شود. یک مهار از فاصله نزدیک، یک پرواز تماشایی و مهمتر از همه، حضوری اطمینانبخش در لحظههای حساس. این نمایشها اتفاقی نیستند. چنین نمایشهایی از بازیکنی ۱۸ ساله برمیآید که روزمرهاش شبیه یک دروازهبان باتجربه ۲۸ ساله است.

باشگاه مدتهاست روی او حساب باز کرده. ناوارو که از ۱۲ سالگی از یونیون آداروه به آکادمی رئال آمد، صبر را یاد گرفت. قد کشید، بیرون از رادار ماند ولی بعد، آرام به مرکز توجه رسید. اولین بازیها با رئال C، بازیهای بهیادماندنی مقابل حریفان سرسخت و حالا، تمرینهای منظم کنار تیم اول. او پیشتر هم در فهرستهای ژابی آلونسو قرار گرفته و همزمان زیر نظر آربلوا در ردههای پایه بازی کرده است.
در داخل باشگاه، درباره آینده ناوارو تردید زیادی وجود ندارد. قرارداد او تا ۲۰۳۰ تمدید شده و خیلیها معتقدند جانشین طبیعی دروازهبان بعدی کاستیا خواهد بود. ویژگیای که بیش از همه روی آن تاکید میشود، تمرکز این گلر 18 ساله است است. این اصل سادهای است که خاوی میگوید با آن زندگی میکند: «وقتی نوبتت رسید، باید توپ را بگیری. این تمرکز کامل می خواهد.»
خارج از زمین هم تصویر خاوی ناوارو با کلیشهها فاصله دارد. او دانشجوی مدیریت است، محیطی امن اطرافش دارد و عجلهای برای رسیدن به موفقیتهای بزرگ ندارد. در والدبباس میدانند خط سیر حرکت او مشخص است، اما قرار نیست با شتاب طی شود. ناوارو ایستگاه به ایستگاه جلو میرود؛ با استعداد، با کار و تلاش، و با آن روحیه خاصی که میگویند فقط در دروازهبانهای بزرگ پیدا میشود.